Israrla çalan telefonuma küfr edip telefona baktım arayan annemdi hadi ama sabah sabah aramak da neyin nesi telefonu kapatıp tekrar uykunun derinliklerine atım kendimi uykuyu sevmemin nedeni az da olsa herşeyi unutmam di tabi uyandigim zaman yine acınası hayatım gözümün önünden geçiyor alışmıştım artık ,ne yaparsan yap kimse sana aferim oğlum veya kızım demezdi kaç gece aglamalarima eşlik eden annem değil yastığım olmuştu aglmaktan kızaran gözlerimi kapatan gece olmuştu seviyordum bu yüzden geceleri gündüzler bana göre değil o zmn hayatın acimazsizligi daha belirgin oluyordu yatağımdan dönüp duruyodum bir kere uyandim ikinciye yatamazdim hızlıca yataktan kalktım komidin'in üstünde ki su dolu bardağı alıp kafama diktim yanmistim resmen karımın gurultusu ile mutfağa gidip dolabı açtım dolap bomboştu sanırım alışveriş yapmam lazımdı dünden kalan pizayi masaya koydum az asidi geçmiş kolayı bardağa koyup soğuk pizamdan kocaman bir ısırık alıp gözlerimi devirdim dayan güneş yılardır tek başına yasamayi nasıl ogrendiysen bu kadarına da göz yuman gerekli güçlüsün sen içinde bir yerde paramparça olan biri olsa da sen halla güçlü birisin hadi ama güneş kendini kandırma zavalinin tekisin sen masanın üstündeki tabağı itim daha fazla dayanamicaktim buna derin derin nefes alıp verme ye başladım dayan .....
Kapının zili ile irkildim bu saate kim gelirdi ki eve hızlı adımlarla kapıya yöneldim kapının deliğini kontrol etmeden açtım karsimda onu görünce şaşırdım o kim mi baştan aşağı gözleriyle süzdü beni igrenircesine girdi içeriye
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUH İKİZM ❤️
Teen FictionGecenin kör ayazın'da birinin size ışık tutmasını beklersiniz, Zifiri karanligi bölen hıçkırıklariniz olur sadece nefesiniz kesilir bir umut bir ışık bir el istersiniz sirtinizi sayacak bir omuz bir dayanak tam umutsuzluğa dustugunuz anda rabiniz...
