Tek bir oda, sayılı günlerin içinde yer alan sayısız duygular. Yağmurlu havalarda dinlenilen şarkılar gibi hüzünlü anılar. Fotoğraf karesinin içindeki eskimiş hatıralar, duvardaki renkli post-it'ler.
Biz seninle, yanlış bir zamanda tanışmıştık. Belki de kendim hakkında en basit şeyleri bile sana söyleyemem bu yüzdendi; mesela en sevdiğim rengin beyaz olduğunu sana söylemediğim ve odamın tamamı gri olduğu için senin grini sevdiğimi sanman gibi. Ya da normalde fazla sessiz olan benim soru sorduğum için çok konuşan birisi olduğumu sanman gibi; belki de en başından sana kendim hakkında anlatmalıydım. Ya da belki, sandığım kişi aslında ben değildim.
Yıllar yıllar sonra bir kafede karşılaşırsak ve benim sade kahve sipariş ettiğimi görürsen eğer, aslında on dört yaşındaki benim şekerli değil de sade sevdiğimi anlar mıydın? Çünkü ben hep sade kahve sevmiştim ve bunu sana hiç söyleyememiştim.
Tek bir oda.
Sayılı günler.
Sayısız duygular.
"Ve biz kahraman olabiliriz. Sadece bir günlüğüne de olsa.."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
