Annesinin Vefatından Sonra Hayatına Zar Zor Alışan Zeynep Arkadaşlarıyla Birlikte Okulda Yaptığı Kavga Yüzünden Okuldan Atılmışlardır Yeni Okulunda Başına Neler Neler Gelecektir Bu Serüveni Bizimle Yaşamaya Hazır Mısınız?
Hepinize Merhabaaa Bu Size Attığım İlk Hikaye Umarımm Beğenirseniz Oy Vermeyi Lütfen Unutmayın Yorumlarınızda Eksik Etmeyin Fikirleriniz Benim İçin Çok Önemli Mutlaka Yazın Sizi Çok Oyaladım Şimdi Susuyorum Sizi Hikayemle Baş Başa Bırakıyorum Ve Keyifli Okumalar Diliyorum💖💖💖 ~~~~~~~~~~~ Arkamdan Gelen Sesle İrkildim Zeynep... Gelmiyor Musun Diye Sordu Alya,Ben Onu Dinlemedim Ve Önüme Dönüp Hızlıca Merdivenlere Doğru Yöneldim Alt Kattaki Koltuklardan Oluşan Odaya Vardığımda Karanlık Olan Odanın Işıklarını Bir Bir Yaktım Ve Gözüme Kestirdiğim Büyük Koltuktan Birine Atıverdim Kendimi Elimdeki Kırmızı Taşlı Kolyeye Bakıyordum Alya Ve Merve Yanıma Telaşlı Bir Şekilde Gelmişlerdi Elimdeki Kolyeyi Görüp Hiçbirşey Demeden Yanıma Oturdular Kolye Büyük Kırmızı Parlak Kocaman Taştan Ve Kenarları Sarı İşlemeli Boncuklardan Oluşuyordu Evet Bu Oydu Bu Onun Kolyesiydi Annemin...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Yıllarca Boynunda Taktığı Bir kere Bile Çıkarmadığı Hatta Kaza Gününde Bile,En Sevdiği Kolyeye Teninin Kokusu Geçmişti Ve Ben Sadece Ondan Kalan Fotoğraflara Bakarak,Giysilerini Tek Tek Giyerek Ve Yıllar Sonra Bile Az Da Olsa Kokusu Kalmış Kolyesini Sıkı Sıkı Tutup Onu Biraz Da Olsa İçimde Tutmaya Çalışıyordum Evet Yanımda En İyi Arkadaşlarım,Elimde 3 Ay Önce Trafik Kazasında Vefat Eden Herşeyden Çok Sevdiğim Annemin Kolyesi Var Ben,Merve,Alya 5 Yaşındayken Başlayan Arkadaşlık Serüvenimizde 9 Yıl Geçmişti Benim Annemden Sonra En Sevdiklerim Canımın İçleri Arkadaşlarım, Herkes Gider Ama Onlar Beni Asla Bırakmazlardı En Zor Anımda,En Mutlu Anımda Hep Yanımdalardı Ve Şuanda Annemi Hatırlayıp Üzgün Olduğumda Bile Yanımdalar Evet 3 Ay Olmuştu Sınıftan Birileri ,Birileri Değil Aleyna Ve Defne Onlardan Nefret Ediyordum Ben Ağladığımda - Aman Ya Buda Salak Mı 3 Ay Geçti Hala Alışamadı Gitti -Sulu Göz İşte Ne Olacak Gibi kötü ithamlarda Bulunuyorlardı Ben Yanlarından Uzaklaşınca Alya Ve Merve İşi Üstlenip Her Zaman Beni Savunuyorlardı Ve O İki 'Yaratığa' Hadlerini Bildiriyorlardı Yaratık Mı? Dediğinizi Duyar Gibiyim Evet Yaratık Bizim Defne Ve Aleynaya Taktığımız Lakap... Her Ne Kadar Benden Kavgalarını Gizlediklerini Düşünselerde Beni Savunduklarını