𝑨𝒖𝒕𝒉𝒐𝒓𝒊𝒕𝒚 𝒉𝒂𝒊𝒍 𝒕𝒐 𝒏𝒆𝒘 𝒒𝒖𝒆𝒆𝒏 [+18]

𝑨𝒖𝒕𝒉𝒐𝒓𝒊𝒕𝒚

Władza. Tylu ludzi na świecie jej pożąda. A tak naprawdę niewielu może ją posiąść. W końcu kruchy szczyt nie uniesie zbyt wielu osób. Mało kto zdaje sobie z tego sprawę tak dobrze jak Nasta Di Morti. Od dziecka marzyła o władzy. Wmawiono jej, iż władza to podstawa. Powtarzano, że władza jest jej świętym prawem. Jednak nigdy tej władzy nie posiadła. Bo była tylko kobietą. Najmłodszym dzieciem głowy rodu i jego jedyną córką. Jej jedynym zadaniem było wyglądać. Stanowiła ozdobę dla rodu. Miała być tępą i posłuszna. Podlegać temu komu podlegać jej każą. Mimo słów ojca i matki jedyne co jej się należało to mężczyzna, który będzie nią władał. A tego nie mogła znieść. I bynajmniej nie zamierzała tego tak zostawić.

I w ten sposób młoda wilkołaczyca się zbuntowała. Mimo starań ojca była na tyle inteligentna by nigdy nie mówić donośnie o swoim buncie. Sprzeciwiała się bezgłośnie. Kiedy nikt nie mógł tego dostrzec.

Nasta wzięła głęboki wdech. Jak każdego ranka odawała się treningowi fizycznemu. Lubiła trenować. Poczucie kontroli i siły które wtedy czuła wydawały się jej tak bardzo na miejscu. W końcu jej się należały. Nieważne co twierdził jej ojciec.

Nigdy nie była najsilniejsza ani najlepiej zbudowana. Jednak nigdy jej to nie przeszkadzało. Nauczyła się bowiem, że jedyne co musi to wyglądać na pewna siebie. Bo jeśli inny myśleli, że wiesz co robisz to chętnie szli za tobą. Bo tego dzisiaj brakuje ludziom. Pewności siebie. Więc kiedy tylko prostowała się dumnie była ich królową. Kobieta, która doskonale wie co robi i zawsze mówi rzecz nie słychanie mądre. Jednak białowłosa nie była najmądrzejsza. Umiała jednak ubierać swe wypowiedzi w taki sposób, że brzmiała mądrze. A to wystarczyło by oszukać innych. Pewność siebie i piękne wypowiedzi to sprawło, że inni ją podziwiali.

- Ojciec cię szuka. - Jej najstarszy brat stanął naprzeciw niej. Przez chwilę mierzył ją wzrokiem, po czym parskał śmiechem. - Nie przemęczaj się. Walka to męska rola.

- Zapamiętam. - Dziewczyna wymusiła na sobie uśmiech. Był on jednak tak nieszczery, że nikt nie mógł uwierzyć w jego autentyczność. - Idę.