do you really know me?

Hoofdstuk 3

Zo snel als ik kan loop ik naar binnen.
"Wat is er aan de hand?"
Ik zie kapot glas op de grond en Namjoon er naast.
Ik kijk Namjoon aan en hij kijkt mij aan.
Met druppels bloed op zijn hand van het glas begint hij met praten.
"Er is niks aan de hand."
"Oh nee zeker niet ik zie het!" Schreeuw ik tegen Namjoon.
"En jullie, wat hebben jullie te zeggen?" Zeg ik terwijl ik me omdraai.
Niemand reageert.
Ik loop naar buiten en stap mijn auto in.
De motor start en ik rij weg.
Ik weer precies waar Jin heen is gegaan.
Ik stop bij het strand en parkeer mijn auto achter die van Jin, en loop langzaam de rotsen op.
"Seokjin?" Hij draait zich geschrokken om.
"M-Mina? Ben je niet boos?"
"Boos? Waarom, wat is er gebeurd?"
Hij staat op en pakt me vast.
Zijn hoofd op mijn schouder en zijn armen om me heen.
Tranen lopen van zijn wangen af.
Ik pak zijn hoofd vast en veeg de tranen weg.
"Jin wat is er aan de hand?"
"Ik weet niet hoe ik het moet zeggen.."
"Je kan me alles vertellen." Zeg ik met een glimlach.
"Mina toen jij en Namjoon elkaar leuk begonnen te vinden...t-toen"
"Toen wat? Jin gaat het?"
"Toen begon ik jou ook leuk te vinden.."
Ik ben sprakeloos reageren kan ik niet ik weet niet hoe ik me moet voelen.
"Mina alsjeblieft wees niet boos ik ben er nu overheen maar Namjoon kwam er toe straks achter. En hij was boos."
"He he Jin rustig het is al goed het maakt niet uit."
Ik probeer Jin rustig te maken.
"En tuurlijk ben ik niet boos. Waarom heb je me dit niet eerder vertelt?"
"Ik wilde je niet slecht laten voelen je ging al door zoveel dingen. En je was zo gelukkig met Joon dat ik je geluk niet af wilde pakken. Want ik gun je alle geluk in de wereld."
"rustig Jin, adem in adem uit."
Hij glimlacht en veegt zijn tranen weg.
"Ik zou nooit boos op je kunnen zijn Seokjin."

"Nu moeten we denk ik wel naar de jongens toe."
"Ja ik denk het ook." Zegt Jin met een glimlach.
Ik stap in mijn auto en hij in die van hem.
Als we weer thuis zijn lopen we samen naar binnen.
Het glas is inmiddels al opgeruimd en iedereen zit op de bank.
Zodra ik begin met praten staan alle jongens te gelijk op.
Jin staat half achter me.

"Nu mogen jullie me uitleggen waarom iedereen zo boos doet."
Geen reactie.
"Hallo ik praat tegen jullie hoor." Zeg ik tegen de zes jongens die voor me staan.
"Nee niemand? Nou dan ga ik het zelf wel uitleggen hé!"
Nog steeds geen reactie.
Ik zucht luid en begin zelf met praten.
"Dus Namjoon vertel waarom ben je boos?"
"Ik ben boos- omdat" ik kap hem af.
"Stop maar ik ben er nu al klaar mee. Seokjin hier stond al met tranen in zijn ogen vanaf het moment dat ik terug kwam van de dansstudio. En niemand deed er iets aan. Ik kijk naar de tv en iedereen negeert me. Wat willen jullie dat ik weet wat er aan de hand is als jullie me niet vertellen wat er aan de hand is?!"
"Mina we"
"Nee stop maar Jungkook ik ben aan het praten.
Seokjin hier had ooit gevoelens voor me en het enige wat Namjoon kan doen is een glas kapot slaan? Inplaats van dat jullie het gewoon hadden uitgepraat. Als jullie er over hadden gepraat dan wist je dat hij zich zo voelde niet voelt. Maar luisteren daar doen jullie niet aan."
"Mina.. ik wilde geen ruzie veroorzaken." Zegt Jin terwijl hij naar boven loopt.
"Kijk zo komen we ook niet verder!" Zeg ik tegen de jongens die nog steeds niets te zeggen hebben.