Annyeong Haseyo, I'm Katrianne, I went to New York City 5 years ago with my friend Jaymee, she was my best friend since grade school. I am now working here as a nurse in a veterinary clinic. I am working near the Times Square. At first, we find it hard living here because wala kaming kakilala at wala kaming friends na makakausap or mapagtatanungan.
Well, kahit 5 years na kami dito sa New York, di pa din kami nakakalimot magFilipino, actually, pagka nasa loob kami nang bahay laging iyon ang ginagamit naming language.. nakakaloka talaga ang mag-english. Basta nagnakakaintindihan.
As usual, tumatambay pa din dito sa tapat ng Times Square, wala akong magawa eh. Sarap maglakad, magwiwinter na kasi kaya ang lamig nang simoy ng hangin.
"Hey!!!!" I heard someone, maybe hindi siya sanay sa lugar na to. May nabiktima na naman ng pagnanakaw sa mga tourists, tsk.
Nakita kong tumakbo yung mama na dala yung bag nung turista, well, I think may kailangan na naman akong bawiin.
I ran and called for a taxi,
"Follow that guy!" then sumakay ako sa tabi nung driver.
"Ma'am where are we going?" the taxi driver said,
"Just follow that guy, and when I said stop, you'll stop. Okay?" ang sabi ko sa driver.
"Ohh. Okay."
Mabilis yung takbo nung taxi kaya mahahabol na namin yung magnanakaw, napagod na ata sa kahahabol yung turista. Tsss.
Sakto, nalagpasan namin yung magnanakaw, and I said, "STOP!"
The driver stopped the car at sakto!!!! I opened the door, at sapul si kuyang magnanakaw.
Kasunod lang nya yung mga pulis at ang mga nakikitsismis, syempre, ako ang bida, manlalaban pa naman yung magnanakaw kasi tatayo pa siya, kaso tinapakan ko yung ulo nya. Hahaha. Ang brutal lang.
Kinuha ko yung gamit sa kamay nya, tas pinosasan na siya nung mga pulis.
"Thank you," sabi sakin nung kanong pulis.
"You're welcome." Sabi ko.
Lumapit sa akin yung tourist na nanakawan, napakatangkad nya, well, siguro maliit lang talaga ako. He was a Korean,blondy hair.... Wearing nerdy glasses, mukhang mayaman.
Binato ko sa kanya yung bag. Hindi ko naman nanakawin yun kahit ano pa ang laman noon. Then naglakad na ako papalayo.
"Wait!" sabi nya.
Medyo familiar yung voice, sino ba siya?
Lumingon ako,
"What?"
"Thank you."
"Okay." Tas umalis na ko, may gagawin pa kasi ako.
"Wait!! Have we met before?"
"I don't think so."
"Anyway, what's your name?"
"I'm... Kat.... Katrice."
"you're Asian right?"
"Yes, I'm from Thailand." Haay, puro kasinungalingan ang pinagsasabi ko, syempre, baka sindikato siya at hindi ko alam kung ano ang ginagawa nya dito sa NewYork, mahirap na ang magtiwala.
"Ohh. Thank you. I'm Zelo, I'm from Korea." Sabi nya.
"Nice to meet you, be careful next time. Okay? I need to go." Nilagay ko yung kamay ko sa bulsa ng makapal kong gray jacket. Sobrang lamig. Pero at least may natulungan ako ngayon.
