best friends or not ;

~7~

Σήμερα είναι η μέρα που δεν ήθελα να έρθει με τίποτα σήμερα έχασα ένα από τα πιο σημαντικά άτομα της ζωής μου τον κολλητό μου πάλευε καιρό με την αρρώστια συγκεκριμένα καρκίνο στο συκώτι οι γιατροί δεν του έδιναν πολύ καιρό για να ζήσει αλλά εκείνον δεν τον ένοιαξε ήθελε να ζει ελεύθερος χωρίς όρια ποτέ δεν του άρεσαν οι κανόνες του είπανε ότι μπορούσε να ξεκινήσει θεραπεία αλλά εκείνος είχε αρνηθεί είχε πει συγκεκριμένα ότι δεν Θα πάει κόντρα στον Θεό αφού τον θέλει μαζί του θα τον έχει μόλις το ειχε πει αυτό τον παρακαλούσα να αλλάξει γνώμη αλλά εκείνος ήταν αμετάκλητος μετά από λίγες μέρες μπήκαμε σε μια ομάδα με αναρχικούς και κάναμε χαμό και τώρα θα λέτε ένα κορίτσι σαν και μένα ευαίσθητο ντροπαλό και τλπ τι κάνει με κάτι βαρβάρους σαν αυτούς η αλήθεια είναι ότι εάν δεν ήταν ο Ράιαν δεν θα πήγαινα πουθενά πηγαίναμε σε πορείες βαραγαμε αστυνομικούς πέρναγαμε ωραία ώσπου είχε φτάσει η μέρα όπου μας είπαν ότι του Ράιαν του έμεναν λίγες εβδομάδες ζωής συγκεκριμένα 3 κάναμε τα πάντα πήγαμε ταξίδια κάναμε χαζομάρες παρανομισαμε αλλά πάντα ειμασταν μαζί όπως μας φωναζαν τότε το αχτύπητο δίδυμο πάντα θα υπάρχει στην καρδιά σαν τον δεύτερο αδελφό μου πέρασαν οι τρεις εβδομάδες με χαμόγελα έτσι νόμιζε εκείνος δηλαδή το βράδυ έκλαιγα για εκείνον επειδή δεν ήθελα να τον στεναχωρήσω ήθελα να με θυμάται με ένα χαμόγελο μια βδομάδα πριν τον χαμό του έφυγε για την Ισπανία γιατί δεν άντεχε να με δει να θρηνω για αυτόν το σεβάστηκα μου είχε δώσει πολλές μπλούζες του για να τον θυμάμαι και το ημερολόγιο που έγραφε τις σκέψεις του μου είπε να το ανοίξω μόλις πάω
(λοιπόν δεν θυμάμαι τι ηλικίες εχω βάλει άρα είναι όλοι δεκαεπτά εκτός από τον Δημήτρη που είναι δεκαοχτώ και έχει μείνει τάξη από απουσίες) δεκαοχτώ χρόνων δηλαδή σε 7 μήνες λοιπόν τόση ώρα δεν είχα ακούσει ότι χτύπαγε το ξυπνητήρι σαν τρελό το έκλεισα και άρχισα να ντυνομαι μηχανικά έβαλα ένα χακί σορτσάκι και μια μαύρη ραντακι μπλούζα χθες το βράδυ όταν σηκώθηκα για να ανοίξω το τζάμι βρήκα ένα σημείωμα που ελεγε να μείνω μακρια από τον αλεξουκο όλοι κατάλαβαμε ότι είναι του ξανθου διαβολάκου ονόματι ναντια κια μόνο που το λέω μου έρχεται ανάγουλα έβαλα τα στρατιωτικά μου βανσ την Κολωνία μου λίγο λιπ γκλος και λίγο μάσκαρα για να τονίσω τα μάτια μου πήρα την τσάντα μου και άρχισα να πηγαίνω στο σχολείο φορεσα τα ακουστικά μου και άρχισα να προχωράω προς το σχολείο μόλις έφτασα είδα την ευα να με κοιτάει με ένα χαμόγελο αλλά μόλις είδε την μουρι μου σταμάτησε να γελάει ευα:αγάπη μου θα περάσει ο Ράιαν δεν θα ήθελε να κλαις άρια :το ξέρω ρε Εύα αλλά μου λείπει πάρα πολύ Εύα :πάμε μέσα μου είπε και αρχίσαμε να προχωράμε κάτσαμε στις θέσεις μας και αρχίσαμε να κουτσομπολευουμε και της είπα για εχθές για την ναντια και την κραξαμε άσχημα μετά μπήκε ο γκευ καθηγητής με μπιτσ φειζ λέγοντας μας να ζωγραφίσουμε κάποιον που μας λείπει η κάτι μιας και είμαι πολύ καλή στην ζωγραφική έκλεισα τα μάτια μου και από τύπωσα τον κολλητό μου να με κρατάει σε στυλ νύφης και να χαμογελάει πλάτια έβαλα χρώμα στο χαρτί και το έδωσα στον καθηγητή μόλις το είδε έμεινε είχε ασπρίσει λίγο αλλά μετά μου έδωσε τα συγχαρητήρια του γκεουλας:λοιπόν παιδιά η συμμαθήτρια σας ζωγράφισε εκείνη και ένα αγόρι το έδειξε στην τάξη λοιπόν άρια θα ήθελες να μας πει πιο είναι αυτό το παιδί;; Αρια:χμμ ναι λοιπόν εινια ο κολλητός μου ο Ράιαν δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω είπα με ένα ψεύτικο λιντλι χαμόγελο εγνεψε και μου είπε να κατσω κάτω μετά το σχολείο θα πήγαινα να επισκεφτώ τον τάφο του ήθελε να τον θάψουν Ελλάδα εδώ ζούσαν κανονικά εκείνος και οι γονείς του αλλά πήγαν εξωτερικό σαν και εμένα μόλις τελειώσαμε πηγα κια πήρα λουλούδια από ένα ανθοπωλείο ορχιδέες η αγαπημένες του θυμήθηκα και μου έτρεξε ένα δάκρυ άρια :μου λείπεις τοοσ πόλυ κολλητουλι μου ραιανουκο μου μακάρι να ήσουν εδώ να με κοροϊδέψεισ που κλαίω θυμάμαι που μου έλεγες να μην ρίξω κανένα δάκρυ για κανέναν ακόμα και για ανθρώπους που αγαπάω είχαμε δώσει υπόσχεση υποσχέσεις που δεν μπόρεσα ποτέ να κρατήσω όμως θα έρθει και η μέρα που θα συναντηθούμε εκιε πάνω θα είμαστε ξεχνιαστει τα έλεγα αυτά και είχα κλείσει τα μάτια μου καθώς έκλαιγα άκουσα κάποιον από πίσω και γύρισα να δω έναν αλεξ να με κοιτάει δακρυσμένος έτρεξε και με αγκάλιασε την είχα ανάγκη αυτήν την αγκαλιά καθίσαμε αγκαλιασμενη για πολύ ώρα αλλά εκείνος έφυγε και με άφησε πίσω έκατσα λίγο ακόμα αλλά αρχίσει να βραδιάζει καθώς προχωρούσα ένιωσα κάποιον να μου βάζει ένα μαντίλι στο στόμα και μετά όλα μαύρα.....

Τα λέμε στο επόμενο γκαιζζ❤️ποιος της έκλεισε το στόμα;; τι θελει από εκείνη;; θα μάθουμε σύντομα 💁🏼‍♀️🦄