My Arrogant Housemate~P.JM × DUTCH BOOK

Deel Vijf

Y/n POV
We arriveerden thuis en we gooiden onzelf op de sofa's.
Opeens had ik super veel berichten gekregen.
Ik nam mijn telefoon uit mijn zak en ik keek naar al de berichten.
Het was ocer Jimin en dat meisje die aan het kussen waren.
Ja ehh...voordat Jimin het kon verwijderen, had ik het allang naar iedereen gestuurd.

En nu...Ja dit is wat er gebeurd is!
Iedereen lacht zich verrot. Ja ik ben blij. Dit is mijn wraak voor Jimin die deze morgen mij wou vergiftigen. Ja DIT KRIJGT HIJ ERVAN.
Ik was aan het lachen en glimlachen zonder dat ik het wist.

Jimin was verbaasd waarom ik zoveel lachte dus nam hij mijn gsm WEERAL AF.
Y/n:"HEY GEEF TERUG!!!" OOPS ik denk dat hij al alles heeft gelezen...
Jimin:"Je hebt tien seconden voordat ik je ga vermoorden..." zei hij alsof hij het echt ging doen...MISSCHIEN?

Toen ik zijn zin hoorde rende ik voor mijn leven naar boven naar mijn kamer.
Tante had mij de kamersleutel nog niet gegeven dus legde ik alles dat ik voor te zag legde ik voor de deur.
Ik had nu de deur echt geblokkeerd!! Nu komt hij nooit meer binnen!

Ik keek naar achter opgelucht maar dan hoorde ik een harde bonk op mijn deur.
Jimin:"DOE OPEN NU!!!" Oh God hij lijkt echt boos...
Y/n:"N-nee!" Oke ik heb spijt van wat ik heb gedaan.... Maar niet heus!
Hij bonkte voor een paar seconden maar dan ging het weg.

Ik was opgelucht en ik ging even naar mijn balkon voor een fris luchtje.
Er is ook eer balkon naast die van mij maar ik weet niet precies van wie die balkon is met die kamer.
Ik deed mijn ogen dicht en probeerde te vergeten wat ik net heb gedaan.
Opeens hield iemand mijn mond dicht en duwde me met de persoon mijn kamer binnen.

De persoon duwde me tegen de muur en hij heeft me in zijn val gelokt en met dat bedoel ik tussen zijn armen. Ik zag al snel dat het Jimin was.
Y/n:"HOE KOM JIJ IN VREDESNAAM IN MIJN KAMER?!?"
Jimin grinnikte en zei: "Weet je nog steeds niet dat mijn balkon zo dicht is bij de jouwe dat ik gewoon erover kan springen en bij jou komen huh?"

Ohhh ja....dat klinkt logisch...
Y/n:"Oke j-je mag wel weer weg, h-hoor." WAAROM STOTTER IK TOCH, NU WEET HIJ DAT IK BANG BEN.
Jimin:"Oh baby dit is nog maar het begin..." hij zei dat en kwam dichter met zijn gezicht naar de mijne.
Y/n:"BABY?!? Ben ik soms je liefje huh?" Ik wou hem een klap geven maar hij nam mijn handen en drukte die tegen de muur.
Jimin:"Slaan is wel niet lief hé? Wees een lief meisje en laat me doen wat ik wil..." hij zei dat en kwam nog dichter bij mijn gezicht dat er alleen maar 1 centimeter ruimte over was.

Y/n:"Iemand oncomfortabel maken is ook niet goed hé?" Zei ik terug.
Jimin:"Oh is die muur te hard voor je? Ik ken iets beters."
Hij trekte me en duwde me rustig naar het bed en kwam bovenop me liggen.
Jimin:"Ben je nu comfortabel?" Hij grijnste.
Y/n:"Wee-" voordat ik mijn zin wou afmaken was er een klop op de deur.
Mam:"Y/n? Ben je daar?"
Ugh en daar komt mijn mama die ons moment komt VERPESTEN.
Wacht eens...ONS MOMENT?!?! Val ik voor hem? Nee nee dat kan niet.
Y/n:"J-ja mam ik ben hier."
Mam:"Ah oke! We maakten ons al zorgen maar het is goed!" En ze ging weg.
Jimin keek naar me en gaf me een kus op men wangen en ging terug naar de balkon om naar zijn kamer te gaan. Maar voordat hij wegging zei hij nog iets.
Jimin:"Denk maar niet dat ik je heb vergeven." En hij sprong terug naar zijn balkon.
~