Erkenden uyanıp yürüyerek okula gitmek istemiştim . Sokak lambalarının verdiği loş ışıklarla önümü bile göremediğim sokaklarda yürüyordum . Sadece yürüyordum kimse yoktu ne açık bakkal ne açık market ne bir evin ışığı yanıyordu . Sadece ben vardım . Ben ve botlarımın çıkarttığı hışırtı ; ıslak yerlerde kalmış su birikintilerine basa basa yürüyordum . Küçüklüğümü hatırlatırdı bu bana hep .-Yağmur ve gök gürültüsünden çok korkardım küçükken babamda her yağmur sonrasında beni dışarıya çıkartırdı . Bak seni üzdükleri için ağlamışlar sen eğlen diyede bırakmışlar-derdi bana . İki adım daha attım ve başıma giren sancıyla yürüyemez oldum .
Gözüme yansıyan beyaz tonlarındaki ışıkla gözlerimi zorla da olsa açtım . Neredeydim ben kaçırılmış mıydım , ölmüş müydüm , nerdeydim hiçbir fikrim yoktu. Gözlerim netlemeye başladı ve yavaş yavaş etrafa göz gezdirdim . Hastanedeydim ama neden kim getirmişti beni neden getirmişti . Başıma gelen hemşireyle gözlerimi açarak uyandığımı belli ettim .
- Merhaba Gece hanım , yolda yürürken bayılmışsınız tansiyonunuz düşmüş . Şuan iyi misiniz?
- Evet gayet iyiyim . Bişey sorabilir miyim ?
- Tabi buyurun .
- Beni buraya kim getirdi ?
Tek merak ettiğim buydu .
- Sevgiliniz
- Sevgilim mi ?
Vay be benim sevgilim mi varmış . Benim niye haberim yoktu .
- Uyandığınızdan haberi var ben çıkınca gelir .
- Tamam . Teşekkür ederim .
- Rica ederim serumunuz bitince sizi taburcu edecez .
Acaba hafızamı mı kaybetmiştim . Yok ya iyiydim adımı hatırlıyordum annemi babamı of kimdi bu çok merak ediyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gecenin Ayazı
RandomAşkın ne olduğunu bile bilmeyen bir Gece ve Gecenin hayatına aniden giren Ayazın hikayesi