SADECE SEN

ÖZÜR DİLERİM!

-SABAH-

Evet , sabahın ilk ışıklarıyla baş ucumda bir ağlama sesiyle uyanmıştım. Evet bi ağlama sesi . ağlayan annemdi , ne olduğunu tahmin etmiştim , ama bunu bi kâbus olarak düşünmek istemiştim. Gözlerimi tekrar yumdum ve hâlâ ağlama sesleri geliyodu. Büyük bi korkuyla yavaşça doğrulup gözlerimi karnıma doğru götürdüm, ve karnımın şişik  olmadığını gördüm, hiçbişey hissetmiyodum. Annem bana yaklaştı ve alnımdan öptü..

Seher: Kızım i-iyimisin?

Ceren: evet iyiyim annecim, nerde?

Seher: Kim nerde kızım?

Ceren: Oğlum, anne nerde yoksa yavrumu küvezemi aldılar, tabi ya öyle olmuştur erken doğum oldu ya...

-YAZARDAN-

O sırada cerenin göz yaşları akıyodu,

Seher (iç ses): Ben nasıl diyicem şimdi bebeğini şuanda toprağa veriyolar diye ha! Bi anne bunu nasıl evladına söyler?

Ceren: Anne cevap versene

Seher: Kızım, yavrum, cerenim bebeği kaybettik!

Ceren: Anne ne söylüyosun sen benim bebeğim ölmedi, ölemez, gidemez?

Diye bağırmaya başlamıştı. Seher onu sakinleştirmeye çalışıyodu ama nafile ceren bebeğim, bebeğimi getirin diye bağırıyodu.

Seher: Doktor doktor yok mu yardım edin!

O sırada odaya bi hemşire gelir ve cereni sakinleştirmeye çalışır, fakat ceren sakinleşmez ve hemşire çareyi iğnede bulur. Bi anda cerenin koluna batırır, ceren yavaşca bayılır ve yatağa yatırırlar.

----

Herkes paramparça, bitik, solgun bi şekildeydi , çünkü bebeği gömüceklerdi.

Bebek için herkes dualarını etmişti ve şimdi sıra toprak atma sırasındaydı.

Agâh küreği önce nedime verdi , ilk toprağı senin yani babasının atması doğru olucaktır. Nedim amcasından küreği aldı ve cenk'e baktı , o sırada cenkin gözünden göz yaşları süzülüyodu.

(Cenk bebeğin kendisinden olduğunu bilmiyodu) ama yinede içinde bi mahcupluk bi kırıklık vardı.

Bebeği gömmüslerdi, herkes gitmişti sadece nedim ve cenk kalmıştı.

Cenk: Başın sağolsun nedim. dedi ve arabasına doğru yürümeye başladı.

arkadan gelen sesle durdu.

Nedim: Asıl senin başın sağolsun cenk. dedim

Cenk arkasını döndü ve nedime tuhaf gözlerle baktı.

Cenk: Ne diyosun sen nedim

Nedim: Az önce diyorum kendi ellerinle kendi canından, kanından olan oğlunun üzerine toprak attın.

Başın sağolsun diyorum. dedim

Cenk gözleri dolu bi şekilde nedime bakıyodu.

-----

Herkes hastaneye, cerenin yanına gelmişti. Hepsi teker teker cerenin odasına girdiler ve baş sağlığılı dilediler.

Agâh: Başın sağolsun gelin.

Ceren: Agâh babacım, başınız göğe erdimi ha? Bak bebeğim artık yok , aldılar onu benden daha onun o güzel , masum , küçücük yüzünü göremeden ayırdılar onu benden, mutlumusunuz, artık benden de bebeğimden de kurtuldunuz! dedim.