-Tamam anne ..
-Yaptım anne ..
-Tamam annecim biz burda çok iyiyiz .. Selamını iletirim.. bende öptüm iyi geceler..
+Oh sonunda.. sanırım annen sana çok düşkün.
-Evet. Neyse geç oldu uyuyalım mı artık?
+Bencede.
O gece arkadaşım Ecelerde kalıcaktım. Annemden zar zor izin almıştım ve sonunda çıkmıştım. Üzerime çok düşüyordu çünkü ben henüz dünyada yokken ve annem hamileliğinin 3. Ayında iken babam kuyumcudan anneme hediye alırken içeri giren soyguncular tarafından öldürülmüştü. Yani ben babamı hiç görmedim. Ama annemin anlattıkları ve fotoğraflardan gördüğüm kadarıyla babam uzun boylu, esmer, ve yeşil gözlüymüş. E tabi babamı kaybettikten sonra annem benide kaybetmemek için üzerime fazla düşüyor.
Her neyse..
Tam yataklarımıza yatmıştık ki, odaya Ecenin annesi elinde iki bardak süt ile girdi. Bizde zaten uyuyamamıştık hemen kalktık. Ben utandım önce istemedim sütü. Ama daha sonra ikna ettiler ve içtim. Bu hayatım boyunca bi arkadaşımın evinde ilk kalışımdı. Annemsiz ilk gecem. Aslında bunca yıl annemi yanlız bırakmak istemediğim içindi bu. Çünkü gerçekten tek değerlim o. Her neyse. Ece ile geçen sene tanıştık. Aynı okuldaydık. O benden bi yaş küçük. Ama aynı yaşta gibiyiz. Çok iyi anlaşıyoruz.
Sütleri içtikten sonra uyumak üzere yataklarımıza geri döndük. Tam uyuyacaktım ki, Ecenin sesi ile irkildim.
+Uyudun mu?
-Ov hayır.
+Hadi kalkta muhabbet edelim.
Kalktım ve konuşmaya başladık. Saat 00.30
Devam ettik 03.00-04.00 derken sabah ezanı okunmaya başladı. Bizde hala uyku yok. Sonra konu nereden açıldı ise konumuz Keremdi.
+Sahi siz niye ayrılmıştınız?
Önce bi durakladım. Derin bi nefes aldım. Gelince anlatırım diyerek tuvalete gittim. İçimden kendi kendime; Hayır Eylül ağlamak yok hayır kendi evinde değilsin şimdi tavana bak ve kendine gel o çocuk için ağlamıcaksın hayır hayır ..
+Eylüül iyi misin?
-Eveet biraz üşütmüşümde..
Sonra yüzümü yıkadım, çıktım. Konu geri açılmasın diye acıktım dedim. Bişeyler yedik. Saat 7 idi.
