32

434 15 0
                                    

-jwy-

nandito ako ngayon sa labas ng dorm namin. nakaupo lang ako sa bench namin sa labas, nagpapahangin. it's been a month since nung nangyare yung "away" nun. also a month without communication from yujin. di ko man nga lang alam kung ano nangyayare kay yujin eh. dumidistansya den ako kay minju unnie pag nakakasalubong ko sya dito sa dorm.

i closed my eyes as soon as i felt a tear drop from my eyes. potek ba't kailangan ngayon ka pa iiyak wonyoung.

yumuko ako and i let my quiet sobs escape my mouth.

nagulat nalang ako nang may naramdaman akong kumot na bumalot saken.

"chaewon unnie, go back to sleep, dito muna ako sa labas" sabi ko nalang ng hindi tumitingin sa likod ko. palagi naman kase si chaewon unnie yung lumalabas den ng gantong oras eh.

"di ako si chaewon unnie" sabi nya.

i recognize that voice... its her..

"yujin?" i said, shocked, nang tumingin ako sakanya with wide eyes. "ano ginagawa mo dito?" tanong ko.

"i always go out at this time, naglalakad lakad lang ako. its such a surprise na nakita pa kita dito ng gantong oras" sabi nya "can i talk to you?" tanong nya.

"go ahead, papakinggan ko nalang ng walang pake" i said coldly.

"wonyoung, can you still forgive me? the past month has been really tough without you. kada gabi umiiyak ako magisa, nagsisisi sa ginawa ko, i haven't got to explain what really happened that night. wala ka na ba talagang tiwala saken?" tanong nya saken.

"yujin, i don't wanna talk about this" sabi ko at tumayo. papasok na sana ako sa dorm, kaso hinawakan nya ako sa kamay ko.

"wonyoung please! patawarin mo na ako! ang hirap pag wala ka.." sabi nya at tinignan ko sya sya sa mata nya. i can see her tearing up by now. i feel bad now.

hinatak ko sya papalapit saken, at niyakap sya. i hugged her tightly as i felt her sobbing. she was fully crying now. naramdaman kong mabasa ng konti yung balikat ko, already knowing na luha nya yon.

"wonyoung... please... give me a chance to prove myself that i can make you feel happier than before..." sabi nya habang umiiyak.

i pulled away from the hug and cupped her cheeks. yumuko sya kasi umiiyak padin sya. i held her chin and made her look at me.

"hey... stop crying na.. i'm giving you another chance okay? i don't wanna see you sad anymore.." sabi ko at pinunasan yung luha na tumulo sa pisngi nya. "smile for me na, please?" i asked her as i cupped her cheeks again.

ngumiti nalang sya saken ng bagya, at lumitaw yung dimples nya ng onti.

"hey, why don't you stay for the night? masyado ng late, baka ano pang mangyare sayo" sabi ko, concerned.

"sige, text ko nalang si chaeyeon unnie, mababasa nya naman sa umaga" sabi nya saken.

"good, now lets go, inaantok ka na ata" sabi ko and held her hand, pulling her inside the dorm.

natulog kame ng nagyayakapan, i'm glad things are back to normal now.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Apr 17, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

INSTAGRAM - 아이즈원Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon