Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Biz seninle eski mektuplar gibiyiz..
Yalnız birbirimize açılır ve vaktimizi biliriz, Hem açan da çabucak kapatır bizi usanır Utanır gibi mi unutmak ister Unutur gibi mi utanır, ziyanı yok, Sonunda bizi bize bırakır Ama biz bırakmayız kendimizi birbirimizde Çünkü eski mektuplar eski hesaplar gibidir Hiç kapanmaz, unuturuz ne yazdığımızı Biz bile tanıyamayız bazen, bunları biz mi yazmışız, Bazen cümleler bizden önce yaşlanır çünkü, Bazen bizim gençliğimiz tutar, O zaman anlarız ki, Ödünç almışız demek bazı cümleler gibi, bazı duyguları da... Aşk da böyle bir şeydir belki Ödünç aldığın şeyi kendinin kılmak için Uzun, ağır, zor, karanlık ve beyhude bir çaba, Aşkın da ödünç bir şey olduğunu anlarız sonunda Sevgi dedikleri şey de bence budur, Bir sigara içimi, aşktan sonra, iyi gelir, Aşk bu yüzden hep eskidir, Önce gelir geçer ama bir yere gitmez Yani aslında bizi hiç terk etmez, Biz kiracısıyız, onun evinde oturuyoruz, O bizi atabilir ama Asıl biz onu terk ederiz edersek, Etmeyiz, etmeyelim, Hem bizim de gidecek yerimiz mi var başka, yok, İşte göğün salonu, suların balkonu, ikindilerin odası ve keçiyolu, Aşka düşen hiç evde oturur mu, dururken parkların sessizliği, ormanların kuytusu, yaylaların çimeni, ve tabiatın koynu...
Bak eski mektuplar deyince gençliğim açılıyor ve zavallı şiir nasıl biteceğini şaşırıyor!
