Aries, His Runaway Mafia Bride

Chapter 2

Kinabukasan ay nagising ako sa mamasamasang bagay sa mukha ko. I don't know where am I. Napabangon ako mula sa kamang hindi ko alam.
"Fuck!" napahawak ako sa sariling mukha.

Ano to? Orgasm? Dagta? Puting likido?

Nagulat pa ako ng makita ko ang isang babaeng hubo't hubad.

God! sana naman hindi 'to 'yong matandang hukluban sa Holy Hole! Kasi baka katapusan ko na talaga kapag nagka-STD ako!

"Darling..." narinig ko pa mula sa hindi kilalang babae. Mabilis kong kinuha ang towel at umikot sa higaan, gusto kong makita ang mukha nito.

"Oh fuck! Who are you?" nanlaki ang mata ko nang makita ang hindi pamilyar na mukha nito. She was drunk, yeah, I know it!

Amoy ko ang tequila shots na nangangamoy sa buhok niya. But why she's naked?

Hindi ko matandaan na may nangyari sa amin?

And why the hell that we are in this room together? Nilinga ko ang paligid. Naku, baka hinahanap na ako ni Mother Superior, ngayon pa naman ang oras kung saan susunduin na ako ng  official valet officer para sa kompanyang magiging tahanan ko matapos ang graduation.

My gatepass for my new beginning.

Mabilis kong pinulot ang mga damit sa sahig at dali-daling nagbihis. I even check my reflection from her mirror. She has everything in life, alam kong gaya ng pamilyang mayayaman, this woman is living in her best life... hindi gaya ko.

I need to breath as if it is my last, at kailangan kong mahanap ang mama ko. And by doing this leap, alam kong kailangan ko ring ibahin ang mundong nakasanayan ko na sa kumbento. The real life is yet to come...at heto na 'yon.

"I'm sorry for the mess, here, I'll leave this cash." Sabi ko pa sabay lapag sa bedside table niya. At least, may pambayad ako sa kung anumang sakunang nangyari kagabi.

Agad akong lumabas at hinagilap ang parking lot, pero doon ko naalala na wala pala akong sasakyan, at kung mayroon man, iyon ay ang kotseng sinakyan ko kagabi...ang kotse ni Austin.

"Nasaan na kaya ang mga damuhong 'yon?"

Kinapa ko ang aking cellphone sa 'king bulsa. I dialed Vittos' number pero out of coverage ito. I dialed Magnus pero panay ring lang din ito. I imagined that maybe, gaya ko ay napadpad sila sa kung saang kama... o baka nagising din sila sa kamay ng kung sinong babae.

Napakamot ako sa'king ulo, I have no choice kundi tawagan si Mother Superior.

Bahala na...

Ilang beses akong bumuga ng hangin bago nag-dial sa numero nito.

Mayamaya pa ay sumagot ito.

"Aries..." dinig ko sa kabilang linya.

"Mother..."

"Where have you been? Your employer is waiting for you, what happened?"

"I'm... I'm sorry, Mother. I will explain it later, please tell them to wait a little, I'm on my way..." sagot ko sa kabilang linya. Mabilis akong pumara ng cab at pinaharurot sa aking distinasyon.

To take it short, doon ako dumaan sa short-cut way papuntang kumbento. Hindi naman ako nagkamali dahil aktong palabas na ang susundo sa akin ay saka naman ang pagdating ko.

Mother Superior's face light up as she see me coming.
"There he is..."

"Mother... Sir... I'm... I'm sorry for the trouble."

"I have no time for this, Aries. Let's go." Matipid at diretsong sambit ng pormal na ginoong nakasuot ng itim na suit habang hawak ang isang payong na de sungkod, at isang itim na attache case.

Madali akong tumango at nilampasan siya, I'll get my things as fast as I can...

Ni hindi ko na nga napansin ang mga kaibigan ko na gaya ko'y abala na rin sa pag-iimpake.

We will part our ways today, but I don't have time to be emotional.

"Aries... Man... We will miss you." Narinig kong sambit sa kalayuan ni Magnus.

Hindi ako umimik. Nagpatuloy lang ako sa pagsarado ng aking maleta.

That's it. I face them with my farewell smile. Mabilis lang 'yon... hindi na ako pwedeng magtagal.

Sa sandaling iyon, hindi ko na sila makikita—just to aim my purpose.

I need to be Austin Morosillio.

---

When we take our seats in that private plane, nakaramdam ako ng kaba pero hindi ako nagpakita ng anumang emosyon. Sa sandaling iyon, ay tuturuan na nila ako bilang isang agent, ang posisyong matagal nang nakatakda sa akin.

"Are you nervous?" tanong ng ginoong hindi ko pa kilala.

Umiling ako. "No." Sagot ko.

"Good. There's no need to be nervous." Walang emosyon na saad niya, animo'y matagal nang pinag-aralan na maging walang puso... na parang wala ng kaluluwa.

Napabuntong-hininga na lang ako saka lumunok ng sariling laway.

Handa na ba talaga ako? Naitanong ko sa sarili.

Ipinikit ko ang mga mata at muling inalala ang pangako ko kay Papa. Kailangan kong panghawakan ang sinabi ko noon...

I need to search my mother.

I must do this!

Nang imulat ko ang aking mga mata, doon ko napagtanto na kanina pa pala ako tinititigan ng ginoo.

"You really look like you father...Aries." 

Napatingin lang ako sa kaniya.

"Do you know him?"

"Yes, he is one of my friends I never had...enough, he's the reason why I am here... as your superior. I promised him one thing... and that is to take you in."

Napatulala ako sa sinabi niya.

"From now on, you are no longer Aries Morosillio, but, Aries Giartano, I will be your uncle, and you are my nephew."

Marahan akong tumango sa kaniya.

"Thank you." Tipid na saad ko sa kaniya.

"I want you to be prepared."

"I am..." arisgadong sagot ni Aries.

"No, you're not."

"What?"

"You need to practice, you need to learn our language, our data, you need to learn not just to be an agent, but to be a shadow to everyone..."

Sa sandaling iyon ay doon ko napagtanto ang katauhang kailangan kong panindigan.

"No attachment... No commitment... Nothing at all, are we clear?"

"Yes, sir." Sagot ko sa kaniya.

"Yes, uncle. Uncle Javier Giartano." Pagtatama pa nito sa sinabi ko at silbing pagpapakilala din nito sa katauhan niya.

"Yes, Uncle Javier." I corrected.

"Better." He nod his head.

Napatingin ako sa loob ng plane, it detailed as one of the sophisticated and brand new one. Tantya ko ay pagmamay-ari ito ni Uncle Javier. It has no sign that it is from the organization or somewhat matatawag ko na pagmamay-ari ng Dark Union Organization, ang organisasyon na kailangan kong pasukin.