"DEMI, sandali lang!"
Natigilan Si Demi sa akmang pagbubukas ng pinto sa loob ng opisina ni Akeem nang maramdaman ang paghawak nito sa kanyang braso.
Nagpunta siya roon para ipakita rito ang mga produktong ibinebenta nila at i-discuss rito ang lahat ng iyon. Tapos na siya sa pakay at aalis na nang pigilan siya nito.
Dahan-dahan siyang lumingon. Binitawan nito ang kanyang kamay.
"Pwede ba kitang makausap ng personal?" seryosong tanong nito.
The last time they talked it just turned out to an argument. Kinalma niya ang sarili. Gusto na rin naman niyang matapos ang lahat. At tatapusin niya iyon sa sandaling ito.
Dahan-dahan siyang tumango. "Okay."
"Seryoso ako nang sabihin ko sa'yo na gusto ko ng pangalawang pagkakataon. Gusto kong ibalik ang dati... ang lahat sa atin," puno ng kaseryosohan ang tinig nito.
"Akeem bakit? Bakit mo ginagawa sa akin ito?" nahihirapang tanong niya.
Dahil naguguluhan siya at hindi alam kung ano ang gagawin sa mga sinasabi ni Akeem sa kanya.
Ngumiti ito na hindi aabot sa mga mata. "Tama ka nang sabihin mo na bumalik ako para sa kumpanya. Dahil iyon naman ang dahilan kung bakit iniwan kita," mapait itong ngumiti. "Pero sana ay maniwala ka sa akin na... na bumalik rin ako para sa'yo. K-Kasi kahit ano'ng gawin ko ikaw lang Demi," garalgal ang tinig nito. Hinayaan niyang hawakan nito ang kanyang mag kamay at naramdaman niya ang maingat na pagpisil sa mga iyon. "Kahit malayo ako ikaw lang ang iniisip ko. Hindi ka nawala sa isip ko kahit-kailan. Nangako ako sa sarili ko na sa pagbalik ko... babalikan kita. Kaya nandito ako at nagmamakaawa sa'yo para sa isang pagkakataon."
Damang-dama niyan ang sinseridad sa tinig nito.
"Akeem... pagod na pagod na ako," hindi na niya napigilan ang pamamasa ng kanyang mga mata. "A-Ayoko nang masaktan pa." Nahihirapang dugtong niya. Habang narito ngayon ang binata sa harap niya ay punung-puno ng agam-agam ang puso niya. Hindi niya alam kung kaya pa niyang dalhin ang bigat na nararamdaman ng puso niya. "Kasi natatakot ako Akeem... natatakot ako na kapag hinayaan kitang papasukin ulit sa buhay ko ay iwan mo na naman ako." Sa pagkakataong iyon ay hindi na niya napigilan ang pagkawala ng kanyang mga luha.
Iyon ang malaking pader na pumipigil sa kanya... ang matinding takot.
"Demi...." Paanas na sambit nito.
Hinayaan niyang hawakan nito nang mahigpit ang kanyang mga kamay.
"Akeem iniwan mo ako noon," nasasaktang sambit niya. "Natatandaan mo pa ba kung gaano ako halos magmakaawa na huwag kang umalis?" mapait niyang tanong. "Hindi mo alam kung gaano ako nasaktan sa ginawa mo. Alam mo naman na hindi ko kayang mawala ka hindi ba? Pero ano'ng ginawa mo? Iniwan mo pa rin akong mag-isa. Akeem ang sakit-sakit," puno ng luhang sambit niya. "I-Ikaw ang kahuli-hulihang taong iisipin kong sasaktan ako. Pero ikaw pala ang unang lalaking mananakit sa akin," puno ng hinanakit na patuloy niya. "Hanggang ngayon ay nandito pa rin ang sakit... hindi iyon nawala."
"Shh... tahan na Demi," masuyong pag-alo nito sa kanya. Sa nanlalabong mga mata ay nakita niya ang butil ng luhang naglandas sa mukha nito. Naramdaman niya ang pagpahid ng mga kamay nito sa kanyang mga luha. "Patawarin mo ako," nagusumamong sambit nito. "Kung araw-araw na hihingi ako ng tawad sa'yo ay gagawin ko mapatawad mo lang ako. Dahil ayoko nang maramdaman ang galit mo kasi tumatagos iyon dito," mariin nitong itinuro ang dibdib. Punung-puno ng sakit ang mga mata. "Ang sakit-sakit Demi. Kung alam mo lang kung gaano kasakit ang makita ang galit sa mga mata mo."
