Sabah oldu, ilk olarak Lena uyandı. Uyandığı zaman direk kalktı ve mutfağa doğru gitti. Ben de gözlerimi açtım, açtığımda ise Lena'yı görmedim. Kısa süreli korktum ama sonra Lena mutfaktan geldi ve korkum da gitmiş oldu. Oturma şekline geçtim, koltukta öylece duruyordum. Tam uyanamamıştım. Lena geldi ve beni tuttu, bir sağa bir sola salladı beni. Ben kendime geldim ve Lena'nın elini üzerimden indirdim ve: "Kendim de uyanabilirdim." dedim. Lena bana baktı ve: "Sen bu yorgunlukla hayatta uyanamazdın, Ancher." dedi. Ben de gülümsedim, Lena da gülümsedi. Çantam hâlâ koyduğun yerdeydi ve fermuarı kapalı duruyordu, Lena mutfağa doğru tekrar gitti. Ben de çantama bakmaya, içindeki her şey yerli yerinde duruyordu. Rahatlamıştım. Koltuğa geçtim ve Lena'nın gelmesini bekledim.
Çok geçmeden Lena geldi ve yanına oturdu. Bana doğru baktı, sonra da pencereye doğru baktı. Sanki bir şeyden korkuyor gibiydi, ona sordum: "Bugün sanki tedirginsin he?" Bana baktı ve: "Senin gitmenden korkuyorum." dedi. Ben de sustum, ne diyebilirdim ki. Ona bakmakla yetindim. O da bana bakıyordu, yakınlaştı. Tam bir şey yapacaktı, benim telefonum çaldı. Telefonuma baktım, arayan bir numaraydı. Açtım ve: "Merhaba?" dedim. Telefondan sadece sinyal sesleri çıkıyordu. Tekrardan: "Alo?" diye seslendim ama sanırım duyan yoktu. Telefonu kapatmadım, öylece bekledim biraz. Ama uzun süre sinyal sesi çıkınca sinir oldum ve telefonu kapattım. Lena tekrardan bana baktı, bu kız çok fazla abartıyor. Yine bana doğru yaklaştı ve yine öptü, karşılık verdim. Bir süre öyle durduk, sonra ise oturmaya devam ettik. Ben yere bakıyordum, Lena ise kafasını benim dizlerime koymuş ayaklarını da koltuğa uzatmış, öylece duruyordu.
