Third Eye: My Unusual Ghost

Chapter Two - He's my WHAT?!

(Kinabukasan..)

"Okay ka na ba?!"

"Naaalala mo ba kami?"

"Gusto mo subuan kita?"

"Waaaa pinag alala mo talaga kamiiii uhuhhu"

-_- umagang umaga tapos ito yung sasalubong sayo? hindi ba nakakainis?

"Okay lang ako kaya manahimik kayo" sabi ko. Na sinunod naman nila. nag sign pa nga na ni zipper yung mga bibig.

Pumasok sila mom and dad.

" Are you feeling better na anak?" -Mom

"Yes mom."

"Okay. Good. The doctor said that mabilis ang recovery mo. You'll be in school by 2 weeks from now."

Agad agad?

"Mom, what happened? I forgot to ask yesterday. Why am I here? What happened?"

Biglang tumahimik si mom.

binaling ko ang paningin ko sa kalendaryong nakapaskil sa pinto.

Year 2014.

"2014? The last time I checked it was 2011."

Tumingin ako kay mom.

"Mom. What happened?"

No response.

"Answer me !"

There was a long silence bago may magsalita.

"Naaksidente ka"

Dad finally broke the silence

"Selective amnesia daw. May mga events na pilit kinalimutan ng utak mo. Siguro napakasakit ng mga pangyayaring yun para sayo" huminga ng malalim si Dad bago ituloy.

" It'll take months sabi ng doctor para bumalik ang mga alaala mong yon. I'm sorry anak."

Tumahimik na ko . Yun lang naman ang kailangan kong malaman diba?

Sumingit si mom.

"You've been sleeping for 3 months"

Ng ganun katagal?

"That long?"

"Yes"

"What happened sa loob ng 3 months na tulog ako?"

"I'm sorry. But it's up to you to figure it out"

Fine.

"Teka, Anong klaseng aksidente ba yan? Ano bang nangyari?"

"Nabangga ang kotseng sinasakyan mo. L-lasing ka"

what? I'm drunk?

"Sige. aalis muna kami anak, may aasikasuhin pa kami ng mom mo" dad said avoiding my gaze.

something's not really right.

or am I just being paranoid?

pagkasara ng pinto. ay ang paglapit nanaman ng mga kaibigan kong hindi ko napansing umalis kanina.

"Are you alright na?"

tanong sakin ni Jhe.

"Yes