Yılanların iskeleti, yaşama, hareket etme ve beslenme biçimlerine sıkı sıkıya bağlı olan önemli özellikler taşır. Omurga çok sayıda omur (500'e varabilir) içerir; ilk 2 omur ve kuyruk omurları dışında, bütün omurlara 2 çift kaburga kemiği eklemlenir. Omurganın hareket yeteneği büyüktür; kasların yatay düzlemde dalgalanarak hareket etmelerinin sonucu olan yana kasılmalarının yarattığı harekete yılanlar çok iyi uyarlanmışlardır.
Yılanlar alttakımı üyelerinde omuz kemeri ve göğüs kemiği yoktur. Böylece bedenlerini büyük ölçüde uzatmayı başararak, bütün olarak yuttukları avları boğazlarından geçirmeyi ve sindirmeyi başarırlar; gene bu bedensel özellikleri nedeniyle, kendilerine oranla çok daha kalın avları yutabilirler.
Çoğunlukla leğen kemerleri de yoktur; yalnızca bazı ailelerin bireylerinde çok küçük bir leğen kemeri gözlenir. Çok az ailede (boa yılanları ve piton yılanlarında olduğu gibi), bir çeşit çengelle sona eren uyluk kemiği kalıntısına rastlanır; uyluk kemiği, erkek bireylerde, dışkılık görevi yapan bağırsaktan dışarı çıkar ve dışarıdan kolaylıkla görülebilir: Günümüzde, uyluk kemiğinin hayvanın ilerlemesinde işlevi yoktur; yalnızca cinsel birleşme sırasında rol oynar.
Bu sürüngenlerin iki kemerli kafatasında alt kesimin yok olması, çok eklemli bir kafatasına gelinmesine yol açmıştır (söz konusu özellik yılanların beslenmesinde son derece önemlidir). Ağzın açılabilme yeteneği gerçekten çok fazladır; çenelerin büyük hareketliliği de ağzın açılmasına yardımcı olur. Alt çenenin iki yarısı, önde, esnek bir bağla birleşir; arkada, gene esnek bir bağla üst çeneye eklemlenir. Bu özellik yılanın ağzını çok geniş açmasını sağlar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DOĞANIN ZEHİRLİ HAYVANI: YILANLAR
RandomYılanlar, Pullular takımına ait uzun, ayaksız etçil sürüngenlerdir. Serpentes alt takımının üyeleri, ayaksız kertenkelelerden dış kulakların ve göz kapaklarının olmayışı ile ayırdedilirler. Bütün pullular gibi yılanlar da, vücudu üst üste binen pull...
