Iki dost varmış biri olanı saf biri olanı ise kurnazmis. Saf olanı işten eve , evden işe giden bir. Kurnaz olanı ise hep sokaklarda kumar oynayan biri.
Birgün kurnazin paraya ihtiyacı oluyo. Safran para istiyor hiç düşünmeden elindeki bütün parayı verir. Kurnaz olanı gelip onun nişanlısını cok beğendiğini ve ondan vazgecmeseini istiyor saf bu duruma cok üzülüyor gene vazgeçer.
Safın işleri kötüleşiyor . Kurnazdan gidip iş istemiş ama ona iş vermemiş.
Yolda kırgın bir şekilde eve giderken yolda bir yaşlı adamala karşılaşır adam cok hastadır.Onu evine götürür ona bakar ve adam ölür ve bütun miraslarini bizim safa bırakir. Kurnaz arkadaşinin evinin tam karşısina ev tutar evine bir kadın gelir ve ekmek ıster. Saf onu evine alır ve teklif sunar ondan burada kalıp temizlik yemek yapmasını söyler kadın hiç düşünmeden kabul eder bir gün kadın artık safin evlenme gerektiğini söyler ama safin tanıdığı yoktur kadına onun hickimsesi olmadığını söyler kadın onun tanıdığı iyi bir kız ve ına uygun olduğunu onunla konuşmasını gerektiğini söyler ve kabul eder kadınla tanışır konuşur ve evlenme teklifi eder ve gün catar artık bizim saf evlenir düğün daviyetini kurnaz arkadasinada verir...
Saf düğününde mikrafonu alır anlatmaya baslar: benim eskiden bi dostum vardı benden para istedi ve hiç düşünmeden elimdeki bütün parayı versim. Nişanlımı beğendiğini ve ondan vazgeçmenin istedi ve nisanlimdan vazgeçtim çünkü biz gerçek dosttuk der ve kurnazda alır mikrafonu başlar anlatmaya: benim eskiden bi dostum vardı ondan para istemiştim hiç düşünmeden elindeki bütün parayı verdi. Ve onun bi nişanlısı vardı onu aldatiyordu onu cok beğendiğimi söyleyip vazgeçmesini istedim ve üzülerek vazgeçti o yaşlı adam ise benim öz babamdi cok hastaydı ve oldu mirası bırakan ise bendim yaşlı kadın benim annem Suan evlenmekte olan kız benim kardeşim der bunun üstüne saf duygulanir....
﹏SON﹏