Biliyordum Ve Onları Çok Seviyordum. Evet Ben Alışamadım Annemin Ölümüne,Herkes Cenazedeyken Geçecek Demişti Ama Geçen Birşey Yoktu Ben Hala Üzgünüm Hala Yalnızım,Annem Vefat Edeli Biraz Zaman Oldu Ama Evdei Onun Boşluğu Yada Benim Onsuz Kendimi Bulduğum Boşluğu Kimse Anlayamazdı Bugün Anneler Günü Ve Ben Anneme Hediye Olarak Dualarımı Gönderiyorum... Odada Bir Sessizlik Vardı Bu Sessizliği İlk Önce Alya Bozdu 2 Elimi Birden Tutup Yüzüme Baktı Bende Ona Baktım Yüzü Çok Üzgün Bir Haldeydi Bana,Evet Annen Belki Vefat Etti Ama Biz Varız Yanında Ne Desek Boş,Bak Sen Üzgünken Bizde Çok Üzgünüz Biz Herzaman Yanındayız, Her Zaman Bizimle Konuşabilirsin Lütfen Ama Daha Fazla Böyle Yapma Dedi Sonra Merve Söze Girdi Evet Kanka Sen Üzme O Tatlı Canını Annen Seni İzliyor Üzüldüğünü Görürse Bak Oda Çok Üzülür Hem Bizim Annemiz Seninde Annen Sayılır,Evet Bu Doğruydu Nalan Ve Nermin Teyze Annemin Ölümünden Sonra Bana Kol Kanat Gerdiler -Birşeye İhtiyacın Olursa Her Zaman Bize Söyleyebilirsin Hiç Çekinme Yavrum Nasıl Merve Benim Kızımsa sende benim bir kızımsın demişti Nalan Teyze Ardından Nermin Teyze Söze Girmişti -Tabii Ki O Bizim Kızımız Annesi Onu Bize Emanet Etti Demişti Bu Sözleri Hatırlamak Beni Rahatlatmıştı Odadan Çıktık Ve Okulun Çıkış Kapısına Doğru Yöneldik Merve Hemen Telefonundan Taksi Durağını Arayıp Okulun Adresini Vererek 1 Tane Taksi İstedi O Sırada Birşey Oldu Alya Beni Kolumdan Tutup O Sözleri Söyledi Zeynep... Bundan Sonra Hiçbirşey İçin Üzülme Biz Senin Yanındayız Ve Senin Üzülmene İzin Vermeyeceğiz. Herşeyi Bir Kenara Bırakıp Bu Sözü Kendi İçimde Tekrarlıyordum "Senin Üzülmene İzin Vermeyeceğiz" "Üzülmene İzin Vermeyeceğiz" "İzin Vermeyeceğiz" Dolu Gözlerle Alya'ya Bakıyordum Yanımıza Doğru Gelen Merve Benim Dolu Gözlerimi Görünce Üzgün Olduğumu Zannedip Tam Teselli Edecekken Kollarımı Açtım Ve Onlara Hızlıca Bir Hamle Yaparak Sarıldım Onlarda Bana Sarılıyorlardı Hepimiz Gözyaşlarımızı Bir Bir Dökerken Ben Bir An Durup Kızlara Beni Hiç Bırakmayın Tamam Mı? Diye Sordum "Tamam,Söz" Dedi Alya Merve İse "Ayıpsın Kanka Dedi" Aylar Boyunca Kendimi Biraz Olsun Rahat Hissetmiştim Herşeyin Sadece Basit Bir Trafik Kazasından Sonuçlanan Bir Ölüm Olduğunu Zannediyordum Ama İşler Hiçte Öyle Olmamıştı...
*********** Eveeeeet İlk Bölümümüz Bitti Umarım Beğenmişsinizdir Herkes Yorumlara Bölümle İlgili Ve Gelecek Bölümle İlgili Fikirlerini Yazsın Bende Gelecek Bölümü Yazmaya Gideyim...✍✍✍
