Η Πέτρα Της Σελήνης

Κεφάλαιο 1

Μεγάλωσε με τις ιστορίες της γιαγιάς της, έμαθε να σέβεται την πίστη της μητέρας της, μεγάλωσε με τους κανόνες του πατέρα της. Ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη και λαχταρούσε να αποκτήσει αυτήν την ελευθερία. Πάντα ζήλευε τον δίδυμο αδερφό της, είχε την ελευθερία να κάνει τις επιλογές του, ακόμη και να φύγει από το μικρό χωριό τους, πολλές φορές αναρωτήθηκε γιατί ο αδερφός της δεν έφυγε να εξερευνήσει τον κόσμο, αν η ίδια μπορούσε να φύγει, θα το είχε ήδη κάνει. Στο χωριό της δεν υπήρχαν πολλά για να μάθει για τον υπόλοιπο κόσμο, όμως σε ένα από τα λίγα βιβλία που υπήρχαν στο χωριό της, είχε διαβάσει για την θάλασσα. Είναι ένας τεράστιος ωκεανός που έχει κρυστάλλινο μπλε χρώμα, που στα βάθη του υπάρχουν ένα σωρό είδη πλασμάτων. Θέλει να δει τον ωκεανό και να γευτεί το αλάτι του. Τα σκούρα καστανά μάτια της κοίταξαν προς τα δέντρα, σήμερα τα πουλιά δεν κελαηδούσαν στα κλαδιά τους όπως κάθε πρωί, άνοιγαν τα φτερά τους και πετούσαν από δέντρο σε δέντρο, ήταν ανήσυχα και πανικόβλητα, σαν να τους έλεγε το ένστικτό τους πως κάτι πάει στραβά.

Σήμερα ήταν τα δέκατα έβδομα γενέθλια της. Η μητέρα της ήταν ασυνήθιστα χαρούμενη, η γιαγιά της έτρεχε μέσα και έξω από το σπίτι κάνοντας προετοιμασίες για το βράδυ, λέγοντας πως όλα πρέπει να είναι τέλεια 'Μαμά δεν καταλαβαίνω' έκανε στροφή δοκιμάζοντας το λευκό φόρεμα 'Γιατί τόσος πανικός? Κάθε χρόνο γιορτάζουμε τα γενέθλια μου με τον Μάρκο αλλά ποτέ πριν δεν κάναμε κάποια γιορτή' 'Γλυκιά μου, σήμερα γίνεσαι δεκαεπτά και είναι μία πολύ ξεχωριστή μέρα για μας αλλά περισσότερο για σένα' απαλά τις έσφιξε τους ώμους ΄Ξέρω ότι εγώ και ο πατέρας σου δεν σε αφήσαμε να εξερευνήσεις τον εαυτό σου ή τις δυνατότητες σου, αλλά το κάναμε γιατί είσαι το μικρό μας κοριτσάκι. Θέλω να ξέρεις πως ότι και να γίνει πάντα θα σε αγαπάμε' ΄Το ξέρω μαμά και εγώ το ίδιο΄ της χαμογέλασε θερμά και την αγκάλιασε σφιχτά, κάτι που δεν θα ξεχάσει ποτέ είναι η ζεστασιά που πέμπουν οι αγκαλιές της μαμά της ΄Σήμερα το βράδυ θα τα καταλάβεις όλα. Τώρα πήγαινε και βγάλε το φόρεμα πριν λερωθεί η σκιστεί' και βγήκε από το δωμάτιο της.

Φαίνεται πως η ώρα είχε φτάσει, μπορούσε να ακούσει έξω από το δωμάτιο της τα τραγούδια. Πηγαίνοντας στο παράθυρο είδε πως είχαν ήδη αρχίσει τους χορούς, σύντομα η σελήνη θα ολοκλήρωνε την περιστροφή της, τώρα ήταν απλά ένα μισοφέγγαρο στον νυχτερινό ουρανό. Απόψε η μητέρα της είπε πως θα καταλάβαινε, τι όμως ? Η αλήθεια ήταν πως υπήρχαν πολλά που ήθελε να ρωτήσει αλλά ποτέ δεν τόλμησε ξέροντας τους κανόνες, τα άλλα παιδιά συμβιβάζονταν πιο εύκολα από την ίδια, ακόμη και ο αδερφός της. Βλέποντας τους ανθρώπους της να γελούν και να χορεύουν ένιωσε ένα ξαφνικό σφίξιμο στο στομάχι της, ένα κακό προαίσθημα αλλά δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί. Παίρνοντας μία βαθιά ανάσα για να καλμάρει το νευρικό της σύστημα, απομακρύνθηκε από το παράθυρο και πήγε να βρει τον αδερφό της.