part 1 คำไว่วาน และการพบเจอ

1.1K 31 0
                                    

ตอนเช้าที่เเสนสงบ แสงอาทิตย์ที่สาดส่องผ่านทางหน้าต่างในตอนเช้า กลิ่นไอแดดอุ่นๆกับนาฬิกาปลุกที่บอกเวลา7:27 กรี๊ดดดดดดสายเเล้วหนิจะเเต่งตัวทันไหมนี่

แต่ว่าทำธุระส่วนตัวอื่นๆเสร็จเเล้วนะ

"คุณแม่คะ สวัสดีค่ะบายค่ะ" ชั้นพูดลาคุณเเม่ก่อนจะออกจากบ้านพร้อมกับคาบขนมปังไป 1 แผ่นกับนมอีก 1 กล่อง

"เอ๊ะ.....วันนี้วันหยุดนะวีนา"

"อ๊ะ.... จริงด้วยเฮ้ออออออุตส่าห์รีบ"

"คริๆว่าเเต่พี่เจล่ะ" คุณแม่หัวเราะน่ารักจัง

"คงยังไม่กลับมามั้งคะ " หนักกระเป๋าจัง ไม่น่า(ไม่)จัดตารางเรียน

"ก็คงงั้นล่ะนะ เเต่ว่าเเม่จะไม่อยู่บ้าน ว่าจะพาพี่เจไปเอาใบอะไรนี่เเหละ ที่ลอนดอน"เหอะๆเฝ้าบ้านตามเคยล่ะสินะ

"แม่วานอย่างหนึ่งได้ไหม??? "

"อะไรคะ"ต้องเป็นเรื่องไม่ดีชัวร์

"คือว่าลูกของคุณน้าน่ะจะ ไม่ค่อยชอบอยู่กับคนทั่วไปเท่าไหร่เเถมไม่อยากเรียนจนคุณครูหลายท่านทนไม่ไหวเพราะฉะนั้นหนูไปสอนพวกเค้าทีเถอะ แม่ขอร้องนะ"

"เออ..... " ทำไงดีทนไม่ไหวหลายคนแล้วด้วย เเล้วชั้นจะไหวไหมเนี่ย

" น้า~~~~~" คุณแม่ค้าาาาาา อย่าทำเสียงอ้อนเเบบนั่นสิ ทำไงดีเนี่ย

" ก็ได้ค่ะแต่ตอนไหนคะ "

เฮ้อสุดท้ายก็ต้องใจอ่อน เห็นคนลำบากไม่ได้เลยนะเราเนี่ยชั้นใช้มือหยิกแขนตัวเอง

"โอ๊ยยยย " ชั้นหลงหยิกเเขนตัวเองจนเจ็บ ชั้นบ้าไปแล้วหยิกเองเจ็บเอง

" เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะวีนา "

" ยุงกัดน่ะค่ะ ตกลงตอนไหนคะ "

ชั้นถามคุณเเม่อย่าง(ไม่) อยากไปสุดๆ

"ตอนนี้จะ เพราะว่าไม่มีใครอยู่บ้าน ไปที่บ้านคุณอายศสิณี คงมีคนรู้จักอยู่ล่ะมั้งนะ" มั้งเนี่ย เเน่ใจสุดๆ น้อยล่ะสิคุณเเม่

( fun class ) คุณครูป่วน ก๊วนนักเรียนเเสบWhere stories live. Discover now