My Choice

kararsız ve başına geleceklerden bi haber...

Tatilin son pazar akşamı. Düşünüyorum. Yarın okulumun lise hayatimin ilk günü. Yeni arkadaslar edinip eskiyi unutmam icin bir fırsat. Korkuyorum biraz. Insanlarin beni farkli oldugum icin kabullenmemelerinden, dislamalarindan. Ve birde.. aşkı yakalamaktan. Ya aşık olursam? Ilk defa birini cok seversem?  Daha önce kimseyle çıkmamışım hic bir erkeğe o gözle bakmazken, biri cikarda beni benden alirsa?  Uyumaliyim şimdilik bunlari düşünmek saçma geliyor ama düşünmeden de edemiyor insan..
Alarm çalar...

Sabah 06:30 heyecanli ve korkuluyum. Bir çırpıda hazırlanıyorum.  Kahvaltimi ediyorum. Saat 7:30 olmuş.  Evden çıkıyorum. Otobüs beklerken karsi durakta bekleyen birisi, sanirim bana bakiyordu. Gülümseyerek arkadaşını dürtüyordu. Beni işaret ediyordu.  Neden ben? Ben cok cirkinim ve birisinin benden hoslanicagini hic düşünmemiştim. Bana dogru geliyorlar. Ne yapmalıyım?  kulaklıklarımı çıkarsam mı? Cok yaklaştılar.. nereye gidiyor bu? Olamaz bana bakmıyorlarmış. Cok utaniyorum. nasıl bu kadar aptal olabilirim ki ?  Otobus geliyor. Bir ses;

-merve!

-mervee!

Eski sınıf arkadaslarimdan oğuzhan bana kosarak geliyordu.
Sarilirlar.

-ne işin var senin burda?

-seni ozledim ne var?

-sen? Beni? Tabii (umursamayarak)

-tabiki hayir seninle ayni okulu kazanmistik unuttun mu? Dedi oguzhan. Unutkan ve sarsirmis bi bicimde kalakalmistim. Sanirim hatirlamistim evet ayni okulda okuyacaktik en azindan yalnizlik cekmeyecektim. Sonunda okula gelmistik herkes kendi havasinda buyukler bize ezikmişizcesine bakiyorlardi. Kucumseyici tavirlarla.. siraya girmistik. Oguzhan yanimda, sınıflar aciklaniyor 9-a 9-b ...  9-g sonunda adim aciklanmisti oguzhanla ayni sinifta olamasakta yan yanaydi siniflarimiz. Ortanin en arkasina gecip oturdum sonra teker teker herkes oturmustu zil caldi  ve ders baslamisti. Hoca girdikten 2 dakika sonra hayatimin belkide her evresinde rol alacak o kisi bir pic gulumsemesiyle sınıfa girmisti.  Öylesine tatlı ve sempatik ki asik olabilecegimi sanmiyorum ama etkilenmemek elde degil.. bakmamaliyim diyerek kendimi uyariyordum ve gozlerimi baska yerlere odakliyordum. Adını listeye yazdirmisti. Meriç.. Meriç Gökçe, sen cok tatlisinn. Her neyse önümde oturuyordu.  Ona caktirmadan hal ve hareketlerini davranislarini izliyordum cok guzel elleri vardi biranda arkasini döndü sanirim nefesimi ensesinde hissettiginden.. kendime ceki duzen verdim. O sirada zil caldi ve oguzhan iceri girdi. Yeni arkadaslariyla beni tanistirmak icin.ezgi.. murat.. yigit.. hale.. hepsi cok siradanlardi ilgimi cekmiyorlardi ama onlarla konusmak guzelmis gibi davrandim. Davranmak zorundaydim.. birkac dersten sonra sonunda meric benimle konusmak istedi. Bana bakiyordu ve bense muzik dinliyordum. Kulaklıklarımı çıkardım. Bende ona bakmaya başladım. Ben meriç diyerek sağ elini uzatti. Bende merve diyerek sağ elimi eline kavuşturdum o kadar guzeldi ki icimde birseyler hop etti. Ilk defa boyle olmuştum. Bir sure sonra kendime geldigimde elimi elini tutarken buldum. Bana bakiyordu şaşkın şaşkın. Elimi cektim ve gulumseyerek mp3 ume geri döndüm.  Kulakligimla butun derslerimi gecirdim. Çıkış zili calmisti. Cantami alip cikacakken tam o sirada meric onumu kesti ve telefon numarami istedi. Verdim. Sonra ararim seni diyerek siniftan cikti bende arkasindan.

Eve gider gitmez hemen yattim. Mesajı beklerken uyuyakalmisim. Aksam 8:00 gibi uyandigimdaysa  telefonu bulamadim.  Endiseli ve meraklı bir sekilde ciktim odadan. Telefonum.. annemdeydi heyecanli bir bicimde;

-telefonumu alabilir miyim?  Diye sordum.Annem ise;

-4 ay boyunca telefonun yasak olduğunu ve ders çalışmam gerektigini söyleyince, başımdan aşağı kaynar sular döküldü.  Mesaj gelmiş miydi?  Geldiyse nasıl  cevap verecektim?  Acaba gizlice telefonumu calabilirmiydim?..

               -1.bölüm sonu-