━━》Will You Marry Me~Soukoku《 ━━

Bölüm: 1

Şaşırır ve sorar "Biz şimdi evlendik mi?"  sırıtır, "Evet."

İnsanların en mutlu günü evlendikleri gün olduğunu söylüyorlar ama benim evlendiğim gün herkes cenaze törenin de gibiydi. İyi olup olmadığımı soruyorlardı. Ane-san ağlıyordu, bu mutluluktan mıydı? Akutagawa'nın gözleri hayatının hatasını yaptın dercesine bakıyordu. Atushi'nin sırıtışı sanki bana alışırsın diyordu. Mori-san evliliğin olumlu yanlarını anlatıyordu. Kaç kez evlenmişti ki? Kunikida-kun aklımın yerinde olduğuna emin olmak istiyordu. Yosano-sensei Dazai'nin ne zaman tıbbı yardıma ihtiyaçı olursa kendisini arayabileceğimi söyliyordu. Fukuzawa-san onun beni her sinirlendirdiğinde onu kovmamı söylüyor, çünkü Dazai'nin gidicek başka yeri olmadığı için Fukuzawa-san da kalacağını söyledi. Ane-san kapısının bana her zaman açık olduğunu söylüyordu. Buna ihtiyaçım olacak mıydı? Tanizaki-kun sabıra çok ihtiyaçım olacağını söylüyordu. Tachira mutluluklar dilerken çok fazla bulamayacağımdan bahsediyordu. Ango bu yapmamalıydın anlamında kafa sallıyordu. Kyoku eğer beni üzerse Dazai'ye tıbbı yardıma çok ihtiyaçı olacağını söylüyordu. Ben de Kyoku'ya bu kadar şiddet yanlısı olmamasını söylüyordum ki. Kyoku bu durumda şiddet yanlısının ben olacağımı söyledi. Neden herkes bu kadar tuhaftı? Higuchi eğer evliliğimde sorun yaşarsam onunla konuşabilirmişim. Hirotsu-san hatağamdan her an dönebileceğimi söylüyordu. Bu kadar kötü olan da ne? Dazai mi? Evlilik mi? Ya da Dazai ile evlilik mi? Ona baktım ve gülümsedim
Ardınadan oda bana gülümsedi. Gerçekten kötü olan şey bu muydu? Abartmayı seviyorlar. Bu kadar üzgün olmaları beni çok düşündürüyor. Her an biri kapıdan girip evlenmemize karşı çıkacak gibi hissediyorum. Dazai halinden çok memnun gayet mutlu gözüküyordu. Ane-san'ın oğlumdan uzak dur bakışlarına bile aldırış etmiyordu. Ane-san'ı anlıyorum ama diğerleri neden böyle davranıyordu. Herkesin Odasaku ve Ranpo gibi davranmasını isterdim. Odasaku, Dazai ile eğleniyor ve Ranpo atıştırmalıklarıyla birlikte kendi halinde geziniyordu. Evlenmemiz bu kadar kötü olamazdı, değil mi?

ERTESİ GÜN

Uyanır ve Dazai de uyandırır. "Dazai biliyor musun bir rüya gördüm..." sözünü keser, "Nasıl bilmemi bekliyorsun? Akıl falan okuyamıyorum." sinirlenir ve konuşmaya devam, "Sözümü kesmezsen öğreniceksin. Biz evleniyorduk ve herkes buna üzgündü."  yataktan kalkar "Onu mu diyorsun? O gerçekti. Herkes evlenmemize mi üzgündü? Ben de yakında yaklaşan şeyden dolayı üzgünler sanıyordum." şaşırır aynı zaman da korkarda, "Yaklaşan şeyde ne? Ve biz gerçekten mi evlendik?"
İç çeker, "Gerçekten evlendik." şaşkın bakışları ile tekrar sorar, "Gerçekten, gerçekten mi evlendik?" Göz kırpar "Gerçekten, gerçekten evlendik."  mutlu olmuştur ama fark ettirmemeye çalışır. "Hmmm, peki. Yaklaşan şey ne?"  kapıyı açar "Sadece seni kandırdım." ve çıkar.

Şu an Ane-san ve diğer herkesi anlamama çok yardımcı oldun bandaj israfı. Kahrolası herif. (Tırnak içinde yazılmayanlar iç sesleri)

Dazai'nin yanına gider, "Hey, Dazai ne yapıyorsun?" elinde sufle ile döner, "Senin için sufle, denemek ister misin?"  "Ölmek istemiyorum bu yüzden hayır."
üzülür, "Kalbimi kırıyorsun."  malzeme paketlerine bakar, " Süt yerine deterjan kullanmadığına emin misin?"
evet anlamında kafa sallar. Elinden sufleyi alır "Dazai seninle konuşmam gereken bir konu var."  "Dinliyorum." Dazai'nin ciddi halininde diğer tüm halleri kadar hoş olduğunu düşünüyordu belki de aralarında en hoşuydu. "Dilini mi yuttun." Dazai'nin ona seslendiğini farkeder, "Haa, ben seninle nasıl evlendim?  güler," Bilmem belki de kalbin öyle yapmanı söyledi.
Sufleyi elinden alır ve onu öper. Ardından da önlüğünü çıkarıp üstüne fırlatır.

Ah şu kahrolası bandaj israfı hem çok sinir bozucu hem de çok hoştu. Bir an önce ona bu iyiliğinin karşılığını vermeliydi.

YN: Kapak için lifelovecaosanddeath teşekkürler.