Sabah uyandığımdan beri berbat bir gün geçireceğim kesinleşmişti. Sıcaktan da, Temmuz ayından da, gürültüden de nefret ederdim. Şimdi ise Temmuzun cehennemden kaçıp gelmiş bir gününde, Baehyun'un sevgilisiyle kavgası, Jongdaenin kızının deli gibi bağırışları, Chanyeol'ün son ses açtığı televizyon sesiyle uyandırılmıştım.
Berbat bir gündü.
Aşağı indiğimde her zamankinden daha kötü bir görüntüyle karşılaşmam bile her şeyin daha da kötüleşeceğini anlatıyordu resmen. Evi bok götürüyordu. İçine sıçılmıştı. Baekhyun telefona bağırıyor, Jongdae ağlayan kızıyla beraber ağlıyordu. Chanyeol ise yediği çekirdeklerin çöpünü yere atıyordu.
Bu sabah her şeyi siktir edip yatağıma geri dönmediğim için kendimden nefret ediyordum. Her şeyi o an arkamda bırakıp odama gidebilir. Bütün gün boyunca çıkmayabilirdim. Fakat ben bir aptaldım. Aptallığımın getirisi olarak yapmam gerekeni yapıp ilk başta Jongdaenin kızını susturdum. Baekhyun'u sakinleştirdim ve sevgilisini özür dilettirdim. Chanyeol'e çöpleri için bir tabak getirdim ve herkesi toplayıp sahile gitmeye hazırladım.
Ben aptaldım ve bu berbat bir gündü.
Şu an her şeyi siktir edip odama gitseydim eğer ne sıcaktan yakınacaktım ne de tenine güneş değen esmeri görecektim.
Her şeyi siktir etseydim o gün eğer, orada, Jongin'in iğrenç karavanıyla kasabaya geri döndüğünü bir gün daha öğrenmeyecektim. Onu görmeden geçirdiğim bir günüm daha güzel olacaktı.
iğrenç karavanı, iğrenç sörf tahtası ve iğrenç ten rengini unuttuğum, hatırlamadığım bir gün daha geçirecektim belki de.
Bugün berbat bir gündü. Jongin ise sıcağı, Temmuz ayını daha kötü bir hale getirmişti. İyiye giden tek şey gürültüydü. Jongin'i gördüğüm ilk an herkesin kesilen gürültüsü. Sadece onun yaşamının gürültüsü. En büyük sorun buydu belki de bu gün. Sevdiğim tek ses geri gelmişti. Kahkahası tekrar kulaklarımda patlıyordu.
Bu gün çok sıcaktı.
Ben aptaldım.
Jongin ise çok sıcak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
