Fight for Love

Chapter 1

Yanzee.

 
        Bigla akong nagising ng dahil sa pa baba naraw Ang eroplanong sinasakyan namin.. at sa wakas..
     Kinuha ko Yung maliit kong salamin para Maka pag ayus manlang ako kahit kunti diba.

Nang maka labas nako nakita ko si manong nag aantay sakin 

"Welcome back Ma'am Yanzee" Bati sakin ni manong Eddie , ngumiti lang ako sakanya at kinuha Naman Niya Yung mga maleta ko.
Tumingin ako sa loob ng kotse Kung may tao .

"Ayy ma'am Hindi po makaka punta dito Ang mommy niyo po marami daw siyang aasikasuhin sa upisan ".mukhang  napansin ata ni  manong Kung sino Yung hinahanap ko."Pinapasabi Niya po na dumeritso nalang po Tayo sa inyong bahay at wag niyo po saw balakin na sa hotel mag check in".dugtong na Sabi ni manong

Sabi ko na nga bang Hindi Niya ako susunduin eh bat paba ako umasang susunduin Niya ko , at Wala rin Naman akong balak na Makita siya Wala siyang magagawa Kung anong gusto Kung gawin.

Sumakay nalang ako sa kotse at tiningnan Ang oras 9:35 am palang
"Ahm,manong Eddie ayaw ko munang umuwi may gusto mona akong puntahan ibibigay ko Lang tong bulaklak sa kanya."Ngiti Kung Sabi Kay manong  mukha namang Alam Niya Kung sino Yung tinutukoy ko Hindi na na siya nag tanong at Pina andar na Ang kotse.

"Kumusta Ang buhay niyo dito sa pinas manong Eddie? Sila manang lulet musta na ?"Ngiti Kung tanong Kay manong.

"Ayos Lang Naman po kami  ma'am Ganon parin po sa awa Ng diyos malapit naring matapos Ang pag aaral Ng aming anak"ngiting sagot ni manong.

" Abay! Dalaga na pala Ang anak niyo manong ganda Niya siguro".Sabi ko dati Kong kalaro Ang anak ni manong Eddie siya Lang Kasi Yung pwede Kong maka laro noon.

"Eh kayo ho ma'am kumusta  Ang buhay niyo sa Paris ?"Tanong nya sakin .

"Ok Naman po masaya  Naman po Ang buhay ko dun!"sagot ko Kay manong tapos nginitian ko siya

Ilang oras din kaming nag biyahi  at sa wakas nandito narin kami ngayun. Tumingin ako kung nasan siya naruruon parang biglang nang Hina Yung tuhod ko .
Sa tagal ng panahon ngayun ko Lang siya makikita ulit .. noon diko pa siya Kayang Makita  pero bakit hanggang ngayun diparin mawala bat Ang sakit parin. Bat parang diko pa Kayang Makita siya  pero kailangan ko siyang harapin ..

Binuksan ni manong Ang kotse para makalabas ako pero parang diko Kayang tumayo,tumu tulo na Ang luha ko at biglang kinuha ni manong Ang kamay ko at inalalayang maka labas ,Napa kapit ako Kay manong at tumingin sa kanya Ng umiiyak "Manong parang diko pa Kaya "naiiyak Kong Sabi
Ngumiti Lang si manong sakin at ihinarap Niya ako sa kanya "Minsan kailangan mong harapin Ang katutuhan Hindi lahat Ng nakaraan natatakasan .. kailangan mo itong harapin Ng buong tapang dahil ikaw Lang Ang mahihirapan sa bandang huli Kung hanggang ngayun kumakapit ka parin sa alaala .. "Ngumiti si manong at ihinarap ako don  sa puntod Ng lalaking pinaka Mamahal ko."Yanzee iha sa hinaba haba ng panahon na Hindi kamanlang nag pakita sa kanya siguro Ito na Ang oras na tanggapin mo na Wala na siya .. "Umiling Lang ako sa kanya Hindi, hindi , "Iha tanggapin mo na na Wala na Ang iyong Ama ."Hinawakan no manong Ang dalawa Kung balikat at inalalayan Niya Kong maglakad  nang maka lapit nako sa puntod Ng aking ama binitawan na ako ni manong at umalis.

