Wisecrack Hotel

Kabanata 5

☀☀☀☀☀☀☀☀🌹💖☀☀☀☀☀☀☀☀

Nong araw ring iyon sabik na sabik Kong ibinalita Kay Mom ang pagkaka-approved ng design ko. Tuwang tuwa naman siya habang magkatawag kami sa cellphone.

"Goodjob, Sweetie. I'am so proud of you. Just continue to reach your dreams." Masayang sambit ni mama. Tumango tango ako kahit pa Hindi iyon kita ni mom.

"Thanks mom. Para sa inyo po ni Dad kaya ko po nagagawa ang mga ito. Motibasyon ko po kayong dalawa. I love you mom."

"I love you too, sweetie. By the way nasabi mo na ba ito Kay Arnaldo?" Naupo muna ako sa silya ko bago malungkot na sumagot Kay mom.

"Yun nga po. Hindi ko po macontact ang Number ni Dad. Out of Coverage po eh." Malungkot Kong sagot at nilaro laro ang mouse gamit ang kanan kung kamay ko. Its been 3weeks since the last time dad and I are together. Pero Nag-away lang kami non dahil nga sa pamimilit Kong puntuhan si vandun.

Dad is kinda protective and a very strict type of person. Noon pa man ay Ayaw niya akong magkaboyfriend dahil sagabal lang daw ito sa pag-abot ko ng mga pangarap ko. But Now that I'm 24, hinda niya na iyon kinukwestion pero sobrang napakamabusisi niyang tao. Si Vandun lang yat ang pumasa sa kanya bilang manliligaw ko and that time, I was in love with Vandun.

"Then pay him a visit." Suhesyon ni mom. Napatampal naman ako ng noo.

"You think mom, Dad will talk to me after our argument when we are in Cebu. He was still angry when we head back here in Manila."

"Sweetie, its been 3 weeks right. Hindi ka non matitiis. Kasi kung natitiis ng anak ang magulang, I'll tell you Ang magulang hindi kayang tiisin ang anak. Just take my advice and you'll see, Bridgette." That's my mom. I heaved a sigh.

"Okey mom, I will. Thanks for your time. Bye."

"Okey, bye sweetie. Take care."

"Kayo rin po." My last word before hanging up the call. 

Ano na bang Araw Ngayon? I turn on the computer and there. So today is Friday. Tomorrow is weekend maybe I can go visit dad in our Mansion. Infact wala rin akong gagawin.

Mabilis na natapos ang araw at uwian na. Magkasabay kaming umuwi ni Florence. Tinukso pa niya akong ilibre ko raw siya. Kaya ayon, pumayag naman ako dahil maaga pa naman. Its 5:23.

"Pero..Paano ang kotse mo?" Agap Kong tanong.

"Gaga. Hindi ko dinala ang kotse ko. Ine-expect ko na kasing mangyayari 'to." Aniya at tumawa. Napailing iling naman ako bago pumasok sa driver seat. Sumakay naman siya sa passenger seat.

"Woah! Okey, Gora Na!" Sigaw niya at itinaas pa ang kamay.

"Excited."

"Talaga."

"Tsk." Sambit ko at pinausad na ang kotse. Pinili niyang ilibre ko daw siya ng McDonald. Kaya ayon andito kami ngayon Kumakain. At isa lang ang masasabi ko habang pinagmamasdan siya.

"Umamin ka nga. Ilang araw ka bang Hindi kumain at parang baboy ka ngayon." Kasi naman naubos lahat ng pocket money ko dahil sa 4 orders na inorder niya idagdag mo pa 'tong sakin di bale Lima.

"Ano kaba. Kumakain kaya ako Tatlong beses sa isang Araw. Graveh ka ah. Di ba pwedeng nilulubos ko lang na pumayag kang manlibre ngayon, sa damot mo ba naman kasi!" Inihagis ko ang isang French fries na isusubo ko palang sana.

"Hoy. Anong madamot! Ako? Gusto mo bang bawiin ko yang Mga kinakain mo." Bwelta ko at pinanliitan siya ng tingin. Tumawa naman siya at nag-angat ng tingin sa akin.

"Huwag na, Nalantakan ko na eh, hehehe." Inirapan ko naman siya.

"Naku, kung di lang kita---Ohhh Bakit?" Agad Kong tanong ng biglang lumaki ang butas ng ilong niya at may sinesenyas sa likod ko. Trip nito.

"Yungjskebddhsjjjffh---"

"Hay naku, Florence. Hindi ko maintindihan. Lunukin mo kaya yang pagkain mo sa bunganga bago ka magsalita. Parang Hindi ka babae."

