cobweb // kaihun

prologue:

İlk adım hep en zor olanıydı.

İlk adımı beklemek, ilk adımı atmak, doğru zamanı kollamak... Eminim bazılarımız her adımını sorgulayan insanlardır, ancak bir girişimci için her şey risk almaya bakardı. O adımı atmazsanız asla büyüyemezdiniz.
Tabii ki batacağınızı bildiğiniz bir adım atmaktan bahsetmiyorum, asla. Hani şu akıl ve mantık ile alınan kararlar göz önüne alındığında attığınız her adım size on adım olarak geri dönerdi. USM pazarlama müdürü olarak davet edildiğim üniversite konuşmasında genel olarak bahsettiğim şeyler bunlardı. Eğer bir projeniz varsa bir kenara not edilesi tavsiyelerim vardır.

Öğlen başladığımız söyleşi, bir saat için planlansa bile gençler ile konuşmak her zaman enerji vermişti. Konu konuyu açtı ve ben kendimi dört saat sonra, otoparka ancak atabildim. İzinli olmama rağmen yine de ofise sürdüm, işkolik değildim ama yaptığım işleri her akşam kontrol ederdim. Hazırladığımız bir proje için her an aksilik çıkabiliyordu ve maalesef kriz anında yönetimin her zaman elimde olması gerekirdi.
Çünkü krizler en önemli büyüme anıdır, krizi fırsata çevirmek size en büyük verimi verir.

Bir de yakın zamanda terfi almam söz konusuydu ve ekibimle son çalışmalarımı düzgünce tamamlamak istiyordum. Yakın zamanda USM CCO'su bay Do artık yaşlandığını ileri sürerek pozisyonundan çekildiğinde, normalde etliye sütlüye dokunmayan başkan Suh bana özel bir teklifle geldi. Özel olduğunu belirtmek istiyorum çünkü başkan bile olsa, bu tek başına alınabilecek bir karar değildir. Gerçi Kore'nin hiyerarşisi göz önüne alındığında belki de alınabilir.

İşte bu yeni bir pozisyon için ilk adımı atabileceğim harika bir hamleydi. Düşündükçe daha güzel hale geliyordu, zaten şirket için 5 yılımı vermiştim. Size bu süre az gibi gelebilir ancak United Seoul Markets sayemde son 5 yılda %35 büyüme ile en büyük market zinciri haline gelmişti.

Ben Kim Jongin USM Groups'un yeni CCO'su ve Kaideas'ın CEO'su olarak sektördeki 15.yılımda önüme gelmiş olan en büyük teklifi elimden kaçırdım.
Biraz duygusal bir kararla, buna baba oğul ilişkileri de diyebiliriz, CCO pozisyonunu kaybettim. En büyük ikinci hissedarın Amerika'dan gelen oğlu bay Oh olmam gereken pozisyona geçtiğinde, yüzümde gülümseme ile tebriklerimi ilettim.

Kriz anını kontrol derken bundan bahsediyordum, başlangıçta her şey normal ilerliyordu çoktan belgelerim imzalandığı için resmi olarak CCO olsam da henüz kamuya duyurulmadığı ve onaylatılmadığı için, bay Oh bir gece yarısı odamı ziyaret etmekten çekinmedi. Pozisyondan çekilmem karşılığında sahip olduğu şirket hisselerinden küçük bir parçayı bana sundu. Gülünç bir durumdu, ama eğlenceliydi de.

O gece benim için düşüncelerle dolu zor bir gece olduğundan, sabahında %5 hisse ile Oh Youngmin ile bir sözleşme imzaladık. Doğrusu büyük bir kumardı, ayrıca uzun vadeli olarak benim için işe yarayacağını düşünmüştüm. Çünkü bay Oh'un oğlu Oh Sehun ailesinin yüz karasıydı. Her zaman CEO'nun gölgesinde kalacak ve asla ilerleyemeyecek biriydi. Sorunlarından kaçardı, krizi yönetemezdi.

Eski kocam Oh Sehun asla girişimci biri değildi ve ilk adımı atamazdı.

Beş yıl sonraki ilk karşılaşmamız da bu şekilde oldu. Bunun bilinci ile aldığım risk beni büyütecek miydi, kazancım ve kaybım ne olacaktı emin değildim ancak sorun olmayacağı konusunda kendimi sürekli telkin ediyordum. Eğer yapabilseydim hiç risk almazdım, ancak biraz ekonomi bilgisi olan herkes bilir ki risk olmadan hayat devam etmez, şirketler batar ya da yükselir. Tek endişem, aklım için doğru bir karar olsa da kalbimin yanılmasından biraz korkmamdı. Ancak Oh Sehun'u tebrik etmek için elini tutarken kararımdan emin oldum.

Kim Jongin asla yanlış şeylere yatırım yapmazdı.