ตอนนี้ก็ผ่านมาสี่วันแล้วที่ผมอยู่ที่นี่ แต่ผมก็ไม่ได้แผลงลิตรอะไรออกมาเลยเพราะว่าแอบกลัวพวกพี่เขาอยู่ และพวกพี่เขาบอกผมว่าเขารักผมจริงๆและอยากให้ผมรักเขา แต่พวกพี่เขาบอกว่าไม่อยากบังคับผมอยากให้ผมรู้สึกไปเลื่อยๆ เอาจริงดิ้ เมื่อสี่วันที่แล้วนี่ไม่ได้เรียกว่าบังคับเลยเนอะ ทำให้ผมนอนซมต้องสองวันแหนะ
"พร้อมรึยังจี"
พี่โอมเรียกผมขึ้นแล้วยกกระเป๋าเสื้อผ้าของผมที่อยู่มาตั้งแต่ตอนเข้าค่าย เดินนำลงไปข้างล่าง
"แล้วพี่ปั๊คหล่ะครับ"
"ไอ้ปั๊ครออยู่ที่รถแล้ว"
พี่โอมพูดก่อนจะเดินนำผมไปที่รถที่พี่ปั๊คยืนพิงรถอยู่ เท่ตายหล่ะ วันนี้เป็นวันที่ผมต้องกลับบ้านแล้วว เพราะว่าพรุ่งนี้ผมต้องสอบปลายภาคผมเลยต้องกลับ ผมก็สองจิตสองใจนะว่าจะกลับมาดีไหม เพราะผมอยากจะกลับมา แต่ก็คิดถึงอิสระที่ผมจะได้ผู้ชายของผมแบบเมื่อก่อน ยิ่งปิดเทอมยิ่งแล้วใหญ่ แต่ตอนนี้ผมไม่มีความรู้สึกต่อผู้ชายที่ไหนเลยซักนิดนอกจากพวกพี่ทั้งสองคน สี่วันที่ผ่านมาผมเขิลตลอดเลยเมื่อพี่เขาเรียกผมด้วยคำหวานหรืออะไรก็ตาม มันเป็นความรู้สึกที่ผทพึ่งเคยเจอ
"ขึ้นรถได้แล้วจี"
ไม่รู้ว่าผมเหม่อนานไปปหรือว่าอะไรแต่ตอนนี้พวกพี่เขาขึ้นรถกันหมดแล้ว ผมเมื่อเห็นดังนั้นจึงขึ้นตามพวกพี่เขาไป พี่โอมและพี่ปั๊คนั่งข้างหน้าโดยมีพี่โอมเป็นคนขี่ และพี่ปั๊คนั่งข้างๆ ผมก็นั่งเป็นคุณหนูอยู่ข้างหลัง
"พี่จะไปและนะ"
"ครับผม"
ผมตอบพี่โอมไปเสียงใส่และมองดูวิวนอกหน้าต่าง ผมต้องไปสอบสองวัน และน่าจะกลับมาหลังสอบเสร็จหนึ่งวัน
ผมมองดูวิวไปเลื่อยๆก็สดุดตากับผู้หญิงคนนึ่งเธอนุ้งสั้นมากและดูเหมือนจะมองมาที่รถของผมอยู่แต่มองไปที่ร่างสูงสองคนที่นั่งอยู่ข้างหน้า ที่จริงหน้าต่างรถมันก็ดำแหละแต่ดูเหมือนเธอคนนั้นจะเป็นเงา เธอยืนคุยกับพี่ซี อยู่ตรงโรงอาหาร แต่ตาก็มองมาที่รถผมจนพี่ซีสกิดให้เธอหันมาฟัง
BẠN ĐANG ĐỌC
ลูกเสือจะกินครูฝึก (yaoi) (3p)
Lãng mạnผมจี ออยูม.5 ปีนี้เป็นปีผมต้องไปเข้าค่าย ซึ่งมันก็น่าเบื่อเหมือนทุกที แต่ปีนี้พอมองหน้าครูฝึกทีไรก็รู้สึกอยากอยู่ต่อทุกที