"Heekjndwkah."

"Ano!?" Tumigil siya at sinenyas ang juice ko. Aba magaling. Juice ko iyon, may juice naman siya ah. Tsk. Nakasimangot na iniabot ko na lang ang pineapple juice ko. Mabilis naman niya iyong kinuha at ininom.

"Buff. Buff." Tuminghay pa siya. Grabe nakakahiya 'to. "Oh ayos kana. Anong sinasabi mo ?"

"GAGA, iyong Boyfriend mo May kalandiang babae!" Singhal niya at itinuro ang kanina pa niyang tinutukoy sa likod ko. Nanlaki naman ang mga mata ko at kaagad nilingon ang tinutukoy niya. Was it Christoff, kasi the last time na may tinawag siyang boyfriend ko, it's Him.

I'm expecting to see Christoff but it was Vandun. "Ang akala ko boyfriends mo talaga yung nag-paabot ng bulaklak, Nagkamali pala ako. Sorry. And well, looking at your real boyfriends who is cheating on you, he's Handsome Though but not as Charismatic as The guy who gave you those tulips." Hinarap ko si Florence. Kinuha ko ang Juice niya at ininom iyon. Para akong sinuntok sa dibdib sa sobrang sakit ng seryeng nakita ko. 

Vandun who was holding the girls Hand. Sobrang saya pa nila kung pagmamasdan. Like a perfect couple, who loves each other so much. Mula sa kinauupuan ko rinig na rinig ko ang halakhak ni Vandun.

"Ahm...Bridge yung kamay mo. Baka mabasag yang baso." Natatarantang bulong ni flor. Pinahihinaon ako.

"Vandun, Are you really sure. Paano kung may magalit."

"I assure you, No one will get mad. Infact, that person....Hindi ko na sigurado kung 'Akin' pa bang matatawag."

Nahigit ko ang aking hininga. Nagiinit ang mga mata ko. Ganito ba ang pakiramdam ng maloko. Well, ano bang karapatan Kong masaktan kung pati siya niloloko ko rin. Pero Napakasakit pala pang nakita mong Kinakaliwa ka.

"Bridge.." Tumayo ako at mabilis na tumakbo palabas. Pumasok ako sa loob ng kotse ko habang Hindi na napigilang mapaluha. Ba't ka umiiyak Bridgette, Hindi ba sinabi mo lang kanina na He deserved someone's better. Eh anong iniiyak iyak mo ngayong nakahanap na siya.

Yumuko ako. Narinig ko naman ang pagbukas ng pinto sa passenger seat. "Hey. You okey?" Mabilis Kong pinunasan ang mga luha ako. Hinarap ko siya at Pilit na ngumiti.

"Ehemm." Sagot ko at tumango. Niyakap naman niya ako.

"Its okey. You deserved someone's better, Bridgette. Hiwalayan mo na ang gagong iyon, bukas." Pagpapatahan ni Flor. Pero mas lalo akong naiyak. Dahil sa naiisip na Wala ng taong deserving para sa akin. I cheated first, Pain is  what I deserved.

"Shhh. I'm here." Niyakap ko siya. Ilang minuto kaming ganoon ang posisyon. Nang mas kumalma na ako ay humiwalay na ako sa yakapan namin.

"Thanks." She just smiled at me. "Ahm, Hatid na kita."

"Okey kana ba?"

"Oo. Wala 'to. So Tara na." Ngumiti ako. Tumango siya at tinapik ako sa pisnge.
Pinausad ko naman ang kotse ko patungo sa bahay nila. Hindi rin naman nagtagal at nakarating kami.

"Goodnight, Bridgette."

"Goodnight, flor." Humalik pa muna siya sa pisnge ko bago tuluyang lumabas. Kumaway pa siya sa akin. Ngumiti lang ako bago muling paandarin ang kotse ko pauwi ng condo.

It was about around 9 o'clock when I arrived. Pinarada ko sa Parking lot ang kotse ko bago bumaba. Marahan kong pinunasan ang luhang tumiklas mula sa mga mata ko. Wala sa sariling maglalakad pa lang sana ako paakyat ng mahagip ng tingin ko ang isang Pamilyar na Bugatti car.

That's when I saw a familiar man Who was leaning on the Bugatti. Kita ko ang paglapit nito dahilan para mahinuha ko kung sino.

"Mind if you tell me what's behind those Tears."

Ang kaninang luhang Pilit Kong pinipigil ay malaya nang lumandas sa aking pisnge.

*******

#MissBlossomsHeart🌹💖