Öteki Kadının Günlüğü

Sırdaşım Bir Dilenci Oldu.

Zifiri karanlıkta yolda düşünceli bir vaziyette yürüyordum; nereye ya da kime gittiğimi bile bilmeden, yalnızca yürüyordum. Kulaklığımla bütünleşmiş ve adeta sigaramın dumanıyla baş başa kalmışcasına dert yanıyordum kendi kendime. Tâki yanıma ürkütücü ve kısık sesle konuşan bir dilenci gelene kadar. Gözleri bal rengi gibiydi, beyaz ama kirli bir teni vardı. Çaktırmadım önce ama içten içe oradan nasıl ayrılacağımı düşünüyordum ki dilenci elini uzatıp
"Gördüğüm kadarıyla çok düşünceli ve bi o kadar da mutsuzsun bana da bir çöp sigaran varsa eğer oturalım bir yere, içini dök" dedi.
Tanımıyordum ama gariban ve zararsız görünüyordu. Küçük bir büfeye oturduk ve paketimi uzattım, içinden bir çöp sigara aldı.
"İki de çay içeriz demi" dedim ve
"Nasıl istersen" dedi. Çaylar geldiğinde konuşmaya çoktan başlamıştık bile. Ne var ne yoksa anlatmış ve rahatlamıştım tabii dert üstüne dert derken ardı arkası kesilmeyen sigaralarımızın dumanı ciğerlerimizi dolduruyordu.
"Neden beni dinledin? Hiç sıkılmadın mı? Çünkü tanışmıyoruz."
"Her insan yalnız kalmak ister, biliyorum sende istiyorsun ama seni öyle üzgün görünce belki hiç tanımadığın birisiyle dertleşmenin iyi geleceğini düşündüm"
Gerçekçi olmayan bir tebessümle geçiştirdim laflarını. Evet haklıydı, o kadar iyi gelmişti ki bana. Konuşmalarımız devam ederken sigara paketimin bittiğini aynı zamanda günün ağardığını fark ettim ve birden nedensizce ikimizde sustuk. Ortalıkta derin bir sessizlik oluşmuştu ki ben hapşurana kadar.
"Hasta olacaksın sanırım. Evin yok mu senin de? "
"Hayır var ama konuşmak o kadar iyi geldi ki seni yalnız bırakmak ve sohbetimizi yarıda bırakmak istemdim"
" Sen simdi evine git biraz dinlen. Ben hep buralardayım, gelirsen yine dinlerim " dedi ve tebessüm etti. Bende tebessüm ettım ve evime gittim.
Belki de hayatımda yaşadığım en garip ve bir o kadar da güzel birgün geçirmiştim. Biten sigara paketime bile değmişti...