her şeyim,
güzel kalbinden öperek başlıyorum mektubuma, umarım ruhun mutlulukla birlikte kıpırdanıyordur.
dualarım, düşüncelerim, her şeyim seninle, her şeyim. sen benden gitsen de, ben yine bütün varlığımı sana adıyorum. şikayetçi değilim, sadece dünyanın en gururlu insanıyım.
bana o saf sevginin verdiği deneyimleri yaşattın, anılar yarattın. mektuplar, şiirler, şarkılar yazdın bana. her satırını ezbere biliyorum. senin kaleminden geçen her şeyi en ufak ayrıntısına kadar hatırlıyorum. her harf senin kaleminden geçince büyük bir anlam kazanıyordu, beynime kazınıyordu.
şimdi soruyorum sana, nasılsın? normal hayatta insanlar bu soruyu birbirlerine laf olsun diye soruyorlar, ama ben senin hissettiklerine ölümcül bir merak besliyorum hala.
gerçekten, nasılsın sen jeongguk?
beni soracak olursan, ben seninleyim. bunu zaten söyledim, her hücrem senin için yalvarıyor hala. vücudun, en önemlisi o güzel ruhun için. yanımda olman için, o güzel saçlarının kokusunu son bir kez daha içime çekebilmem için yalvarıyorlar bana.
etrafımdakiler bana deliymişim gibi bakıyorlar, o parktaki banklarda oturup seni bekliyorum. her seferinde en sevdiğin dondurmadan alıyorum, biliyor musun? ama sen gelene kadar eriyor hepsi. olsun, ben tekrar tekrar almaktan asla sıkılmayacağım! kahvaltım pahasına olsa bile.
sen olmayınca park çok sessizleşti. senin kahkaların yok artık. tek duyduğum ses çocukların düşünce haykırarak ağlamaları oldu artık.
onlar ağlayınca ben de ağlıyorum. biz beraberken bir çocuk düşünce ailesinden önce davranırdın, hemen çocuğu kaldırırdın. ona iyi davranırdın, ağlamasını hafifletmek için tanımadığın bir çocuğa sımsıkı sarılırdın.
şimdi benim önümde düşüyorlar, öylece bakıyorum. hareket edemiyorum. çocuk ağlarken, ailesi onu kaldırırken ben de ağlıyorum. bana delirmişim gibi bakıyorlar. bilmiyorlar ki ben sadece deli değilim, aynı zamanda aşığım da.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sandcastle ;; taekook
Fanfiction"haydi, kumdan kale yapalım taehyung! ben rapunzel olayım, sen de beni kurtarmaya gel."