ထိုသၾကၤန္အၾကိဳေန႔ကိုမွတ္မိေနေသးသည္။ ထိုေန႔မနတ္က တစ္ဖက္ျခံထဲက ပိေတာက္ပင္ၾကီးတြင္ ပိေတာက္ပန္းေတြ ေ၀ဆာေအာင္ပြင့္ေနခဲ့သည္။
"ေကာင္းဆက္ႏိုင္ေရ။ ရရဲ႕လား။ ျဖည္းျဖည္းတက္ဦး။ ဒါနဲ႔ ဟိုဘက္နားက ပိေတာက္ပန္းေတြက ပိုျပီးလွတယ္။"
နဒီက ေအာက္ကေန လွမ္းေအာ္သည္။ ေကာင္းဆက္ႏိုင္မွာ ပိေတာက္ပင္ရဲ႕အခက္အလက္ေတြကို တြန္းဖယ္ရင္းႏွင့္ နဒီေျပာေသာပိေတာက္ကိုင္းဘက္ကိုကုပ္တြယ္ျပီးသြားလိုက္သည္။ ပိေတာက္ပင္က တစ္ဖက္ျခံထဲမွာရွိေပမယ့္ အပင္ရဲ႕ အကိုင္းအခက္တခ်ိဳ႕က ျခံအျပင္ လမ္းမဘက္သို႔ပင္တိုးထြက္လို႔ေနသည္။ ထိုေၾကာင့္ပင္ ေကာင္းဆက္ႏိုင္ ျခံစည္းရိုးအေပၚကေတာ့ ခုန္တြယ္ျပီး အပင္ေပၚသို႔တက္လာခဲ့ျခင္း။ နဒီေျပာတဲ့ပိေတာက္ကိုင္းက တစ္ဖက္ျခံရဲ႕ပိုင္နက္ထဲမွာမို႔ ေကာင္းဆက္ႏိုင္ ေျခလွမ္းေတြကို သတိထားလိုက္မိသည္။ နဒီဆိုတာဟာ ေကာင္းဆက္ဟန္ကို အေျဖေတာင္မေပးရေသး။ ခုကတည္းက ႏိုင္စားလြန္းလွသည္။
"ေအး။ေအး။အဲ့အကိုင္း.အဲ့အကိုင္း။"
နဒီလွမ္းေအာ္သည္ႏွင့္ ေကာင္းဆက္ႏိုင္ ထိုပိေတာက္ကိုင္းကို လွမ္းျပီးဖမ္းဆြဲပစ္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေျခနင္းထားရာပိေတာက္ကိုင္းက ေကာင္းဆက္ႏိုင္၏ ကိုယ္လံုး အေလးခ်ိန္ကိုမခံႏိုင္သည္ႏွင့္ ေကာင္းဆက္ႏိုင္ ပိေတာက္ပင္ေပၚမွျပဳတ္က်ေလေတာ့သည္။ အကုိင္းက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းညြတ္က်လို႔သာ ေနာက္ေစ့ႏွင့္ ေျမၾကီး မိတ္မဆက္မိျခင္းျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ ေျခခ်င္း၀တ္တစ္ဖက္က နာက်င္မူက စူးခနဲ။ ေကာင္းဆက္ႏိုင္ အသံနက္ၾကီးႏွင့္ အားခနဲ ေအာ္လိုက္မိသည္။ တစ္ဖက္ျခံရဲ႕အိမ္ထဲမွ လူတစ္ေယာက္ေျပးထြက္လာသည့္ေနာက္ေတာ့ နဒီသည္မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းလွစ္ခနဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။ ေကာင္းဆက္ႏိုင္ ကိုယ္ေပၚမွာလည္း ကိုယ္တိုင္ခူးလာေသာ ပိေတာက္ကိုင္းၾကီးက အုပ္လ်က္သားႏွင့္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား။လာ။ထ။ထ။"
ေကာင္းဆက္ႏိုင္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိေတာက္ခက္ေတြၾကားမွ ျမင္လိုက္ရေသာ ေယာက်ၤားပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာ။ ေကာင္းဆက္ႏိုင္ထက္ အသက္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ၾကီးမည္ဟု ခန္႔မွန္းလိုက္မိသည္။ေကာင္းဆက္ႏိုင္က ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ကိုး။ ထိုလူကေကာင္းဆက္ႏိုင္ကို ေပြ႕မခ်ီရံုတမယ္ ဆြဲထူျပီး သူ႔အိမ္ထဲထိ ဆြဲေခၚသြားေလသည္။ သူကေတာ့ ေျခခ်င္း၀တ္အဆစ္ေခါက္သြားတာဟု ေျပာသည္။ သူေျပာတာကို ေကာင္းဆက္ႏိုင္နားမလည္ပါ။ ေကာင္းဆက္ႏိုင္သိတာ ေျခခ်င္း၀တ္နာေနသည္ကိုဘဲသိသည္။ လူက ေအာ္ငိုမခ်မိေအာင္ အံၾကိတ္ထိန္းထားရင္းက ေျခခ်င္း၀တ္ကို ခပ္ဖြဖြေလး ေဆးလူးေပးေနတဲ့ ထိုလူ႔မ်က္ႏွာကို ေကာင္းဆက္ႏိုင္ မ၀ံ့မရဲ ၾကည့္မိသည္။ ေကာင္းဆက္ႏိုင္ ေမြးကတည္းက ဒီမွာေနလာတဲ့ တေလွ်ာက္လံုးထိုလူကိုတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးခဲ့ပါ။ ၀ါ၀င္းတဲ့အသားအရည္ႏွင့္ ထူထဲတဲ့မ်က္ခံုးေတြဟာ ထိုသူ႕ကိုၾကည့္ေကာင္းသည္ဟု ထင္မွတ္ရေလေအာင္ ေထာက္ပံ့ထားေလသည္။ ေကာင္းဆက္ႏိုင္သူ႔ကိုၾကည့္ေနသည္ကို ရိပ္မိသြားလို႔လားမသိ။ ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ သူ႔အၾကည့္ေတြကို ေကာင္းဆက္ႏိုင္ခပ္ျမန္ျမန္ မ်က္ႏွာလႊဲပစ္လိုက္သည္။ သူ႔ရယ္သံခပ္ဖြဖြကိုေတာ့ မၾကားခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ထားလိုက္သည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
ပိတောက်ပုံပြင်
Truyện Ngắn(Unicode) ပိတောက်ပန်းခိုးခူးရုံနဲ့ အားမရလို့ ကိုယ့်နှလုံးသားကိုပါ ခိုးသွားတာလား။ (Zawgyi) ပိေတာက္ပန္းခိုးခူး႐ုံနဲ႔ အားမရလို႔ ကိုယ့္ႏွလုံးသားကိုပါ ခိုးသြားတာလား။
