MELIONE

CHAPTER ONE

*Βασισμένο σε αληθινή ιστορία*

Άλλο ένα βελάκι χτύπησε με δύναμη το πρόσωπο ενός γελοίου Μάνου. Τα δάκρυα κυλούσαν με μανία τα μάγουλα μου, ώσπου αλλα 2 βελάκια χτύπησαν μια ψιλομύτα συμμαθήτρια μου και μια σιχαμένη φίλη της.

《Ηλίθιοι》 πλησίασα την πόρτα με τον στόχο και έσκισα καθε φωτογραφία τους, έπειτα κατευθύνθηκα κάτω από το κρεβάτι μου που φιλούσα τα άλμπουμ με τις καλύτερες στιγμές μας. Σκούπισα τα δάκρυά μου και έσκισα και την τελευταία φωτογραφία, έπεσα στο πάτωμα κλαίγοντας
Δεν πίστευα πως μπορούσαν να μου συμπεριφερθούν έτσι

Ο ήχος του υπολογιστή μου απέσπασε την προσοχή, ο τελείως άγνωστος ήχος μηνύματος γέμισε το δωμάτιο. Οι λυγμοί μου σταμάτησαν απότομα, σηκώθηκα από το πάτωμα και συνέχισε την πορεία μου προς τον υπολογιστή

Νόελ: Γειά

κοίταξα λίγο παραπάνω το μήνυμα

Νόελ: Έμαθα ότι είσαι πολύ όμορφη

Μελιόν: Λάθος.

Κοίταγα τοσο επίμονα να δω πότε θα μου απαντήσει

Νόελ: Δεν νομίζω, πως είσαι;

Ίσως μου έφερε χαρά για λίγο αλλά δεν έπαυε να με θεωρούν οι υπόλοιποι άσχημη, μπορεί να ήταν και λάθος που του απάντησα

Μελιόν: θλιμμένη

Νόελ: γιατί;

άρχισα να γράφω διστακτικά την επόμενη απάντηση, ο ήχος του πληκτρολογίου με άγχωνε ακόμα περισσότερο

Μελιόν: ραγισμένη καρδιά

Νόελ: Όμορφη με ραγισμένη καρδιά;

Μελιόν: Ναι

Νόελ: Επιβεβαιώθηκε. Άρα είσαι όμορφη.

Αυτομάτως χαμόγελασα, το χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο μου κάνοντας με να ξεχαστώ απο το προηγούμενο κλάμα

συνέχισα για πολλές ώρες να μιλάω μαζί του

Με λένε Ρόζα. Ναι όπως το τριαντάφυλλο.
Όταν ήμουν μικρή,οι γονείς μου λεγαν οτι ειμαι ξεχωριστή. Έχω δύο μικρότερα αδέρφια, αλλά μεγάλωσα μοναχοπαίδι