New Alpha Pair

1.Wschodnia Watacha

Nazywam się Rebecca Miller, mam 24 lata. Przynależe do watachy Północy, wsumie trochę dziwnie jest mówić że się do niej przynależy, gdy jest się Alfą. Harowałam na tą posadę 6 lat i mam co chciałam. Od 2 lat zajmuję najwyższą pozycję w hierarchii. Były alfa nie miał dzieci a ja byłam jego prawą ręką, więc to mi przypadł ten zaszczyt zastąpienia go. Myślicie że to takie proste? To spróbujcie zarządzać ponad 50 tysiącami wilkołaków z czego około 20 tysięcy to mutanty w, których żyłach w większości płynie wilcza krew. Ja jestem jednym z nich, nie na darmo zapisano mnie jako Projekt-666. Jestem jednym z ,,najdoskonalszych" krzyżówek jakie stworzono ale nikt o tym nie wie i tak zostanie.

***

Jest południe, piękna pogoda a ja siedzę w swoim gabinecie i czytam raporty z ostatnich dwóch zwiadów. W ostatnim czasie jest coraz więcej zgłoszeń na temat wilków z pobliskiej watachy zapuszczajacych się na moje terytorium. Watacha ta graniczy z nami od strony wschodniej, jej Alfa od jakiegoś czasu na za dużo sobie pozwala, co mi osobiście mało się podoba ale z tego co wiem to na przykrza się on też trzem innych watachom. Dlatego jest dziś zorganizowana konferencja ze Starszyzną. To musi się skończyć a ja będę walczyć jak tylko mogę.

Podpisałam ostatni raport. Spojrzałam przez okno i dostrzegłam dzieci bawiące się w najlepsze. Parę z nich było w wilczych formach. Wnioskuję że byli to chłopcy, często to robią, w ten sposób przygotowywują się to stoczenia prawdziwych walk w przyszłości. Te dzieciaki są cudowne, mimo tego kim jestem to tylko one potrafią roztopić moje serce w dosłownie chwilę. Może i jestem Alfą ale jak przystało na moją płeć muszę być też Luną. Jestem dla nich jak druga matka a one są dla mnie jak dzieci, będę je chroniła nawet jeśli miałabym to przypłacić życiem.

Nim się obejrzałam była 16.00 a ja muszę być na konferencji o 18.00, więc idę się szykować.

Gdy poprawiałam makijaż była 17.31. Ubrałam się w elegancką czarną sukienkę do ziemi, do tego na nogi założyłam czarne szpilki. Włosy rozpuściłam i pokręciłam na fale.
Schodząc po schodach mało co nie zabiłam się o własne nogi ale to normalka. Przy drzwiach stał mój Beta Nathan.

-Co ty robisz? Nie wiesz że spotkanie jest tylko dla Alf? - spytałam podnosząc automatycznie jedną brew do góry.

-Ale chyba ktoś musi cię powieść, nie? - wypowiedział te słowa jakby to była najoczywistsza rzecz na świecie.

-Pojadę sama. Co to za problem? - wyminęłam go w drzwiach kierując się do swojego samochodu.

-W tych butach? - spojrzał najpierw na moje obuwie potem na moją twarz.

-Tak - powiedziałam wsiadając na miejsce kierowcy, zamykając drzwi. On tylko machnął na mnie ręką i wrócił do domu głównego. Gdyby nie to że to mój beta a zarazem przyjaciel nie przeszłoby mu to płazem.

***

Wysiadając z auta przyciągnęłam uwagę paru osób, które odprowadziły mnie wzrokiem aż do wejścia. Skierowałam się w stronę dwrzi od sali konferencyjnej. Gdy je otworzyłam wszystkie pary oczu skierowały się na moją skromną osobę.

-Czyli jesteśmy prawie w komplecie - powiedział jeden mężczyzna ze starszyzny.

Usiadłam bez słowa a na twarz zarzuciłam tzw. Poker Face. Jednak nie zdążyłam nacieszyć się chwilą odpoczynku dla mojego dupska, ponieważ do sali wszedł jak przypuszczam winowajca całej tej szopki.

-Pan Black jak zwykle spóźniony. Proszę usiąść - mężczyzna usiadł bez słowa, lecz na jego ustach pojawił się uśmiech z, którego aż sączył się jad jaki miał w sobie. Może i był zabójczo przystojny ale nawet po pijaku bym go nie brała. Poprostu coś mnie od niego odrzucało.

-Zebraliśmy się tu by przedyskutować pewien bardzo poważny problem - zabrał głos jeden ze starszyzny. Chyba ten najstarszy... Albo i nie? Nie wiem, wszyscy wyglądają tak samo: łysi z długimi siwymi brodami.- Tym problem jest pańska wataha, panie Black. A dokładnie to samowolka tam panującą.

-Ja nie widzę w tym problemu. Te wilki są młode i szukają mate, czy to jest przestępstwo?- wydawał się być wręcz urażony że go oskarżamy.

-Nie, dopóki wilki nie wyrządzają szkód na danym terenie. A niestety to też się zdarzało - wytłumaczył mężczyzna ze starszyzny.

***

Rozmowa ciągnęłaby się dalej gdyby nie te słowa wypowiedziane z jego ust.

-Ja dalej nie widzę problemu w tym wszystkim - powiedział to tak jakby to on bym tu poszkodowany, niestety ale w tym momencie moje nerwy i zmęczenie nie wytrzymują. Z zamachem wstałam z krzesła które pod wpływem odrzutu przewróciło się.

-Jeżeli jeszcze raz  zobaczę wilka z Pana stada panoszącego się bez uprzedzenia, po moim terenie wydam rozkaz zabicia go. - i wtedy nastała cisza a ja mając tego dość poprostu wyszłam zostawiając to wszystko. Wiem że nie powinnam ale gdyby nie to, to siedziałabym tam jeszcze ze 2 godziny. Nie ma takiej opcji. Wsiadłam w samochód i ruszyłam prosto do domu.