This is it.......

2.

"Hope, jij bent samen met Josh!" Schreeuwt mnr.Van Hoeven vanaf het podium. Hope is mijn naam. Mijn ouders vonden dat ik een kind moest zijn die moest geloven in haar zelf dus vandaar de naam Hope. Josh is de ergste player van school,en hij heeft met zo wat iedereen gehad behalve mij. Ik haat hem en hij haat mij. Het ergste nog is dat ik echt alle lessen bij hem in de klas zit. Hij heeft ook drama gekozen en ik moet stiekem toe geven dat hij niet slecht is. Ik ben niet iemand die heel druk is en al helemaal niet een Barbie pop is. Maar met drama leef ik me altijd uit. Ik loop als een schaap achter Josh aan en sta samen met hem op het toneel met ons gezicht naar het publiek gericht. Dat is dus onze klas die er zit en meneer Van Hoeven. "Hope jij hebt Josh gister zien zoenen met een ander meisje terwijl jullie hebben. Je gaat vandaag naar hem toe op school." Ik knik en loop naar Josh toe. " hey." Zegt hij liefjes en geeft me een knuffel terwijl ik hem onhandig een knuffel terug geen. "Wat is er? Waarom zo afstandelijk?" Ik kijk in zijn ogen. " vind je me nog wel leuk?" Vraag op raddom. Ja ik moet ergens mee beginnen. " wat! Natuurlijk." Zegt hij en geeft me een kus. Ik laat het toe maar ben wel de eerste die terug trekt. Draai men rug naar hem toe en begin te woelen door mijn haar, omdat ik me zelf gek maak omdat hij met vreemd gaat en nog eens het feit dat hij liegt. "Waarom?" Zeg ik zacht ik kijk hem aan. Hij kijkt me aan alsof hij niks weet. "Waarom?" Schreeuw ik hard en dwing mezelf om tranen te voorschijn te krijgen. "Wat hem ik godverdomme gedaan?" "Heb jij me ooit zien zoenen met een andere f*cking jongen!?" Schreeuw ik en de tranen stromen over mijn wangen. Hij kijkt me geschrokken een en zijn linker hand gaat naar zijn nek als teken dat hij niet weet wat hij moet zeggen. "vind je me niet meer leuk? Ben ik te lelijk voor je geworden? Hou je nog van me?!" schreeuw ik en sta nu met ongeveer 5 centimeter tussen ons in hem aan te kijken terwijl ik de woede voel branden en de trannen over men wangen stromen. "geef antwoord!" schreeuw ik in zijn gezicht terwijl spug van mij op zijn gezicht komt. Hij veegt het met een vinger weg en kijk me aan. Een traan glijd over zijn wang. "het spijt me." zegt Hij. Ik kijk hem met grote ogen aan. "het enge wat jij uit je bek kan zegen is 'het spijt me?"Zeg ik op een harde toon wat je
Net niet schreeuwen kan noemen. Hij kijkt me aan en veegt met een vinger men linker wang droog. "jij bent nog steeds het mooiste meisje dat er is." en hij geeft me een kus op men voor hoofd. "en hoe kan ik jou en nog vertrouwen?"stotter ik en stap een stap naar achter. "Ik kan je niet dwingen om bij me te blijven. maar ik vraag je om 1 kans. ik beloof je dat ik het niet weer ga verprutzen."smekend kijkt hij me aan. er zit een een glimment laagje over zijn donker bruine ogen. ik stap 2 stappen naar voren en er is nu misschien nog net 5 cm tussen ons in. 1 seconde later liggen mijn lippen op zijn lippen. hij opend zijn mond een beetje en mijn tong glijd in zijn mond. onze tongen draaien rondjes om elkaar heen en ik ben de eerste die terug trek. onze voorhoofden rusten tegen elkaar aan terwijl hij een pluk haar achter mijn oor doet. "1 kans."zeg ik zacht maar nog net hoorbaar voor de de mensen die zitten te kijken. hij glimlacht en ik glimlach terug. duw mijn lippen nog snel op de zijne. "ik hou van jou." en hij plant nog een klein kusje in men nek. "ik ook van jou."zeg ik en hij trekt me in een knuffel. mijn hoofd rust op zijn schouder. er word geklapt en we laten elkaar los, pakken elkaars hadden en buigen voor onze klasgenoten en Mnr. Van Hoeven. "en dit jongens en meisjes, dit was gewoon weg top gespeelt. " en Van Hoeven gaat achter ons staan en legt zijn armen om ons heen. "dit verwacht ik natuurlijk niet van jullie allemaal want voor de meeste van jullie is dat een beetje te hoog gegrepen maar dat snapten jullie natuurlijlk zelf ook wel. " zegt mnr.Van Hoeven. ik mag hem wel. niet omdat hij zegt dat ik goed ben ,maar omdat hij altijd eerlijk is en draait nergens om heen. ik en Josh lopen weer terug naar de zitplaatsen waar iedereen zit te kletsen. "je kan goed zoennen."zegt Josh zwoel dicht bij mijn oor. waardoor er een riring over men rug gaat. " wat jammer nou dat deze lippen."en ik wijs naar men getuite lippen. "alleen aanraakt met jou mond op het toneel. " en ik kijk heb glimlachend aan. " o en dat moet ik erg vinden?"met een vragende blik kijkt hij me aan. maar wacht niet op een antwoord. "ik denk dat wij nog heel vaak samen gaan spelen op het toneel omdat wij 'aan elkaar gewaagt zijn.' Hoe mnr. Van Hoeven dat altijd zegt." " misschien mag ik je wel vermoorden? Dat zou leuk zijn." Zeg ik en kijk hem uitdagend maar lachend aan. " als je dat doet dan moet je me wel een afscheid kus geven." Ik steek men hand uit en hij schud hem. " dat beloof ik. Ik zal je vermoorden met alle liefde." Zeg ik en loop van hem weg en plof naast Natasha. " je moet later echt wat met toneel doen! Je bent echt zoooo goed!" En ze lacht naar me. " dankje en ik wil er later ook wat mee doen! Hier licht mijn hard en ziel bij. Het is mijn passie." Zeg ik overdreven en ze schud lachend haar hoofd. " je bent gestoord maar je hebt gelijk het is echt je passie." "Dankje en dankje" zeg ik en klop op haar schouder. Vraag me niet waarom want dat weet ik zelf ook niet. De bel gaat en dit was ons laatste uur dus op naar huis.