Σηκώθηκα και πήγα στην προϊσταμένη
" Δόκτωρ Τέιλορ υπάρχει τίποτα για μένα; "
Με κοίταξε για λίγο εξεταστικά
" Τζόνσον σχόλασες, έκανες πολλά σήμερα πάνε να ξεκουραστείς "
" σίγουρα; δεν χρειάζεστε βοήθεια; ",
" Τζόνσον είπα σχόλασες μη με κάνεις να το ξαναπώ "
σήκωσα τα χέρια μου ψηλά
" εντάξει Δόκτωρ Τέιλορ φεύγω "
άφησα τα ρούχα της δουλειάς μου στην αποθηκούλα που αλλάζουμε, φόρεσα τα καθημερινά μου ρούχα και βγήκα από το νοσοκομείο.
Μπήκα στο αμάξι μου ένα κόκκινο Romeo, έβαλα μουσική και οδήγησα μέχρι το σπίτι δεν είχα καταλάβει πόσο κουρασμένος ήμουν μέχρι τη στιγμή που κάθισα στο κρεβάτι μου.. τότε ένιωσα όλη την κούραση και ξάπλωσα.
Τα μάτια μου έκλεισαν χωρίς να το καταλάβω, ξύπνησα από το χτύπημα του κινητού μου άνοιξα τα μάτια μου κοιτάζοντας γύρω μου για λίγο το έπιασα και απάντησα.
" Ποιος είναι; "
Ρώτησα νυσταγμένος ακόμη
" Τζόνσον; δε πιστεύω να σε ξύπνησα χρειάζομαι την βοήθεια σου "
άκουσα μία ανδρική φωνή.. για λίγο δεν καταλάβαινα ποιος ήταν
" Δόκτωρ Φόρεστερ εσείς; όχι δε με ξυπνήσατε θα είμαι στο νοσοκομείο σε λίγα λεπτά "
το έκλεισα και πετάχτηκα από το κρεβάτι.
Δεν το πίστευα, ένας από τους καλύτερους γιατρούς του νοσοκομείου ο Δόκτωρ Ντέιβιντ Φόρεστερ ήθελε να τον βοηθήσω στην εγχείρηση που θα έκανε σήμερα ένιωθα πως πετούσα ντύθηκα μπροστά στον καθρέφτη και βγαίνοντας στο δρόμο πήρα έναν καφέ να πιώ μέχρι να φτάσω για να είμαι έτοιμος. Είχε κίνηση και πρόλαβα να αδειάσω το ποτήρι με τον καφέ, πάρκαρα στην θέση μου και έτρεξα να αλλάξω ο Δόκτωρ Φόρεστερ με περίμενε στο διάδρομο.
" Έτοιμος Τζόνσον; "
" πάντα Δόκτωρ "
απάντησα χωρίς να το σκεφτώ, μου χαμογέλασε και μου έδειξε ένα χειρουργείο
"τότε δεν υπάρχει λόγος να χάνουμε χρόνο πάμε "
συμφώνησα τρέχοντας σχεδόν προς το χειρουργείο.
Φόρεσα τη μάσκα μου και κοίταξα για λίγο το άτομο που ήταν ξαπλωμένο, ήταν ένας άνδρας γύρω στα 45με στένωση της πνευμονικής αρτηρίας.. έκανε εισαγωγή στο νοσοκομείο με δύσπνοια και είχε λιποθυμήσει του δόθηκαν φάρμακα όμως δεν είχε βελτίωση η κατάσταση του και τώρα ήταν στο κρεβάτι του χειρουργείου έτοιμος για εγχείρηση.. για να γίνει καλά έπρεπε να διανοίξουμε χειρουργικά το βαλβιδικό στόμιο.
Ο Δόκτωρ Φόρεστερ έπιασε το νυστέρι και μου το έδωσε
" είσαι έτοιμος; "
Με ρώτησε ένιωσα τα χέρια μου να τρέμουν ελαφρά
" ναι φυσικά "
είπα σιγανά προσπαθώντας να μη καταλάβει κανείς το άγχος μου.
YOU ARE READING
Health Center
De TodoΗ Ιστορία έχει να κάνει με τον Κρις έναν ειδικευόμενο γιατρό στην πλασική χειρουργική και στο τι γίνεται γενικότερα στην ζωή του εντός και εκτός του νοσοκομείου.
