Okulun son dersiydi ve zilin çalmasına 5-10 dakika vardı. Matematik. En nefret ettiğin ders. Nefret etmemin nedeni notlarımın düşük olması. Ama sınıftaki diğr kızların matematiği gayet iyiydi. Ben bunları düşünürken zil çalmıştı. Ve..................
Efe yanıma gelmişti- hani şu sınıfın en taş çocuğu-. Sınıfta kimse kalmamıştı. Efe ve ben dışında. Çantamı hazırlamıştım ve alıp kapıya doğru yönelirken Efe "Demek bu sene bizim sınıfta okuyacaksın" dedi sesi neredeyse kalbimin atışlarıyla aynı tondaydı. Bende zar zor " 8. sınıfa kadar birlikteyiz." senin sorunun ne !?!?!??!?! Daha az film izlemelisin dedim içimden konuşarak. Neredeyse 15-20 saniye birbirimize baktık ve tanıdık bir ses Efe diye seslenerek içeri daldı.
OMG ! Bu Doğukandı. Evet bizim dilimizde "POPİ". Buralarda sayamicağımız kadar popi ve taş var. Biri de bizim sınıfta. Her neyse ikimize baktıktan sonra Efe'ye " Seni dışarda bekliyoruz" dedi ve gülmek için zor durduğunu herkes anlamıştı. Arkasını dönüp giderken küçük bir kıkırdama duyuldu. Efe biraz utanıp biraz mutluluk saçan sesiyle " Üzgünüm, benim gitmem lazım, yarın görüşürüz" diyerek sınıftan çıktı. Bende 10 saniye sonra çıktım. Ön bahçe de oludukları için arka bahçeden usulca çıktım. Ama onların beni görmesini engelleyemezdim. Korktuğum başıma geldi ve hepsinin gözü üzerimdeydi. Onlara bakmamak için kendimi zor tuttum. Ama gözümün ucuyla baktım ki o da ne !?!?!?
TÜM POPİ TAŞLAR BANA BAKIYORLAR
Efe farketmiş olmalı ki bana bakmalarını engellemeye çalışıyordu. Ardında eski sınıfımdan gelen bir arkadaşımla yürümeye devam ettik ve arkama baktığımda gözden kaybolmuşlardı.
