The Sweet Escape

Chapter 00

This contains a lot of typographical errors. Mostly wrong grammars and wrong spellings. Hindi po ako perfect na tao kaya pwede niyo po akong i-correct yung mga grammars ko pero huwag niyo lang po akong eh judge. Hindi man po tayo lahat judger 😂. Char!

This story is just my imagination. Kung ano-ano naman kasing scenario pumapasok sa utak ko KAYA DON'T EXPECT TOO MUCH.

The names, characters, places, events, businesses and incidents are either the products of my imagination or used in fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events are purely coincidental.

Let's us refrain from plagiarism. Do not present someone's work and ideas without giving us due credit. Please obtain permission in attempting to use the author's works and ideas.

Enjoy reading 😊

________________________________________

"Nak, okay na ba yung mga gamit mo? Please take care of your belongings ha! Yung wallet mo at selpon mo ay teka--- ito lang ba dadalhin mong gamit? Itong damit na to, dalhin mo na din at tsaka-- blah, blah, blah...." Daldal lang ng daldal si mama pero hindi na ako nakinig sa kanya. I'm wondering if I really going to leave.

"Cassie are you listening?" galit na tanong sa akin ni mama at nakapatong yung dalawang kamay niya sa bewang niya

"Mama naman kasi eh. Minamadali mo ba akong paalisin? Ayaw mo na ba sa akin? Nd mo na ko lab?" malungkot na sabi ko sa kanya

Napa-aray ako bigla nang sinapak niya ako "Eh sino ba may gustong mag school sa Manila? Hay naku Cassie sabi ko sayo dito ka na lang mag-aral eh!"

"Ma naman, I passed the exam. Sayang kung hindi ko tatanggapin yung scholarship doon. Tyaka para hindi ka mahirapan sa mga panggastos sa school ko." sabi ko sa kanya

We are not rich and especially we are not poor. Sa totoo lang pwede naman akong dito mag school. Kahit hindi na ko kumuha ng scholarship kasi nandiyan naman yung Tita ko sa abroad para tulungan akong makapag-aral.

Pero sayang naman yung opportunity kung hindi ko tatanggapin yung scholarship. At kawawa naman yung brain cells ko habang kumuha ako ng exam. It's so sayang kaya.

"Eh sana dito ka kumuha ng scholarship. Ang dami naman school dito bakit doon pa?" sabi ni mama

"Ma wag ka na kumontra please. Ito na eh tinanggap ko na. Gusto ko talaga mag-aral doon ma. Maging independent, maka experience at may mga bagong friends at tyaka makahanap ng boylet." ngiting sabi ko kay mama pero tinaasan niya ako ng kilay

"Aba't sabi ko na gusto mo lang lumandi! Hoy Lyra Cassiopeia Mendoza hindi na kita pinayagan pumunta ng Manila! Dito ka na mag-aral" galit na sabi ni mama. Oh no no no!

"Jokjok lang ma. Ito naman hindi mabiro. Don't you trust me? When did I flirt with someone? Wala nga akong boypren eh." sabi ko kay mama

"Kapag nandun ka na." masungit na sabi ni mama at hinampas ako ng damit

"Aray ko ma ha! Meseket! Malaki pala ang trust issue mo sa akin." arteng sabi ko sa kanya

"Ah basta! Remember this Cassie when your grade is low, you will be back here." seryosong sabi niya na nakaturo pa sakin yung kamay niya