κεφάλαιο 11

96 5 0
                                    

Δεν ξέρω τι να κάνω, έχω τρομάξει παρά πολύ έξω δεν υπήρχε κανείς για να ζητήσω βοήθεια, όσο περπάταγα τόσο ερχόταν κοντά μου ήθελα να άνοιξη η γη να με καταπιεί ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου

Λία:ναι
Άννα: Λία που είσαι σε ψάχνω που εξαφανίστηκε
Λία: Άννα έφυγα από το πάρτι δεν ένιωθα καλά και πάω σπίτι μου
Άννα: πας καλά ρε γιατί; Που είσαι να έρθω να σε πάρω
Λία: έχω σχεδόν φτάσει δεν χρειάζεται ευχαριστώ
Άννα: είσαι χαζω ρε Ένταξη θα τα πούμε αύριο καληνύχτα

Δεν μπορούσα να τις πω να έρθει θα με έλεγε τρελή με όλα αυτά και δεύτερον δεν θέλω να την τρομάξω. Κοντά είναι το σπίτι δεν θα γίνει τίποτα
Μετά από κάτι λεπτά νιώθω κάτι να με τραβάει από το χέρι

Λία: άσε με κάτω βοήθεια
??: Σκάσε κακομαθημένο
Λία: Πίος είσαι; άσε με να φύγω
??: Φυσικά και με ξέρεις και σε προειδοποίησα να μην ασχολείσαι μαζί μου
Λία: Τόμας δεν έκανα τίποτα που με πας;
Τόμας: εκεί που έπρεπε να πας εξαρχής
Λία: τι έκανα πες μου
Τόμας: ξέρεις και πολύ καλά μάλιστα

Σταμάτησε να με τραβάει και με κολλήσε σε ένα δέντρο

Τόμας: γιατί το κάνεις αυτό ξερής είναι πολύ δύσκολο για μένα
Λια: δεν καταλαβαίνω

Ήρθε αρκετά κοντά μου που ένιωθα την ανάσα του στην Μουρί μου μου κόπηκαν τα πόδια ένιωθα ότι η καρδιά μου θα βγει από το σώμα μου. Κοιταζόμασταν για λίγα λεπτά μετά έφυγε μακριά μου

Τόμας: έλα να σε πάω σπίτι σου
Λία: δεν χρειάζεται θα πάω μόνη μου ευχαριστώ
Τόμας: ποτέ μη με απορρίπτεις γιατί με νευριάζει πολύ σου είπα κάτι και θα το δεχτείς προχωρά
Λία: ένταξη απλά δεν θέλω να σε κουράσω
Τόμας: αυτό μήν σε απασχολεί
Λία:οκ πάμε

Στον δρόμο για το σπίτι κανείς μας δεν μίλαγε δεν ήξερα τι να πω τα πόδια μου πηγαίνανε μόνα του. Είχαν αρχίσει να με πονάνε τα πόδια μου από τα τακούνια 

Λία: πόσο καιρό Μένης εδώ;
Τόμας:να μην σε νοιάζει
Λία: γιατί τόσο απότομος μαζί μου δεν σου έκανα τίποτα
Τόμας: καλύτερα να μην μιλάμε δεν γουστάρω να πω πράγματα για εμένα

Έφτασα επιτέλους στο σπίτι μου,δεν του μίλησα ούτε καν καληνύχτα δεν του είπα ούτε και ευχάριστο απλά Μπίκα σπίτι μου χωρίς να κοιτάξω πίσω.
Η ωρα ήταν 4 και πίγα για ύπνο

Σήμερα είναι Σάββατο. Αφού σηκώθηκα πίρα τηλέφωνο την Άννα για να της πω όλα αυτά που γίναν εχθές

Άννα: ναι
Λία: έλα Άννα καλημέρα
Άννα: καλημέρα Λία
Λία: τι κάνεις;
Άννα: καλά μόλις με ξύπνησες
Λία: συγνώμη αλλά δεν είχα υπομονή έπρεπε να σου πω τι έγινε εχθές δεν ξέρω από που να ξεκινήσω
Άννα: οχ γιατί νομίζω ότι έχει να κάνει με αγόρι ποιον γνώρισες πάλι ρε
Λία: κανέναν με βρήκε ο Τόμας εχθές στο δρόμο
Άννα: τι λες ρε για αυτό τον έψαχναν όλη και αυτός δεν ήταν πουθενά λέγε με λεπτομέρειες τι κάνατε;;
Λία: ρε Άννα δεν κάναμε κάτι μην πηγαίνει άλλου το μυαλό σου
Άννα: ναι γιατί θα σε πείραζε αν γινόντουσαν αυτά που σκέφτομαι
Λία: χαχαχα δεν απαντάω ( αφού είπα όλα όσα γίναν )
Άννα: κάτι έχεις κάνει και δεν το έχεις καταλάβει δεν καταλαβαίνω τι
Λία: δεν σου είπα και το άλλο όση ώρα έκανε η Ιωάννα στο μπάνιο τον είδα στην πίσω αυλή να μιλάει με κάποιον και κάτι του έδωσε δεν είδα τι αλλά με ειδε που τον κοίταζα
Αννα: δεν ξέρω είναι πολύ περίεργος πρέπει νά προσέχεις δεν θα βγει σε καλό όλο αυτό, μήν δίνεις σημασία στον Τόμας αν σου ξανά μιλήσει δεν θα απαντήσεις
Λία: ένταξη
Άννα: θες να ερθης σήμερα στο σπίτι μου να κοιμηθούμε
Λία: δεν ξέρω θα σου πω σε λίγο που θα ρωτήσω
Άννα: οκ τα λέμε και να προσέχεις
Λία: Ένταξη τα λέμε φιλάκια

Πιγα στην κουζίνα αλλά δεν ήταν κανείς πάλι μονοί μου. Εφτιαξα πρωινό 
Και βγεικα στην αυλή να φάω και να χαζέψω έχει ωραία μέρα.

Η συνέχεια στο επόμενο κεφάλαιο ♥️♥️♥️♥️♥️♥️

Μια σκοτεινή νύχταWhere stories live. Discover now