ANONİM

88 18 43
                                    

GENÇLER BU HİKAYE GERÇEK DEĞİL SADECE HAYAL BİR KİTAPTIR.İYİ OKUMALAR.. Şarkıyı mutlaka açın..

-Selam sevdiğim benim olsana

Üst çubukta beliren mesaja tıklamadan öylesine baktım.Ama gördüğüm mesajla kaşlarımı çatmaktan kendimi alıkoyamadım.

Bu kim be?Evet,içinde yaşayan mahalle kadınını ortaya çıkartma vakti Beste.Ve ileri marş!Bu anonime gününü göster.

Mesaja tıkladım.İşin garibi Whattsap'tan gelmişti.Numaramı nereden bulmuştu?

Okulda fazla kişiyle muhatap olmazdım.Hatta bu bir elin parmağını geçmezdi.Görüldü attım,ama ne yazacağıma karar veremedim.

Sonra ise kafamdan ne geçiyorsa gelişi güzel yazdım.

-Sen kimsin be  yılışık!Numaramı nereden buldun?

Fazla mahalle kadını kıvamında olsa da karşımdaki kişi olan yılışığı tanımıyordum.Anında mavi tik oldu.

Yazıyor...

Valla heyecanlandım.Çünkü 20 senelik hayatımda ilk kez böyle bir şey yaşıyordum.Kim böyle bir şey yaşanıp da heyecanlanmaz ki?Hele bu bir lise devresindeki bir kızsa...

Ben bir sıradan kızıyım ama eğlenmeyi de iyi bilirdim önceden.

Okuldaki bazı çiftlere tiksintiyle bakan biriydim yıllar önce.

Erkeğim diyen tipli öküzlerden kim tiksinmez ki?Bir de utanmadan aşklarını anlatırlar ya en uyuz olduğum konuda bu.

Sınavlara inek gibi çalışan kız da benim.Bazen ders çalışırken salyamı akıtarak uyuduğum olurdu.Aynı evi paylaştığımız kankalarım bana "derslerle kafayı bozdu"dermişçesine bakarlardı.Bence malın tekiydim.Tek kelimeyle maldım yani.

Ve en önemli özelliğim aşkı kitaplarda seven bir kızdım.Her kitabı okuduktan sonra"Ah be nerede ben de o şans"derdim.

Çünkü bu devirde kitap karakterleri gibi insan bulmak zordu.Hepsi dört dörtlüktü maşallah!

İç sesimle girdiğim kendimi  ne kadar tanıyorum polemiğinden çıktım.Çünkü Bay Anonim mesajıma cevap vermişti.

Şimdi bay bay diyorum iç sesim.Umarım lezbiyen biri yazmamıştır.Eğer öyleyse gülerim.

-Ben senin beyaz atlı prensinim Beste.

He eben.Adımı bile biliyor.Numaramı biliyor normal değil mi?İç sesim bu kız ne mal diyordu.Bazen ona hak veriyor önümde Sultan Süleyman varmış gibi eğiliyordum.

Çevrim içiydi. Profilde fotoğraf yoktu.Olsa zaten anonim olmazdı.Hemen yazmaya başladım.Bizim sınıftaki malların işiydi.Ama lezbiyen olmaması beni cidden sevindirmişti.Sırası mı şimdi?Mesaja odaklandım.

-Benimle dalga mı geçiyorsun?Bizim sınıftasın değil mi?Sırf size ders notu vermiyorum diye benimle oynuyor musunuz?Hiç hoş değil.

Kesin öyleydi.Salak insanlara.Ne var size not vermiyorsam?Hepiniz malsınız çünkü.

Kendi kendime konuştuğumu fark ettiğimde yan yataktaki oda arkadaşım garip bir şekilde bana bakmaya başladı.Bu kızda maldı ya neyse.

İyice Çocuklar Duymasın'daki Gönül'e benzemiştim.Her zaman ki gibi.Anonmi rehbere kaydetsem belki gözükür.Hemen onu Yılışık diye kaydettim.

Yine yoktu.Bu arada mesaj gelmişti.

YILIŞIK-Hayır,sizin sınıfta değilim güzelim.Sadece aynı kampüsteyiz.Ve asla seninle dalga geçmem.

Olmaz Olur Mu Hiç?[texting]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin