“Miss okay ka lang ba?”
“Ha? Oo, okay lang ako.”
“Ito panyo oh, huwag ka ng umiyak. Pinagtitinginan ka na ng mga tao dito sa park.”
“Salamat, pwede ka ng umalis.”
Hindi ko malimutan ang araw na yun. Kahit ilang buwan na yung lumipas. Kahit yung lalaking nagbigay sa akin ng kanyang panyo, di ko makalimutan.
Senior na rin ako! Pumapasok ako sa Faith University High School. Ganda ng name no?
Naikwento ko rin sa bestfriend ko ang nangyari sa akin nung summer. Yung sa Park? Yung umiyak ako.
“Talaga? Bihira lang ang mga lalaking ganun.” – Nico (bestfriend ko)
“Alam ko nga eh, akalain mo buhay pa ang lahi mo?”
“Sobra ka naman Gwen.”
Nagtawanan kaming dalawa sa labas ng classroom namin.
Ako nga pala si Gwen Santos. At yung bestfriend ko si Nico Lourdes. Bestfriends kami since freshmen pa kami. Varsity siya sa soccer. Kaya ang daming nagkakandarapa, sabihin na nating may dating nga ang bestfriend ko.
Anyways..
“Good morning class.”
“Good morning ma’am.”
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Natapos rin ang klase. Lunch break! Haha. As usual kasama ko bestfriend ko. kasi ang pamilya ko nasa probinsya. Kami lang ni ate ang magkasama dito sa manila.
Pagkatapos ng lunch, balik naman klase. Blah blah blah blah……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
FRIDAY.
“Gwen, may party yung kaibigan ko. Gusto mo sumama?”
“Sige! Wala naman akong gagawin. Saan?”
“Sa Violet Bar. 7pm.”
“Sige, kita na lang tayo sa bahay.”
6:45pm pa lang nandito na si Nico. Kaya nagmadali ako sa pagbibihis. Tapos nun, nagpaalam ako kay ate at umalis na rin kami.
VIOLET BAR.
“Dude! Buti nakarating ka! Oh? Sino ‘to? Girlfriend mo?”
“Hindi, bestfriend ko lang dude. Oh nasaan si Kyle?”
“Nandun, makikita mo rin yun.”
Okay? Awkward! Haha. Out of place talaga ako, buti na lang nandito si Nico.
“Nico!”
“Kyle!”
O///////////////////////////////////////////O
OH MY! SIYA YUN!
“Kyle, bestfriend ko nga pala. Si Gwen.”
“Gwen? Nice to meet you. Teka nagkakilala na ba tayo?”
“Kyle? Ikaw ba yung sa Park?”
“Oo ako yun! Naaalala mo pa?”
“Oo, akalain mo. Magkakilala pa kayo ng bestfriend ko.”
“Woah, I’ll leave you guys alone.” – Nico
Kaya kami na lang ni Kyle ang naiwan. Hindi ako makapaniwala na, magkikita kami.
“Bakit ka nga ba umiyak nun?”
“Haha, dahil sa ex ko. 1year na sana kami nun. Eh, nakipaghiwalay siya kaya umiyak ako.”
“Ganun? Kaya pala.”
9:00pm
RRRRIIIIIIINNNNNGGGGG………………
“Hello ate?”
“Nasaan ka na?”
“Nasa bar pa, uuwi na ba ako?”
“Oo, gabi na. Sabi ko 9pm ka lang dapat ngayon.”
“Sige ate, uuwi na ko.”
“Uhm, Kyle kailangan ko ng umuwi.”
“Sige, hatid na kita.”
“Nico, uuwi na ako, si Kyle na lang daw ang maghahatid sa akin.”
“Sige, ui Kyle, ingatan mo yan.”
Tumango lang siya at sabay na kaming umalis.
After a couple of minutes nakarating rin sa bahay. Nagpasalamat ako sa kanya, tapos umalis na rin siya.
zzzzzzzzzzzzzzzZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzZZZZZZZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzZZZZzzzzzzzzzzzzZZZZzzzz
knockdown ako agad. Goodnight!
FASTFORWARD!!!!
Graduating na ko! wohoo! At si Kyle din pala, graduating na.
After ng graduation, napagdesisyonan kung magpunta sa Park. Nagpahangin muna ako. Tapos naupo kung saan ako umiyak nun. Biglang may tumabi sa akin. Nagulat ako dahil si Kyle pala yun.
“Gwen? Nung una kitang makita dito. Minahal na kita. Nagdalawang isip pa ako kung lalapitan ba kita , oh hindi. Kasi baka mabulabog kita. Pero nung, nakalapit na ako sa’yo. Nakadama ako ng pag-ibig. Hinwalayan din ako ng girlfriend ko kaya alam ko ang pinagdaanan mo nun.”
“Kyle, pagkatapos nung nangyari. Hinanap kita, nagbabasakaling makita ka muli. Pero wala eh, kaya’t sumaya talaga ako nung nagkita tayo sa bar. Di ko mapaliwanag ang naramdaman ko nung nagka-usap muli tayo.”
“Gwen, mahal kita.”
“Kyle, mahal rin kita.”
okay lang ba?
-- saree bago lang :D
