İMKANSIZ

2.Bölüm

Bütün gece Suho'nun başında bekledim . Gerçekten çok üzülmüştü.  Diğer üyeler de hastane de kalmıştı. Herkes Kai'nin başındaydı. Arada arayıp haberleşiyorduk. Kai daha sakinleşmiş kriz geçirmiyordu ama Suho'ya öfkeli olduğunu söylediler. Üzülmüştüm . 

Gözlerimin ne zaman kapandığını fark etmemiştim. Sabah olduğunu Suho' nun beni uyandırmasıyla anladım.

-Burda uyuyakalmışsın.

+Ahh sorun değil. Sen... İyi misin?

-Ben hastaneye gidicem.

+Hayır .. Bence bu iyi bir fikir değil. Biraz zaman geçsin suho...

-Berfu nefesim daralıyor bana bağırsa da kızsa da onu görmem lazım.

+Ama...

Anahtar sesi...

Diğer üyeler gelmişti Kai ile birlikte ... Bunu bana nasıl söylemezler. Herşey yine birbirine giricek.Kai suho'yu görür görmez iki büklüm şekilde suho'ya doğru yürüdü.  Suho hiç kımıldamadan duruyordu.

-SEN.. senin yüzünden herşey mahvoldu. Bunu istedin değil mi? Grupta ön plana çıkmamı kendine yediremedin birde LİDER olacaksın..

O..o ağlıyordu. Kai acımasızca onu aşağılıyordu.

+Bana vur , kız ,bağır bunu hakettim ama... ama sana bilerek asla zarar vermem Kai...

-Kess... (Elini kaldırmıştı)

+YETER KAİ..

-Xiuomin hyung sen karışma.

+Sana yeter dedim. Orda hepimiz vardık ve gördük bu bilerek yapılan birşey değildi. (Derin iç çekerek) Onu odasına götürün.

Suho daha fazla kendini tutamayarak kendini dışarıya attı. Onun yanına gitmeden önce...

-Siz bu tabloyu görmek için mi haber vermediniz? Bu görüntü hoşunuza gitti öyle değil mi?

Giderken kolumu tuttular. Chen; Dur bi dakika biz evden çıkmışsınızdır diye düşündük.

+Hahh o ne haldeydi biliyor musunuz ?Ne evden çıkması... Üzüntüsünden yemek bile yemedi. Ayrıca yanına bile gelmediniz ben varım diye... Anlaşılan hepiniz onu suçluyorsunuz...

-Berfu. . 

Kolumu kurtarıp evden çıktım.

Dışarı çıktığımda çoktan ortadan kaybolmuştu.Onu aradığımda açmıyordu. Ahh nereye gitmiş olabilirdi ki?

Suho

Nereye gittiğimi bilmeden yürüyordum . Kai'nin bu suçlaması canımı çok yakmıştı ama benim onu istemeden de olsa incitmem canımı daha çok yakıyordu. Bundan sonra ne olacak bilmiyorum . Ne kadar yürüdüğümü bile hatırlamıyordum. Yürüyerek Han nehrine gelmişim ve hava serinlemişti. Bir banka oturarak beklemede olan gözyaşlarımı akıttım. Bu olanlara hala inanamıyordum. Herşey bir anda olup bitmişti. Kai haklıydı ben nasıl bir liderdim. Daha üyelerimi koruyamıyorum . Bir elin omzuma dokunmasıyla irkildim.

Berfu 

Onu heryerde aramıştım ama bulamamıştım. Her insan gibi mutlaka üzgün biri Han nehrine gitmiştir. Soo hyun'u arayıp durumu anlatıp motorunu istedim. O da olanlara inanamamıştım. Sen neden bu kadar ilgileniyorsun diye soracak olursanız  staj zamanımdan beri birbirimize destek olduk onunla ve benden büyük olduğu içinde 'abilik' yapıp beni koruyordu.  

En sonunda onu bulmuştum uzaklara dalmış dolu gözlerle karşısına bakıyordu.Yavaşça yaklaşıp omzuna dokundum. Aniden irkildi.

-Suho!