Anlattıklarıyla yavaş yavaş iyileşmeye başlayan kalbimdeki büyük yara iyice büyürken gözlerimin dolmaması için dudaklarımı sertçe birbirine bastırdım.
Biliyordum.. bunları beni üzmek için anlatıyordu, ama nasıl bu kadar rahat olabilirdi? Bana attığı kazığı nasıl böyle rahat rahat anlatıyordu?
"K-Kes şunu.. duymak istemiyorum daha fazla. Onun h-hakkında konuşmak istemiyorum."
"..aramızda bir şey vardı, evet. Sonra hayatımızdaki kişileri çıkarmayı denedik.."
Daha fazla dayanamayacağımı hissettiğimde hışımla ayağa kalkarak onun yanından uzaklaşarak yere çöktüm. Ellerimle yüzümü kapatırken gözyaşlarımı serbest bırakarak hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
"S-Senden nefret ediyorum! Onu benden çaldın.."
————————
Merhaba, ilk kez hikaye yazıyorum.. eğer yanlış bir şey yaparsam beni bağışlayın. Bu bölümü konuya çok az da olsa hakim olun diye yazıyorum. Bu hikayede yazdıklarımın hepsini yaşadım, zor bir dönemden geçtim. Yavaş yavaş toparlanmaya başladım.. hikayeyi içimi döküp rahatlamak için yazıyorum sadece. Lütfen sizde kitabı empati kurarak okuyun!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BETRAYAL
FanfictionUmursanmamıştım, beni sadece bir çöp parçası olarak görürlerken ben milyonuncu ölümümü yaşıyordum.