BÜYÜCÜLER OKULU

1.BÖLÜM: BUDA NEYDİ BÖYLE ??

O gün her zamanki gibi annemin bağırışlarıyla kalkıyorum.
"Deniz kızım kalk hadii ! Bugün temizlik günü!!
"Off anne yaa! Beş dakika daha.Bi uyutmuyorsun.
Temizlik günlerinden nefret ederim. Dolabın tozunu alarak başlar , camları silerek biter. Ne yapıp ne edip temizlik gününden kurtulmalıyım.
Kafamı tekrar yastığa gömerek:
"Anne yapmıycam ben temizlik , çık odamdan . Uyucam ben."
"Kalk dedim sanaaa!!!"
Annem bu sözünden sonra üzerimdeki battaniyeyi ve kafamdaki yastığı alıyor. Uykumun içine etti kadın yaa. Anneme bağırarak kalktım yataktan. Her sabah olduğu gibi elimi yüzümü felan yıkamıyorum. Direk kahvaltı sofrasına oturdum. Ağzıma birkaç lokma birşey attım ve odama girdim. Tabi bu sırada annemin bağırışları duyuluyordu.
"Denizz, yemek yee. Gücünü toplaman lazım . Bugün temizlik günüü.Deniz sana diyorumm !!"
"Ben tokum anne" diyerek odama girdim ."
Telefonumu elime alıp Ceren'i aradım .
"Alo Ceren. Kızım bugün temizlik günüymüş. Kurtulmam lazım. Bana yardım etmen gerekiyor. "
"Ayy. Canım ben bugün Emre'yle(sevgilisi) buluşacaktım. Kusura bakma. "
Ekti beni pislik.Ceren ekince mecburen Burak'ı(sevgilim) arıyorum. O tabikide beni ekmez. Beni çok seviyor.
"Aloo Burak."
"Efendim aşkım"
"Burak bugün 1:30'da buluşalım mı ? Evde temizlik günü varmış."
Tahmin ettiğim gibi beni reddedemedi.
"Tabiki birtanem. 1:30'u sabırsızlıkla bekliyorum.
"Tamam , o zaman görüşürüz. "
"Seni seviyorum."
Bu Burak'ta yakışıklı olmasına yakışıklı ama üstüme çok düşüyor. Onu sevmiyorum. Sadece öylesine takılıyorum.
Dolaptan askılı bir tişört ve bir jean çıkardım. Geçtim aynanın karşısına. Tabi bende mütevazi olmayayım güzel kızım yani. Masmavi gözlerim sapsarı saçlarım var. Boyum 1.65 ama olsun. O kadarda olur yani. Okuldaki bütün erkekler benim peşimden koşuyor. Neyse çok şımardım ben. Dümdüz sarı saçlarımı taradım. Gözlerime likit çektim. Rimel sürdüm. Biraz anlık biraz ruj derken makyajımı tamamladım. Evden tabikide kapıdan çıkmadım. Benim odamın penceresi sokağa açılıyor. Zaten evimiz 1.katta . Pencereden atlayıp dışarı çıktım. Tabi çıktıktan sonra anneme mesaj attım merak etmesin diye. Gerçi kadın alışık bunlara ama neyse. Sokaktan geçerken her zamanki gibi erkekler laf atıyor. Bende takmıyorum. Burak'la buluşacağımız kafeye doğru yürürken bir ses duydum. Merak edip sesin olduğu yere doğru ilerledim. Bir baktım karşımda benim yaşlarımda bir kız yerdeki karıncalardan korkuyor. Ben ona yardım etmek için ilerlerken kız eliyle bir şeyler yaptı vee
"YOK OL , YOK OL , YOK OL " dedi.
Ben kız delimi diye bakarken karıncalar birden yok oldu. Gözlerime inanamıyorum. Aman Allah'ım!!!

NOT: ARKADAŞLAR MERABA BU KİTAP BENİM İLK KİTABIM UMARIM BEĞENİRSİNİZ TAKİPLERİNİZİ VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM :))))