Outer Banks

De Pogues

Met één voet op het dak en één voet in de lucht nam John B een slok van zijn Blue Ribbon bier. Hij keek uit over de Noordelijke Atlantische Oceaan, ten oosten van Outer Banks, het eiland waar hij woonde. Het begon al te schemeren. Zijn lange lokken waaiden voor zijn ogen, er stond een stevige wind. Zijn rechterbeen wankelde een paar meter boven de grond terwijl hij probeerde zijn evenwicht te bewaren.
'Is dat een val van drie verdiepingen? Ik geef je 30 procent kans dat je het overleeft.' Pope stond beneden.
'Zal ik het doen?' vroeg John B.
'Ja, spring!' moedigde Pope hem aan. 'Ik schiet je neer als je valt.' Hij richtte de boor die hij op de grond had gevonden op zijn vriend.
John B en zijn vrienden hadden zich die dag gevestigd in een villa waar nog aan gewerkt werd. Het was al zo goed als af, maar er woonde nog niemand en de klussers hadden zomervakantie.
Kiara, die de villa net van binnen had verkend, kwam het balkon op lopen. 'Ze krijgen Japanse wc's met handdoekverwarmers.' Toen ze John B zag, vroeg ze rustig: 'Wil je alsjeblieft geen zelfmoord plegen?'
'Geen bier morsen!' riep JJ, die op de steiger zat en met zijn armen op de gammele stangen leunde. Hij was bezig met zijn zesde biertje. 'Je krijgt geen nieuwe.' Precies op dat moment verloor John B zijn evenwicht. Hij kon zijn voet nog net op het dak zetten, maar zijn Blue Ribbon viel voor Pope's voeten kapot. JJ schudde teleurgesteld zijn hoofd. Hij was niet verrast.
Pope merkte het niet. Zijn aandacht was gevestigd op de blauw-witte politieauto die aan kwam rijden en stopte voor het huis. Het zag ernaar uit alsof hun tijd in de villa voorbij was. 'De politie is er, wegwezen hier.'
John B gleed behendig van het dak alsof het een glijbaan was en landde op de steiger. 'Goed om je te zien, Gary!' schreeuwde hij naar de politieagent voordat ze met z'n vieren via de achterdeur naar buiten renden.
John B, Kiara en Pope waren al buiten toen JJ recht in de armen van een politieagent belandde. 'Ik ben geen knuffelaar,' zei hij en hij wurmde zich los, de tuin in. Hij nam een aanloop en sprong over het tuinhek. Hij rende hun busje in, John B zat al achter het stuur, en ze scheurden de weg op.
De agent wist niet van opgeven. Hij was JJ achterna gerend en rende nu hijgend achter het busje aan. 'Gary gaat voor loonsverhoging,' lachte JJ. Hoestend en proestend bleef Gary rennen. JJ ging half uit het busje hangen en moedigde hem spottend aan. Hij gooide een leeg blikje bier naar hem. 'Ze betalen je niet genoeg, man.'

De vrienden reden verder, met buikpijn van het lachen. Arme Gary had het opgegeven. Ze reden de grote brug over, langs een bord met de tekst:
Outer Banks. Het paradijs op aarde.
Outer Banks was de plek waar je twee banen, of twee huizen had. Twee stammen, één eiland.
Ze reden door Figure Eight, de rijke kant van het eiland. Ze reden langs de haven dat vol lag met jachten van de rijke mensen. Ze reden langs villa's, de één nog groter en indrukwekkender dan de ander. Ze reden langs sportvelden waar nette mannen in polo's aan het golven waren. In Figure Eight woonden de Kooks.
Hier woonden John B en zijn vrienden dus niet.
Ze reden weer een brug over, deze was kleiner. Er stond een bord waar met graffiti op geschreven was:
Pogues zone.
De huizen waar ze nu langs reden hadden meer iets weg van verlaten schuren. Ze reden door Cut, de plek waar zij woonden. Dit was de zuidkant van het eiland. Hier woonden de mensen die serveerden, jachten wasten en boten verhuurden. De natuurlijke leefomgeving van de Pogues. De Pogues hadden als missie om altijd en overal een leuke tijd te hebben. Zij zaten aan de onderkant van de voedselketen. Het nadeel hiervan was dat ze genegeerd en vergeten werden. Tegelijkertijd was dit juist hun grootste voordeel. Ze konden doen wat ze wilden, wanneer ze het wilden.

