RAINBOW LOVE

PROLOGUE

A/N:  First story so expect na may mga errors pa. This is a bl story so if you don't support them, this is not the story for you. Hope you enjoy!!

This love that we have in everyone's eyes is wrong. Hindi naman natin natuturuan ang puso natin kung sino o ano ang dapat nating mahalin. In our 3yrs relationship nasanay na lang kami sa mga tingin ng tao samin, na para bang kami na ang pinakamakasalan nilalang sa mundong ibabaw.

Nandito kami sa mall malapit sa condo namin ni Ryse. We need a new cloth for our graduation. Finally, we able to fight those battle together. Ryse was there thru my ups and down. Siya yung iniiyakan ko kapag may failed subject. Kapag feeling ko hindi enough yung mga sagot ko sa recitaton.He's like the sunshine in my darkess days. I'm so very lucky to finally meet the man who can accept and love me from who i am.

"Love? bagay ba sakin?" i showed him the blue polo, then he smiled and pinch my cheeks. I can sense that there is something wrong with him, parang hindi siya mapakali. I hold his hand.

"Bagay na bagay sayo" even if he smiles at me, para pa din siyang kabute na hindi mapakali.

"Ryse? ayos ka lang  ba?" i can see in his eyes na para siyang kinakabahan, but then he manage to still smile at me.

"ayos lang ako. bilisan na lang natin bumili para makauwi na tayo.Tapos ka na ba pumili?" i didn't answer him, hinatak ko na lang siya sa cashier para magbayad. Habang nakapila pinipilit niya ang sarili niyang pakalmahin, nakakailan buntong hininga na ata siya. I looked at him, then he just smiled at me.

This past few days para na siyang laging  di mapakali. Kapag na sa public place kami, lagi na siyang atat umuwi, di naman siya dating ganito, wala naman siyang pakialam sa mga tao sa paligid niya basta kasama niya ako at masaya kami. Magbabayad na kami biglang nagring ang phone niya. Di maipinta ang mukha niya nung nakita niya kung sino ang tumatawag. Lumayo muna siya before he answer the call. Hindi ko naman nakita kung sino ang tumawag, baka importante lang kaya kailangan niyang lumayo.

Hinihintay ko na lang ang mga pinamili. Ryse came back, his face looks more sad. I think there a problem. Kinuha niya na lang sa mga kamay ko yung mga binili namin.

" love? anong nangyare? bakit di maipinta yang mukha mo? may problema ba?" i can still feel tense in his body.

he shrugged "i'm fine. Pagod lang siguro ako" baka pagod nga lang siya. I didn't bother him anymore. We just walk straight home. When we got home, tahimik pa din siya dumeretso lang siya sa banyo then he just take a shower. Next week pa naman ang graduation kaya tinabi ko muna ang mga pinamili namin.

A year and a half ago, we decided to stay together, kasi malayo yung nilalakbay ko mula school hanggang bahay. Nung una di pumapayag si mama pero pinilit siya ni ryse. I really see him with me in the future. I don't know what to do kung iiwan niya ako.

When he's done taking shower, dumeretso lang siya sa kwarto. I take shower thinking what's wrong with himm. Pag may problema naman siya sinasabi niya agad sakin. Siguro nga baka pagod lang siya. Pag pasok ko sa kwarto naabutan ko siyang nagiimpake.I was shocked. I grabbed his hand,kaya napalingon siya sakin and i can see pain in his eyes.

"Love? anong ginagawa mo?" my eyes got blured,pinipigilan ko ang kamay niya but he is still packing his things in his laugage. Pinipigilan ko siya pero para siyang desidido na sa pag alis. I hug him from his back.

" Chase, i'm sorry. Let's break up" inalis niya ang mga kamay ko sa bewang niya. Humarap siya sakin, his eyes became watery, almost crying but he manage tos top himself from crying.

Those words are my nightmare. I never expected that i was hearing those words from ryse. Di ko inaasahan. Di ako handa.

"Love, no please! bakit naman ganito? Sabi mo mahal mo ako? Promise magluluto na ako ng masarap, wag mo lang akong iwanan! Sasabayan na kita sa panonood mo ng mga sci-fi movies. Please, ryse i begging you don't leave me!" i kneel down in front of him, begging him to stay. I was crying so hard that all i can hear is me crying while calling his name.

"I'm sorry chase. Di na kita mahal" Then he left me, crying, iniisip na sana panaginip na lang to, sana magising na ako, sana matapos na to. Ngunit wala na. Baka hanggang dito na nga lang talaga kami. Baka dito na nagtatapos ang pagiibigan namin.

wala na, iniwan na ako.

-----------------------------------------