Tinitigan kong maigi Ang naka sulat sa  lapida "James Vhart A. Dizon".bigkas ko sa pangalan Niya Napa Ngiti ako sa pangalan Niya pero bigla ring nawala na palitan Ng luha  lumapit ako sa kanyang puntod at yinakap ko ito at humagulgul ng iyak

"Miss na kita dad Sabi mo sakin di moko iiwan diba, Sabi mo nasa tabi lang kita palagi ,, pe.pe.pe,pero iniwan mo ko dad Ang daya mo Ang daya daya mo Sana sinama mo ko ,,, " Ang sakit sakit Lang isipin na Wala nayung taong nag aalaga at nag Mamahal Sayo Ng tutuo.. pinunasan ko Ang luha ko at umupo sa may tabi Ng puntod Niya.
"Dad! Kumusta kana diyan? Masaya kaba ? Kasi ako dito Hindi eh "    diko na napigilan Ang sarili ko na hindi ko na napigilan Ang luha ko                  "kailangan ko Lang maging okay kahit sa luob  Hindi ko kayang maging okay dahil diko Alam kung Pano maging okay Kasi dad hanggang ngayun Ang sakit sakit parin eh  ,, kailangan Kong bumangon kahit Ang hirap Kasi nasanay akong nasa tabi kita  palagi .. it's been 15 years  dad 15 years kanang Wala pero bakit diko parin Kayang tanggapin na Wala kana ". Humagulgul ako ng iyak  Tama Lang to kailangan kong ilabas lahat  Kasi Alam kung Ito Lang Yung paraan para mawala Yung sakit .. "Dad tingnan niyo oh nasa sakin parin Yung necklace nabinigay niyo sakin 15 years ago ,, Ang ganda Niya dad oh bagay na bagay sakin .. Dad  I,I, I'm really really sorry , for being a loser child ,, I'm sorry for being weak ,,  sorry Kung di kita pinuntahan dito nung libing mo Kasi diko matanggap na Wala kana ...  Ang sama sama kong anak
Di ko manlang nasabi Sayo Kung gaano kita kamahal , diko manlang naparamdam Sayo na Ang swerte swerte ko dahil ikaw Ang naging daddy ko .. " biglang nag unit Ang ulo ko " Kung Hindi dahil sa kabit ni mommy Wala ka Sana dito kasalan Niya Ang lahat Ng toh dad, kasalan Niyaaaaaa" sigaw Kong Sabi at pinag hahampas Ang puntod ni dad ...Tama Naman ako Kung Hindi dahil sa kanya di mawawala si daddy...

"Ma'am Tama na po Yan!! Wala pong kasalan Ang mommy niyo sa nang yari aksidente Lang po ang lahat Ng yun"paliwanag ni manong Eddie diko na pala namalayan na nandito siya  sa likud ko

"Manong anong Hindi Niya kasalanan nang dahil sa kanya na aksidente so daddy .. Hindi Naman Yun mangyayari Kung Hindi Sana Sila nag away ni mommy Kung  Sana Hindi Niya na kuhang mag luko diyun mangyayari ."galit Kung Sabi Kay manong

Dina sumagot si manong tumingin nalang siya sa puntod ni daddy

" Nang dahil Kay mommy nawalan ako ng Mahal sa buhay, Kung nais mong sabihin sakin manong ay patawarin  ko si mommy sorry po pero diko Yun magagawa . Dahil Hindi mawawala Yung sakit sa puso ko,,, nang dahil sa kanya diko naparamdam Kay daddy na Mahal ko siya , Kaya di niyo ko masisisi na nasasaktan ako Ng ganito "tumayo nako at parang naramdaman ko na parang nahihilo ako."dad babalik po ako marami Lang akong aasikasuhin ngayun  I love you Dad   "  Ngumiti ako sa kanya at hinarap si manong " Tara na po gusto ko nang mag pahinga"  Ngumiti sakin si manong at tumango Lang  nang  hahakbang nako parang bigla akong nahilo ano to  parang bumabalik Yung dati Kung naramdaman dati   bat parang Ang labo Wala akong Makita

"Ma'am" Ang tawag ni manong Ang huli Kung narinig bago ako na Ng Malay.

#to be continue...