BÜYÜCÜLER OKULU

2.BÖLÜM: CEMREYLE YAKINLAŞMAMIZ

Ben hala şoktaydım. Olduğum yerde donakalmıştım. Ben şaşkınlıkla olayları izlerken kız beni farketmişti. Kızda şaşırmıştı. Zorlukla :
" Se-sen burda mıydın ? Ben seni görmedim. "
" E-evet "
" Olanları gördün mü? "
" Evet "
Kekeleyerek :
" Sen bunu na-nasıl yapabildin? "
" Bu yetenek bende doğuştan var. Şeyy bunları burada konuşmasak bir yerlerde oturup konuşsak olur mu? "
" Peki "
Yavaş yavaş parkta bulunan bir cafeye doğru yürüyorduk. Ne o konuşuyordu nede ben. Derken sessizliği telefonumun sesi bozdu. Burak arıyordu. Doğru ya Burak'la buluşacaktım. Olanlardan dolayı tamamen unutmuşum. Telefonu açtım.
" Alo Burak."
"Aşkım saat 2 oldu. Nerde kaldın? Merak ettim seni."
"İki mii? " diyerek kolumdaki saate baktım. Gerçektende saat iki olmuş.
"Burak benim bir işim çıktı gelmeyeceğim. Kusura bakma. Başka zaman buluşuruz. "
"Tamam sevgilim önemli değil. Seni seviyorum. "
"Bye bye"
Telefonu kapattım. Karşımdaki kıza
"Erkek arkadaşımla konuştum. Bugün buluşacaktıkta. Merak etmiş beni. "
Kız gülümsemekle yetindi. Derken kafeye geldik. Boş bir masaya oturduk. Ben bir latte, kızda bir kahve istedi. Kız gülümseyerek:
"Sanırım artık konuşmamızın vakti geldi."
"Galiba"
"Bu arada ben CEMRE."
"Bende Deniz. "
"Memnun oldum. "
"Bende"
"Şimdi sen karıncaları nasıl yok edebildiğimi merak ediyorsundur."
"Evett. Hemde çook."
"Bak ben sana bunu söylerim ama senin bana bu sırrı kimseye söylemeyeceğine dair söz vermen gerekiyor. "
"Tabii. Söz veriyorum. "
Kız boğazını temizleyerek :
"Ben bir BÜYÜCÜYÜM Deniz.
"Neee?" Bunu çok sesli söylemiş olmalıyımki kafedeki herkes bana baktı. Ama napabilirim. Bunu duymak 2.bir şok etkisi yaratmıştı bende.
"Sanırım biraz daha sessiz konuşmalısun Deniz, yoksa seninle birlikte buradaki herkeste öğrenmiş olacak."
Güldüm :))
"Evet biraz sesli konuşuyorumda."
"Neyse. Biz artık konumuza dönelim Deniz. "
"Bencedee "
"Evet. Ben bir büyücüyüm. Bu doğuştan gelen bir yetenek. Ailemdede var bu yetenek. Karıncalardan çok tiksinirim . Onun için öyle bağırdım ve büyü yaptım. Normalde dışarıda büyü yapmam."
"Hayır, olamaz. Büyücüler, cadılar, sihirler sadece masallardadır."
"Olur. Yani ben öyleyim. Bak inanmıyorsan sana sakin bir yerde bir büyü yapabilirim.
"Olur. Yani ben bir daha görmek istiyorum bu olağanüstü olayı Cemre."
"Peki o zaman sakin bir yerlere gidelim."
Biz sakin bir yerlere giderken Cemre'yi yakından inceleme fırsatı buldum. Parlak, canlı, sarıya dönük kumral saçları vardı. Gözleri yeşil renkti. Boyu benden 1-2 cm daha uzundu. Ama oda benim gibi güzel bir kızdı. Neyse biz deniz kenarında sakin bir yer bulduk. Etrafta kimsecikler yoktu.
"Deniz, şu denizin dibindeki taşları görüyor musun ?"
"Evet, görüyorum. Nolmuş ?"
"O taşları büyüyle yerden kaldırıp sonra tekrar denize bıraksam olur mu ?"
"Olur, yap bakalım."
Cemre eliyle yine anlam veremediğim saçma hareketleri yaptı ve " Denizdeki taşlar yukarıya kalk, Denizdeki taşlar yukarı kalk, denizdeki taşlar yukarı kalk"dedi. Denizdeki taşlar birden yukarı kalktı. Çok değişik bir görüntüydü. Taşlar sanki gökyüzüne iple asılmış gibi duruyordu. Sonra yine "Taşlar denize in, taşlar denize in, taşlar denize in " dedi ve taşlar denize indi.
"Bu gerçekten çok etkileyici."
"Şimdi inandın mı benim büyücü olduğuma?"
"Evet inandım."
Cemre gülümsedi. Bir baktım saate saat 5 olmuş. Zaman ne kadarda çabuk geçiyor.
"Cemre , saat epey geç olmuş. Ben artık eve gideyim."
"Tamam canım. "
"Şeyy sen nerede kalıyorsun?"
"Benim annemle babam bir trafik kazasında öldüler. Bende anneannemde kalıyorum:((("dedi ağlamaklı bir sesle.
"Çok üzüldüm. Off keşke sormasaydım."
"Yok önemli değil. Sonuçta sen bilemezdinki."
"Cemre telefonun var mı ?"
"Tabikide varr bu zamanda telefonu olmayan mı var kızımm ?"
"Telefon numaranı versene o zaman."
"Tamam veriyorum.05*********"
"Benimkide 05*********"
"Whatsapptan konuşuruz o zaman Deniz."
"Konuşuruz. Neyse ben kaçıyım."
"Görüşürüz. "
"Görüşürüz. " diyerek yürümeye başladım. Bir an önce eve gidip yatmak istiyorum. Kafamı toplamaya ihtiyacım var.