Evvel zaman içinde kalbur saman içinde... Develer tellal iken, pireler berber iken...
Bir masal takviminde zaman işlemeye başlamış.
İlkbahar, yaz, sonbahar, kış diye mevsimler güneşin etrafında dönüyormuş. Derken yaz gitmiş, sonbahar gelmiş. Rüzgar uğul, uğul esmiş. Gök gürlemiş, şimşek çakmış.
Nemli bulutlar soğuya, soğuya damlaları dondurmaya başlamış.
Dünyamız da güneşten oldukça uzaklaşmış. Artık güneş daha az ısıtıyormuş dünyayı... Yağmur daha sık yağıyor, havalar gittikçe soğuyormuş.
Yeterli ısı alamayan zavallı ağaçların yaprakları dökülmüş. Yediveren gülleri, menekşeler solmuş. Bunu gören ayçiçeği başlamış hüngür, hüngür ağlamaya.
Bir anlam veremiyormuş bütün bu olanlara.
"Ne tuhaf şeyler oluyor şu dünyada! Daha dün çiçek açan ağaçlar nasıl da soldu, sarardı?" diyormuş kendi kendine...
Küçük ayçiçeği bitkilerin kuruduğunu ilk defa görüyormuş. Sebebi ne olursa olsun, arkadaşları solup sarardığı için de çok üzülüyormuş. Hele baktıkça tepesindeki kavağa, üzüntüsü büsbütün artıyormuş. Gözyaşları sicim, sicim akıyormuş toprağa...
Onun üzüldüğünü, ağladığını gören arkadaşları ne olduğunu merak etmiş. Kendi aralarında konuşmaya başlamışlar bu durumu...
Kavağa bile dokunmuş onun bu hali. Uzun süre izlemiş ayçiçeğini ağlarken. Şöyle eğip dallarından birini, sormuş:
– Niye ağlıyorsun bakalım güzel arkadaşım ayçiçeği? Seni üzen, bize söyleyemediğin bir derdin mi var acaba?
– Ben ağlamayayım da kimler ağlasın, ben üzülmeyeyim de kimler üzülsün, demiş ayçiçeği. Baksana her şey kuruyor gözlerimin önünde. Sanki doğa ölüyor hem de göz göre, göre.
Kavak anlamış ayçiçeğinin derdin ... Yıllar önce kendisinin de yaşadığı ilk sonbahar gelmiş aklına... Çevresindeki ağaç arkadaşlarının yaprakları dökülünce nasıl üzüldüğünü hatırlamış. Kendisinin de yaprakları solup dökülünce hasta olduğunu düşünmüş hatta...
Bunun için ayçiçeğinin duygularını çok iyi anlamış. Teselli etmeye çalışmış onu:
– Üzüldüğün şeye bak, bu her zaman böyle olur. Ayçiçeği çok şaşırmış doğrusu. İnanamamış bir anda duyduklarına... Gözlerini silerek:
– Her zaman mı, diye sormuş. AA
Sorduğu sorunun cevabını merakla bekliyormuş. Kavak yumuşak ses tonuyla:
– Tabii, her zaman, diye tekrarlamış... Sonbahar geldiğinde ağaçların çoğu yaprak döker. Bitkiler soğuğa boyun büker
