Saved by the ace

Chapter 5

HERSHEL

Lumipas ang ilang araw at sabado na. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko kung bakit sasama ako kay axel para umattend sa party ng mysterious Lucian na yun pero may nararamdaman ako na kakaiba about sa lalaking yan.

Gusto ko siyang mas makilala pa.
Nagsuot ako ng plain white shirt at skyblue na vest na itenerno ko sa pants ko at sa boots ko. Sinabi kasi ni axel na hindi talaga bonggang party ang pupuntahan namin kaya a casual attire will do.

Habang naghihintay ako sa labas ng dormitory ay may tumigil na kulay itim na auto sa harap ko. Kotse ni axel.

"Let's go" Bungad saakin ni axel.

Sumakay ako sa front seat at umalis na kami ng school.

"You know what, magiging chick magnet ka kapag ganyan lagi ang ayos mo" compliment ko sa katabi ko na ikinangiti naman niya.

"I rather to be stay low key" tugon niya.

"Can you tell me some trivia about our school?" I asked him.

"Our school?" tanong niyang muli.

"Our school was a very cool place before" He started.

Was? So, ngayon hindi na siya cool?

"No murder, No threatening" Sabi pa niya.

"Basta if I could have a time traveler, then I will travel back" Sabi pa niya.

"Kung walang thanatos, hindi magiging magulo ang buhay ko at hindi ko rin makikilala si Lucian" Sabi nito.

"Base on how you speak, matagal na kayong magkakilala ni Lucian?" I asked.

"Nakilala ko siya after the death of my best friend , he helped me to trace the killer" Sabi pa niya.

"Basta our school before was so cool, I just can't understand why they bothered to change some system" Sabi pa niya.

Muling naging tahimik ang kotse hanggang sa tumigil siya sa harap ng isang napakalaking kahoy na gate.

It is not an ordinary wooden gate. May design ito na Wings of eagle.
I think I'm familiar with this wings sign.

"Magandang hapon po sir axel" bati ng gwardiya.

"Magandang hapon rin po" tugon ni axel.

Sumilip si manong guard sa loob ng kotse.

"Inaasahan po ba kayo ni Sir. Lucian?"

Sir Lucian? He must be a luxurious man.

"Yes po" may ipinakita si axel mula sa phone niya sa guard.

The gigantic wooden gate voluntary open.

We are rich but we never have this kind of gate. Wow!

This Lucian is not someone, he is something unbelievable.

Itinigil ni axel ang kotse sa harap ng hagdanan ng malaking bahay at bumaba na rin kami.

Nagbow saamin ang mga maid at guard na nakabantay sa may pintuan.