614 Days

614 Days

Part-1

ထိုင္ေနက်ေနရာေလးမွာ ဘယ္သူမွ ရိွမေနတာမို ့ စိတ္သက္သာ သြားရသည္။ လြယ္လာတဲ့ေက်ာပိုးအိတ္ကို ခ်လိုက္ျပီး သတင္းစာ ႏွစ္ခုကို ထပ္ခ်ကာ ဖင္ထိုင္လိုက္သည္။ ၀တ္ထားတဲ့ ဘြတ္ဖိနပ္ၾကိဳးေတြကို အနည္းငယ္ ေျဖခ်ခ်ြတ္ယူလိုက္ျပီး ေျခအိတ္ႏွစ္ဖက္လံုးကိုပါ ခ်ြတ္ကာ ဖိနပ္ထဲ ထိုးထည့္ထားလိုက္သည္။ ထို္င္ေနတဲ့ ဖိနပ္ကို ေဘးနားမွာ ခ်ထားျပီး ေျခေထာက္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ၾကည္လင္ေနေသာ ေရထဲကို စိ္မ္ထားလိုက္သည္။

ေဘးနားခ်ထားမိတဲ့ ဖုန္းကို ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၄နာရီ ၁၅ မိနစ္။ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆို Cheonggyecheon မွာ လူသိပ္မမ်ားေသး။ လူသိပ္မမ်ားေသးဆို ၾကားရက္ျဖစ္တာလဲ ပါတာေပါ့ေလ။ ပိတ္ရက္ဆိုရင္ေတာ့ အေစာပိုင္းေန႔ စမ္းေခ်ာင္းမွာ လူစည္ေနေလာက္ျပီ။

ဆိုးလ္ျမိဳ ့ရဲ ့ အေနာက္မွ အေရွ ့ကို ျဖတ္စီးဆင္းေနတဲ ့ ဒီစမ္းေခ်ာင္းဟာ လူအပန္းေျဖရာ ေနရာတစ္ခုအျဖစ္ နာမည္ၾကီးေတာ့ ျပည္သူေတြေရာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြပါ ေတာ္ေတာ္ေလးလာၾကသည္။ ညေနဆို ဒီစမ္းေခ်ာင္းေဘး စကားေျပာၾကသူေတြ အခုလို ေျခေထာက္ကို ေရလာစိမ္တဲ့သူေတြ မ်ားၾကသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အေပါင္းအေဖာ္နဲ ့လာတာမ်ားျပီး ခ်စ္သူရည္းစား အတြဲေတြကိုလည္း ေတြ ့ရတတ္သည္။

ဒီစမ္းေခ်ာင္းမွာ သူမ်ားေတြဘာလို ့ေျခေထာက္လာစိမ္ၾကလဲ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ အေညာင္းေျပလို ့စိမ္ျဖစ္ မိတာ။ တစ္ခ်ိန္လံုး ပူသိပ္သိပ္ ဘြတ္ဖိနပ္ထဲ ပိတ္မိေနေသာ ေျခေထာက္ေလးကို ေျခအိတ္ပါ ခ်ြတ္ျပီး ေရစိမ္လိုက္ရတဲ့ အရသာက ေအးစိမ့္ျပီး ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ အခုလို ေျခေထာက္ေလး ေရစိမ္ရင္း စာဖတ္ရတဲ့အရသာက ပိုျပီး သာလြန္ေကာင္းမြန္ေပသည္။

ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ထုတ္ယူထားတဲ့ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို ဖြင့္လိုက္ျပီး မွတ္ထားသာ ၾကိဳးအနီစေလးကို ဖယ္ကာ ေရာက္ရာ စာမ်က္ႏွာကို ဆက္ဖတ္ေနလိုက္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေရြးထုိင္ျဖစ္တဲ ့ေနရာက တံတားနဲ ့ ေ၀းေတာ့ အနီးအနားမွာ လူကပ္ရပ္ေတြ သိပ္မရိွ။ တံတားနားနဲ ့ တံတားေအာက္က လူအရမ္းအထိုင္မ်ားတာမို ့မ်က္စိေနာက္တတ္ေသာ သူ ့အဖို ့ေတာ့ တံတားနဲ ့ေ၀းေ၀း ေနရာက ပိုအဆင္ေျပသည္။