*GEDİZ'den* Şaşkınlığı hâlâ devam ediyordu.Elimin havada kaldığını görünce o da elini uzattı. -Merhaba.Nare. -Nare... Sessizce söylemiştim adını,büyülenmiş gibiydim.Nasıl bu kadar güzel olabilirdi bir insan? İnsan mıydı yoksa melek mi? Beni bu düşüncelerimden ayıran Nare oldu. -Bir şey mi dediniz? -Yok bir şey demedim. Önüne dönünce tekrar konuşmak için -Muğla semalarında bir Nare daha.dedim *NARE'den* Neden böyle söylemişti ki. -Anlamadım - Ya şey Nare çok sık duyulan bir isim değil ya. Bizim oralarda da bir destan var o destanın kahramanının adı da Nare.Sefirin kızı Nare.
Benim yaşadığım onca şeye onca acıya destan mu demişlerdi? Tüküreyim ben öyle destana!!
-Ya işte kız sefirin kızı,oğlan gariban bir yarıcının oğlu.Onların sevdaları çok eski değil ama türküleri bile var.Doğrusu onlara destan demek ne kadar doğru bilinmez. -Nasıl yani? - Ya Nare'ye ne olduğu bilinmiyor.Herkes ya denize düştü balık oldu diyor ya da göğe uçtu kuş oldu diyor. -Peki sizce kıza ne oldu? -Bilmem.Bir insan neden en mutlu olduğu günde kaybolur ki bence bu destanda kopukluk var.
Bir kişinin bile mantıklı düşünmesi beni mutlu etmişti.Peki Sancar ne diyordu,bana ne olduğunu düşünüyordu? -Peki yarıcının oğlu,o ne diyor kız için? -Sancar mı? O susar bir şey demez? Ama o Nare'nin uçağa binip Avrupa'ya gittiğini düşünüyor. -Siz nereden biliyorsunuz? -Çünkü Sancar benim sadıçımdır.
Bravo Nare gittin adamın sadıcını buldun.Neyseki seni tanımıyor.Zaten tanıtmama da gerek yoktu sonuçta yarın o uçurumun kenarında olacaktım yine. Ama bu sefer ölecektim,ölmek zorundaydım.Kimseye yük olmadan sessizce kaybolmalıydım bu dünyadan.Çünkü bu dünya beni istemiyor.Bir türlü kabul ettiremedim kendimi.İyi de neden ya neden?! Kızıma baktım.Meleğime...O an başladı göz yaşlarım düşmeye.Dayanamıyordum,çok ağır geliyordu kızımı bırakmak.
-İyi misin Nare? -İyiyim,teşekkür ederim.
Konuşmaya gücüm kalmamıştı,daha doğrusu hiçbir şeye gücüm kalmamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*** Valizleri almak için bekliyorduk Melekle.Ama melek benden biraz daha önde beklemeyi tercih etti.Biz valizleri beklerken Gediz dikkatimi çekmişti çünkü bana bakıyordu.
*GEDİZ'den* O kadar güzeldi ki insan bakmaya doyamıyordu.Resmen gözlerim o kadar dalmış ki bana yaklaştığını fark etmemişim bile. -Gediz Bey? -Haa,şey isterseniz ben sizi istediğiniz yere kadar bırakabilirim diyecektim. -Teşekkürler ama biz o işi hallettik. -Nasıl yani,sizi almaya gelen birisi mi var? -Yok,şey yani araba kiraladık o yüzden gerek yok.Yine teşekkür ederim. Ohh,gerçekten bi an onu bekleyen birileri var sanmıştım.Neden korkuyorsam o da ayrı bir muamma. -O zaman tanıştığımıza memnun oldum,Nare. -Ben de tanıştığımıza memnun oldum Gediz Bey.
Artık gitmeliydim çünkü sadıcımın düğününe geç kalıyordum.
DÜĞÜN YERİ~GEDİZ Belliki herkes beni bekliyordu.Hızlı adımlarla merdivenleri indim ve Sancar'a sıkıca sarıldım. -Bir düğünde damattan daha çok beklenen bir kişi elbetteki Gediz Işıklı olur. -Nerdesin lan sen Haa? -Aaaa, sadıcımın düğününe elim boş mu gelseydim.Hadi yine iyisin Sancar Efe ben de olmasam batıcaksın.Japonlarla olan işi bağladım! -Aferin len sadıç. -Sağ ol sağ ol da insanlar baya sıkılmış şu nikahı halledelim de biraz eğlendirelim ortamı. -İyi hadi geç bakalım.
Bölümü nasıl buldunuz?
Yorumlada eksiklerimi veya da beğenip beğenmediğinizi söylerseniz çok mutlu olurum.