JJ was John B's beste vriend sinds groep 3. Hij was hier geboren en getogen. Hij kwam voort uit vele generaties ongure strandbewoners, die geld verdienden aan de zee. De vriendengroep had een grote passie voor surfen, en JJ nog het meest. Als hij over de golven zweefde kon hij alles om zich heen even vergeten en voelde hij zich zorgeloos. Naast zijn passie voor surfen had hij een vreemde passie voor dingen stelen. Hij bezat over een diep haatgevoel tegenover de Kooks, en voelde zich dan ook niet schuldig als hij weer iets duurs van ze had gejat. Je zou hem een kleptomaan kunnen noemen. John B verwachtte dat hij in de toekomst een carrière als fraudeur tegemoet ging.

Kiara werd ook wel Kie genoemd. Als ze geen schildpadden aan het redden was, naar Bob Marley aan het luisteren was of een dolfijnentattoo aan het zetten was, childe ze met de jongens. John B begreep niet helemaal waarom. Ze had rijke ouders en woonde in Figure Eight. Ze stond met één voet in de wereld van de Kooks en met één voet in de wereld van de Pogues. Haar ouders waren de eigenaren van de Wreck, een restaurant dat als een magneet was voor toeristen. John B wist niet zeker wat haar ouders van hen vonden. De drie jongens hadden allemaal een kleine crush op haar, wat te begrijpen viel, omdat ze de hele dag samen waren en ze behoorlijk knap was.

Dan had je nog Pope. Hij was het brein van de groep. Hij was finalist van de Lucas T. Vanderhorst Merit Scholarship, waar hij alles voor over had. Het was zijn enige kans op een goede toekomst. Hij was de slimste jongen die John B kende. Ook al was hij een beetje raar. Zijn vader was een legendarische man genaamd Heyward. Wat je ook nodig had op het eiland, Heyward kon het voor je regelen. Hij werkte ontzettend hard, hij wilde niets liever dan zijn zoon een goede toekomst geven. Pope was een Pogue in hart en nieren, net als de rest van zijn vrienden.

En ten slotte, John Booker Routledge. Hij woonde alleen in een oude vishut dat eruit zag alsof het jaren niet opgeruimd was. Zoals zijn vader het vroeger noemde, 'Het Château'. Zijn vader was negen maanden geleden verdwenen op zee, op zoek naar een schipbreuk. John B miste hem. Zijn ouders waren gescheiden toen hij drie was. De laatste keer dat John B van zijn moeder gehoord had kon hij zich niet meer goed herinneren. Sinds zijn vader was verdwenen, was zijn oom zijn wettelijke voogd. Op dit moment was hij in Mississippi huizen aan het bouwen, ver weg van Outer Banks. Nu woonde hij dus in zijn eentje, maar zijn vrienden kwamen bijna elke dag over de vloer en bleven vaak slapen. Het was zomer en als er geen feesten werden gehouden op het strand, waren er wel feesten bij John B thuis.
Drie maanden nadat zijn vader verdwenen was, werd hij officieel dood verklaard. John B weigerde om de papieren te tekenen. Zolang hij geen lichaam had gezien, gaf hij niet op.

John B draaide heen en weer op zijn stoel terwijl hij tegenover mevrouw Bratcher zat. Al een tijdje moest hij op gesprek komen bij de gemeente, wat hij tot nu toe ontweken had. Omdat hij geen zin had in gezeik besloot hij vandaag toch op gesprek te gaan.
'John, het is ons opgevallen dat je een minderjarige bent die op zichzelf woont.' Mevrouw Bratcher zette haar bril af en keek hem streng aan.
John B lachte. 'Nee.'
Ze fronste haar wenkbrauwen. 'Ik wil dat je eerlijk bent, anders kan ik je niet helpen.'
'Ik ben eerlijk.'
'Wanneer heb je voor het laatst met je oom gepraat?' vroeg ze.
John B keek op zijn horloge. '34 minuten geleden,' loog hij.
'Wanneer zag je hem voor het laatst?'
'Twee uur en 43 minuten geleden,' zei hij zonder aarzeling, maar mevrouw Bratcher geloofde hem voor geen woord.
'We komen morgen naar je huis om met je oom te praten. Als hij er niet is, gaan we je in een pleeggezin zetten.' John B kreeg buikpijn bij het idee. 'We gaan een veilig thuis voor je vinden.'
John B kon niet begrijpen waarom ze dachten dat ze hem daar een plezier mee deden. Hij was zestien, hij kon makkelijk voor zichzelf zorgen. Hij wilde koste wat kost niet in een pleeggezin belanden.

Dit was waar het verhaal begon. John B's vader werd vermist, zijn oom was weg en hij werd bedreigd met pleegzorg. Het zag er niet bepaald rooskleurig uit voor hem. Hij had iets nodig wat hem op een wonderbaarlijke manier van zijn problemen zou verlossen. En het begin van dat wonder kwam die middag op het nieuws.